karma is Uji
Als een vogel op de tijdboom
De verschillen tussen boeddhisme en hindoeïsme zijn minder groot dan wij misschien denken
Wedergeboorte, een hopeloze zaak?
Wat voor zekerheid is dat eigenlijk die boeddhisme mensen biedt, vraagt Williams zich af. Wie, schrijft hij, zou er wedergeboren willen worden als een kakkerlak in Zuid Amerika?
Vroom gelispel
Wie lalt en zingt toch al die namen, als Koning Raaskal, vol van Vuur en Rede?
Mijn vriend Shinran
Karma laat zich niet uitvlekken; kwaad hoort bij de Weg.
Hoe lang voordat je boeddha wordt?
Als je wedergeboorte en karma tot de hocus pocus rekent van voorbije tijden en culturen, besef je dan wel dat hiermee de bodem ontvalt aan wat de Dharma tot de Dharma maakt en boeddhisme tot boeddhisme?
Taigu – De wijsheid van de wereld en het vers van berouw
Wat een kwaad karma kun je uit onwetendheid met je mond en gedachten aanrichten, zij het misschien ook onbedoeld. Nu, hier, op deze plaats, toon ik voor dit alles mijn berouw. Met mijn zenleraar Nico Tydeman was ik onlangs verwikkeld in een diep gesprek over zen- en reine-landboeddhisme. Voor wie zich afvragen wat er nu […]
Odysseus ontwaakt
Willend, gillend, rillend gaat het ongemak voort zichzelf te herscheppen
Boe boe boetsoenatuur
Die grote ogen. Zwaaiende staarten. Praten, loeien, kijken.
Doorboord door eenzaamheid
“Hoe fris en helder vind ik de maan, zo rustig stralend in het blauw.” Enkele verzen van de Japanse zendichter Ryokan Taigu (1758-1831) in het Nederlands vertaald.
Taigu – veranderlijk en onveranderlijk
In de geest van Linji heb ik Amida allang ‘gedood’. Wat als constante te groot wordt en in de weg gaat zitten van de beoefening, moet soms even extra onder de sloophamer van de impermanentie, om de sfeer te zuiveren en de vorm weer terug te geven aan de leegte.
Boeken – Asoka – boeddhisme is een religie
Taigu Prast: ‘Open, milde aandacht is als oefentherapie effectief tegen stress, voor mijn part, maar verder is mindfulness nul komma niets als het niet uitmondt in een weg naar een religieuze smeltkern die zijn vorm vindt in een persoonlijke realisatie van onze gevangenschap in oneindige ketens van condities.’
Taigu Prast – Een bodhisattva aan je bed
“Goedemiddag, mag ik me even voorstellen? Ik ben boeddhistisch geestelijk verzorger en ik kom even langs omdat ik zag dat er vandaag een boeddhist is opgenomen. Bent u dat? Dit komt namelijk niet vaak voor.”
Taigu – verlichting onnodig voor geëngageerd zen
Zenleraar Edel Maex wil achttiende-eeuwse samenlevingswaarden revitaliseren. Voor een maatschappelijk betrokken zenbeoefening is dit echter onnodig en ongewenst.
Taigu Prast – De kinderen van het licht
De vraag is of wij sinds de dagen van Franciscus Xaverius met het boeddhisme zoveel zijn opgeschoten dat het de basis kan zijn van een dialoog tussen religies.
Zen en de dood, het gifgas in Syrië
Wat moet je als boeddhist met al dit lijden dat zich aan je geestesoog voltrekt? In ‘Zen en de dood’, een opstel van Nico Tydeman in de bundel De karper is uit het net (2012), lees ik dat de ware zenbeoefenaar de dimensie van de dood bij voortduring opzoekt, in zijn (of haar) beoefening en levenspraktijk. Historisch gezien voelen zenmonniken een vreemde aantrekkingskracht tot begraafplaatsen, lijkstoeten en gebieden waar epidemieën slachtingen aanrichtten.
Taigu – Domme boeddhisten
Die domme boeddhisten toch, die zich vastklampten aan uiterlijkheden, aan tempels en teksten; zo benamen zij zich de mogelijkheid om zich te realiseren dat alles al in verlichte staat aanwezig is en dat de enige opdracht is in andere levende wezens dit lichtje van bevrijding aan te steken.
Taigu – twee zekerheden
Leven naar boeddhistische inspiratie maakt het leven er al niet makkelijker op. Met de wet van het voorwaardelijk ontstaan komt ook de alleenheerschappij van ons cultureel voorgeprogrammeerde denken in termen van oorzaak en gevolg onder druk te staan.
Zen op je ziekbed
Hoe moet je zen beoefenen vanaf je ziekbed? De veertiende eeuwse Japanse zenmeester Bassui kreeg deze vraag ooit per brief door een patiënt voorgelegd. “Wie is hij die ziek is?”, schreef hij terug. “Wie is hij die zen beoefent? Iemands gehele zijn is de Grote Weg. Deze Weg is naar zijn inhoud inherent rein en overstijgt alle vormen. Is er hierin enige ziekte?”
Jules – Zelf zonder zelf
De waarde van de naoorlogse Japanse zenvernieuwer Hisamatsu voor onze beoefening is zo groot, dat het een raadsel is waarom zijn receptuur niet dieper is doorgedrongen in de praktijk van meer van onze sangha’s.
Jules – Een woordeloze ervaring van levende boeddha
Wat verbindt de Hartsutra, Dogen en Ryokan? Maandenlang kauwen op een aantal korte teksten maakt een intimiteit los die een beoefenaar in staat kan stellen zijn of haar relatie met boeddhisme te vernieuwen.
Verantwoord broederschap
Behalve hulpeloosheid kleeft er aan vele boeddhisten ook een zekere wereldvreemdheid omdat onwetendheid een onmacht in stand houdt zich in het maatschappelijk verkeer te begeven vanuit een eigen, alom geaccepteerd religieus-ethisch richtsnoer.
Nieuwe dageraad van boeddhistische verdraagzaamheid
Ik begin het boeddhisme pas te kennen door de doctrines van zen los te laten en de praktijk van theravada te betrekken bij mijn aandacht beoefening. Is het niet wonderlijk?
Vrede en vrijheid
Na een verblijf van zeven weken in een revalidatiekliniek kijkt Taigu met ogen van verwondering en ontroering naar zijn vertrouwde woonomgeving.
