Piet van Leeuwen: ‘Als hospice-arts ben je voortdurend getuige van het stervensproces. Dat klinkt voor de meeste mensen als een weinig aantrekkelijke positie. Sterven is een onderdeel van het leven dat veel gevoelens oproept, voornamelijk van afkeer, angst en verdriet. Vanaf het moment dat je als kind beseft dat iedereen om je heen een keer dood zal gaan en jijzelf ook, is doodgaan een onderwerp waar je het liefst met een grote boog omheen wilt lopen. In tegenstelling met de generaties voor ons is dat een houding die je behoorlijk lang kunt volhouden. Misschien hoop je wel langer dan het leven zelf. Maar is het laatste hoofdstuk van ons leven wel zo’n apart hoofdstuk? Kun je het isoleren van de rest? Dat is in mijn geval bepaald niet gelukt. Ik denk niet dat ik daarin allen sta, ook al hebben maar weinig mensen achttien jaar lang in een hospice gewerkt. Er wordt namelijk heel wat gestorven, zowel in als om ons heen. Op zaterdagmiddag 14 september wil ik graag mijn ervaringen met anderen delen en ik vermoed dat er meer herkenning zal zijn dan verbazing. Wil je weten of dat vermoeden klopt? Je bent van harte welkom.’