Ik schrok van het onheilspellende bericht dat het aantal dodelijke slachtoffers van kindermishandeling niet is gedaald. Hoe is het mogelijk dat nog zoveel ouders dit hun kinderen aandoen zonder dat de overheid daar iets tegen kan doen. De jeugdzorg is nog steeds een zorgenkind en daar heeft men nog geen greep op de kindermishandeling.
Kinderen worden maar al te vaak het slachtoffer van een vechtscheiding. Het echtscheidingsprobleem wordt vooral juridisch opgelost waarbij het kind geen enkele inspraak heeft. Het is alleen maar slachtoffer dat vaak gefrustreerd raakt. We beseffen te weinig hoezeer het kind de dupe is van een vechtklimaat. Zijn de politici ervan doordrongen dat alles moet worden gedaan om deze kinderen rechtsbescherming te geven? Ik twijfel daaraan als ik zie hoe het conflict rond de kinderombudsman werd opgelost.
Ons streven naar duurzaamheid is vooral van belang voor onze kinderen want zij bepalen de toekomst van ons land. In Nederland is een regering maximaal vier jaar aan de macht. Voor het jeugdbeleid zou er een oplossing gevonden moeten worden om dat voor een langere termijn te waarborgen.
Een grote zorg zijn de kinderen van de vluchtelingen, die vaak een traumatische achtergrond hebben. Als zij niet goed worden opgevangen kunnen ze later veel overlast veroorzaken en zich tot misdadigers ontwikkelen. Een misdadiger wordt nooit als misdadiger geboren maar tot misdadiger gemaakt door zijn omgeving. Een kind heeft geen inburgering nodig maar past zich gemakkelijk aan als het zich thuis voelt. Iedereen kan hieraan meewerken zodat de allochtone kinderen zich thuis kunnen voelen in hun omgeving. De opvang van die kinderen is een taak van ons allen en niet alleen van officiële instanties. Elk kind dat we kunnen helpen met zijn frustraties betekent een vermindering van misdaad en agressie in de toekomst.
