Laten we dansen en de schepping vieren. Laten we dat vooral doen en daarbij niets en niemand buitensluiten.
Poëzie
Zeshin – Verdwaald in de krochten van de geest
In mijn boekenkast vol boeken
Op het wereldwijde web
Ik heb eindeloos lopen zoeken
Naar het antwoord wat ik niet heb.
Souvenir
Wat is herinnering?
Compassie
Een dominee hield elke week
een donderende donderpreek
Brussel…
…
Gat in de straat – poëzie over ellende en hoop
Marijke van Geest: ‘Al schrijvend ontdekte ik de grootste gemene deler. Het thema dat de gebeurtenissen met elkaar verbond was een gevoel van vervreemding, een ontheemd zijn.’
Sneeuwkoningin
Alles wat een begin heeft,
heeft ook een einde.
Lise Lotje Langelijs
En plotseling roep je Sesam Open
Maar er gebeurt nada niks
Nieuwe poëziebundel van Marijke van Geest
De opbrengst van de bundel komt geheel ten goede aan VluchtelingenWerk Nederland.
Zeshin – Een
…
Mijn opa heeft een hobby
Ze roept dan lieverd
kom hier of ik schiet
Duizend levens lang
Je adem, je hart,
Ben ik je deelgenoot?
Ont moeten
Niemand hoeft meer te doen alsof hij iets doet.
Mijn geliefde, Kannon
Maart, april, mei, Ik ben haar deelgenoot
Tweeslachtigheid
Zeshin van der Plas was zenleraar en nu boeddhistisch begeleider. Hij dicht.
Nalatenschap
…
Mysterie in een aandachtige aanwezigheid
Ik vergeet nooit mijn eerste zendag in de Harp te Izegem. Geen omhaal van woorden. Geen lange beschouwingen
Ryokan – Grote Dwaas
Ryokan was een boeddhistische zen monnik, maar hij verliet het klooster en leefde een groot deel van zijn leven als kluizenaar. Hij bedelde om eten en woonde in een kleine hut.
Het bos en de bomen
Een oude dwaas van niks.
‘Droog je tranen, ik ben slechts aan de andere kant van de weg’
Vandaag is het een jaar geleden dat een toestel van Malaysia Airlines-vlucht MH17 neerstortte. Aan boord waren 298 mensen. 193 inzittenden hadden de Nederlandse nationaliteit. Er waren geen overlevenden. De ramp wordt vandaag herdacht.
Kunstenfestival Watou 2015 – ‘In de luwte in de tussentijd.’
De tijd tikt de uren van de klok
Vluchteling
In een lijkwade van wier, verdronken dromen
Mijn leven, klein en fragiel
Frank De Waele: ‘Het gedicht gaat over vertrouwen in mijn vermogen om te zien van wat er werkelijk is.’
