Kerst en het leed van de aardappel

Wat kan een mens toch raar dromen en daardoor op een merkwaardige manier wakker worden. Ik droomde dat ik het enige lid en oprichter was van het aardappelbevrijdingsfront en ’s nacht schuren binnensloop om deze knollen te bevrijden omdat ze zelf geen pootjes hebben om weg te lopen. Maar dromen zijn altijd bedrog, de zinloze  bevrijding van aardappelen zal voor mij geen praktijk worden. Wat overblijft is ontdekken waar het schouwspel van die beroerde aardappels vandaan komt. Schouwspel = projectie vanuit de geest

Gedachtig de bodhisattvagelofte:

Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.

• Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
• Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
• Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Wist u dat aardappels worden gekweekt voor zowel consumptie als industrie, dat ze tijdens hun leven met kalkammonsalpeter, tripelsuperfosfaat en kalie worden opgefokt voor een zo groot mogelijke opbrengst. Voordat de knollen gerooid worden, wordt het gewas geloofkapt en/of doodgespoten. Wij van het Aardappelbevrijdingsfront zijn van mening: Moge alle levende wezens gelukkig zijn en ze niet te villen in kokend water te gooien en op te vreten.

Dat planten leven, dat is geen nieuws, maar dat ze ook gevoelens zouden hebben is misschien minder bekend. Bij proeven door wetenschappers is onbetwistbaar gebleken dat planten wel degelijk reageren op handelingen door de mens. Over de gehele wereld worden proeven uitgevoerd waarbij men elektroden op de planten vasthecht. Als de plant wordt beschadigd, is dit duidelijk op de meetapparatuur af te lezen. Wetenschappers zouden tweehonderd jaar geleden al vastgesteld hebben dat zeer gevoelige planten kunnen herkennen wie het goed met hen voorheeft en wie niet. Niet alleen Charles Darwin, maar ook Goethe heeft zich met het gevoelsleven van planten bezig gehouden. Daarbij is toen al vastgesteld dat onbetrokkenheid en routinematig handelen hun levenskracht op den duur doet afnemen.

In geen enkel geval mag een plant alleen maar een mooie kamerdecoratie zijn of opvulling die enkel wekelijks een keer liefdeloos water met wat voedsel toegediend krijgt. Het was in 1966 dat de plantkundige Cleve Backster, een Amerikaan, het blad van de Philodendron verbond met een ‘leugendetector’, om het elektrisch geleidend vermogen te meten van die bladeren als het water van de wortels naar de bladeren gaat. De resultaten waren buitengewoon: alle experimenten waarbij een plant op een of andere manier geschonden werd, had het gevolg dat de wijzer van de meter fel uitsloeg. Toen hij overwoog een blad van deze plant te verbranden, vertoonde de meting een scherpe piek.