De boeddhistische monnik en leraar Thich Nhat Hanh (89) is afgelopen zaterdag in San Francisco gearriveerd, waar hij in het UCSF Medical Center verder zal revalideren na zijn herseninfarct vorig jaar. Naar verwachting zal zijn behandeling enkele honderdduizenden dollars kosten. Zijn volgelingen zijn een bedelactie begonnen om dat geld bij elkaar te sprokkelen.
Thay, zoals zijn bijnaam luidt, is volgens woordvoerders van zijn sangha Plum Village in Frankrijk opmerkelijk aan het herstellen. Spreken kan hij niet of nauwelijks, het fysieke herstel gaat hem beter af. De monnik heeft aangegeven dat hij alles wil doen om beter te worden. Vele mogelijkheden zijn onderzocht maar Thay heeft aangegeven in de VS te willen worden behandeld in een programma dat specifiek gericht is op zijn medische klachten. De monnik maakte de reis naar de USA in een privé jet, hem aangeboden door een vriend. Hij werd vergezeld door een team van verzorgers dat ook in San Francisco bij hem zal blijven. De feitelijke behandeling wordt gedaan door een team van neurologen.
De artsen adviseren dat Thay een intensief therapieprogramma zal volgen voor een periode van vijf tot zes maanden, met inbegrip van ziekenhuisbezoeken waar hij kennis maakt met de nieuwste innovaties op het gebied van revalidatietechnieken. De monnik was volgens zijn sangha tijdens de vlucht ontspannen en verliet te voet het vliegtuig.
Jules Prast zegt
Een privévliegtuig van een vriend? De meest innovatieve revalidatietechnieken in de Verenigde Staten? Een meereizend artsenteam? Een rekening die naar verwachting in de honderdduizenden dollars kan lopen?
Ik wens Thich Nhat Hanh het beste toe, maar vraag me wel af of we hier te maken hebben met een boeddhistische monnik of met een filmster. Of met een entourage die voor hem beslist en nog niet in staat is het lichamelijk verval op zijn beloop te laten?
nic schrijver zegt
Ik vind die reactie zuur.
Blijkbaar zijn die mogelijkheden er dus worden die gebruikt.
Sjoerd zegt
Ik sluit mij aan bij de reactie van Jules hierboven.
Sjoerd zegt
Ik sluit mij aan bij de reactie van Nic.
Ik lig plotseling opnieuw en onverwacht in het ziekenhuis en vind het leven moeilijk, ik wil graag dat ze alle mogelijkheden gebruiken om mij te helpen, maar ik wordt na zorgvuldig onderzoek naar huis gestuurd om eerst zover te herstellen dat de behandeling succesvol KAN zijn.
Kom ik thuis en lees ik de krant of zie ik het nieuws, dan voel ik mij intens geraakt en verdrietig door alle mensen die minstens zoveel naar de juiste hulp verlangen dan ik.
Ik merk dat ik het niet weet wat waar is, maar wel dat het uitmaakt hoe je een bericht of commentaar formuleert.
Ik wens iedereen een waardige en waardevolle omgang van andere mensen met zijn of haar kwetsbaarheden en ziektes, tot het leven eindigt.
Maak a.u.b. geen uitzonderingen.