
…
Home » Archief voor Wouter ter Braake
Coach bij Zin en Zen.
Rebelse geest met warm hart.
door Wouter ter Braake
Elk land, ook Israël heeft uiteraard recht op verdediging van haar burgers. Maar geen recht op het uitmoorden van Palestijnen en het vermorzelen van hun recht op zelfbeschikking, noch het recht om een ander soeverein land aan te vallen met vele tientallen bommenwerpers, noch het recht om al het Palestijnse gebied te bezetten en in te lijven. Israëls militaire macht is niet opgebouwd voor verdediging, maar voor agressie in het kwadraat.
door Wouter ter Braake
Wouter: ‘Ik verwacht niet direct verandering in politieke zin door dit massale stemgeluid. De betekenis van deze collectieve manifestatie valt te vinden in de invloed ervan op de collectieve menselijk geest. Het geeft expressie aan én voedt de diepe stem van de menselijke ziel, een stem die hunkert naar liefde, mededogen en vrede.’
door Wouter ter Braake
Op mijn laatste avond in Vancouver ontstond de volgende bespiegeling. Ik heb uiteraard geen foto’s van deze triestheid, dit lijden. Ik besef als Boeddhistisch geïnspireerd wezen dat lijden inherent is aan ons tijdelijke bestaan. Maar datzelfde Boeddhistische hart vertelt me ook dat er vermijdbaar lijden is. Het vrije-markt-denken en de daarmee gepaard gaande verleidingen en verslavingen brengen onnodig leed en lijden voort.
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
De westerse herdenkingscultuur focust zich op dichtbij én op het schuldgevoel over het wegvagen van miljoenen joodse mensen via de industriële vernietigingsindustrie die de westerse ‘beschaving’ voortbracht. Het is een herdenkingscultuur geworden van selectieve empathie. Het dit-nooit-meer-parool lijkt enkel van toepassing op Europese landen. Het westerse bewustzijn herhaalt daarom dezelfde patronen die hebben geleid tot de gruwelen van de tweede wereldoorlog. Patronen die nu opduiken in genocides die worden voltrokken door ondemocratische en agressieve landen als Israël, Soedan, China (om enkele in het oog springende te noemen). Genocides die plaatsvinden met stilzwijgen of met steun van westerse regeringen, met voorop de Verenigde Staten.
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
Ik heb me gelaafd aan de liefdevolle wijsheid die de kloostergemeenschap draagt en die zij uitdraagt. Teksten van Rumi, Henri Nouwen, Huub Oosterhuis waren enkele van de diverse inspiratieteksten. De kloostergemeenschap reikt in haar programma Tai Chi aan, evenals meditatiesessies en stilte- en bezinningswandelingen door de wijdse omgeving.
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
Hij trekt verder. Steeds verder weg van zijn vertrouwde omgeving. Gesterkt door zijn ervaringen doet hij overal navraag wat de lekkerste hartigheden zijn. Mensen bejegenen hem vriendelijk en wijzen hem uiteenlopende bakkers. Hij proeft veelvuldig. Soms lijkt het dat hij dé heerlijkheid te pakken heeft.
door Wouter ter Braake
Haar jeugd ontwikkelt zich voor een groot deel afwisselend en vrolijk in de jaren zestig met feestjes en verkeringen. Op haar negentiende haalt ze het HBS-diploma en gaat ze studeren in Amsterdam. Ze krijgt een relatie met John met wie ze gaat samenwonen. Ze wordt zwanger en ze trouwen. Zij en hij krijgen te maken met alledaagse diep verankerde en vaak onverholen racistische vooroordelen en bejegeningen.
Lees meer over Boeken – de gekleurde bastaard meer dan een biografie
door Wouter ter Braake
‘De terugkeer van de tempelpriesteres’ gaat in op de spanning tussen je bewegen in de geestelijke, spirituele dimensie en het zijn in dit aardse leven met zijn verlangens en behoeften. Het blijken geen elkaar uitsluitende grootheden. Beiden zijn dimensies van één en hetzelfde kosmische spel. Een kosmisch spel dat begrepen kan worden vanuit inzicht in de gnosis, goddelijke kennis. Dat wordt volledig passend en in al zijn eenvoud in het verhaal uit de doeken gedaan: zelfkennis en godskennis vallen samen.
Lees meer over Boekbespreking – De terugkeer van de tempelpriesteres
door Wouter ter Braake
Mayim is niet enkel met ‘moeilijke handjes’ in deze wereld gekomen. Haar problemen zijn meervoudig. Zij is spastisch en haar hersenen zijn niet volgroeid. Volgens de arts zal zij nooit in staat zijn te praten. Haar moeder Michelle en haar vader leggen zich niet neer bij de sombere en negatieve vooruitzichten van de arts
door Wouter ter Braake
Ik las het boek ‘Voorouderpijn op plantage Goudmijn’ van Tirza Drisi. Deze roman speelt zich af in de negentiende eeuw in de (toenmalige) Nederlandse kolonie Suriname. Het verhaal vertelt de familiegeschiedenis van de schrijfster, een verhaal over haar voorouders tot zo’n vier generaties terug. Deze voorouders leefden als slaven op de toenmalige plantage Goudmijn.
Lees meer over Boekbespreking – De onuitroeibaarheid van menselijke liefde
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
Een individuele golf is een tijdelijk verschijnsel van de oceaan. Als de individuele golf gelijk zou zijn aan de oceaan, is de oceaan een individuele golf. Als je een enkele golf ziet kun je natuurlijk in beeldspraak zeggen: ‘ik zie de oceaan’. Maar een golf blijft een golf en is nimmer gelijk aan de uitgestrektheid en veelvormigheid van de oceaan. Wel keert elke individuele golf terug naar haar oorsprong, de oceaan. Ze her-verbindt zich met het totaal van waaruit ze voortkomt: de oceaan.
Lees meer over Golf en oceaan – mijmeringen over tijdelijkheid en oneindigheid
door Wouter ter Braake
Met versluierend taalgebruik (strijd voor vrijheid, strijd tegen terrorisme…) poogt de westerse geest zich te verzoenen met haar traditie van oorlogsvoering. De wrange werkelijkheid is dat met bommentapijten of met wat cynisch een fat man genoemd werd, niets ontziende terreur plaats vindt tegen burgerbevolkingen. Trompetten schallen daarbij liederen van superioriteit, blazen valse noten bij de […]
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake
Natuurlijk is ons ego met de rationele, wetenschappelijke benadering van het menselijk verstand mee geëvolueerd. Het heeft van de psychologie geleerd dat het verstandig is emoties aandacht te geven, maar heeft daarbij een slimme truc bedacht: ‘ik moet er op zo’n wijze aandacht aan besteden dat ik het óf uit mijn systeem krijg, óf op zijn minst diep in mijn systeem opberg en verborgen houd’.
door Wouter ter Braake
door Wouter ter Braake