Limerick van Goff

De Boeddha zat stil als een rots
Verlost van zijn ego en trots
Mijn glimlach zei hij
Is enkel voor mij
Het is niet voor camerashots

—

Een yogi zag plots eens wat licht
En trok een iets ander gezicht
Hij maakte een selfie
En voor zijn promotie
Werd ook nog een site ingericht

Dit is de laatste van mijn serie limericks. De limerick is een versje van vijf regels met een huppelend metrum, een simpel rijmschema en korte zinnetjes, als een vrolijk kinderversje. Het is een groot genoegen om met rijm en ritme te spelen. En spelen met de limerick als literair vehikel is bovendien spannend. Want limericks zijn slimme dingen die het verschil tussen serieus/vrolijk op losse schroeven zetten. Terwijl ze dat verschil fijntjes onder je neus wrijven. Je weet niet wat standbeen is en wat speelbeen.

In al z’n eenvoud biedt de limerick enorm veel speelruimte. Een handvol huppelende zinnetjes volstaat om de condition humaine te demonstreren en omarmen: leven in de paradox.