Toen in de jaren tachtig van de vorige eeuw het Nederlandse kabinet het besluit nam om op de luchtmachtbasis in het Brabantse Woensdrecht kruisraketten te laten plaatsen, kreeg ik van de hoofdredactie van de krant waarbij ik toen werkte het verzoek om de verslaggeving over die moordwapens te gaan doen. Er werd nogal wat verzet tegen die wapens verwacht en dat kwam uit. Rond de basis verrezen Vredes Aktie Kampen (VAK) van waar uit het verzet werd gecoördineerd. Soms vreedzaam, soms gewelddadig als een Vakker met een bijl op een straaljager inhakte. Het verzet zou zo’n vier jaar duren tot besloten werd om die raketten niet te plaatsen. Rond en op die kampen in de bossen gebeurde van alles, er werd zelfs een Amerikaanse infiltrant ingezet die al spoedig werd ontmaskerd.
In het nabij Woensdrecht gelegen dorpje Hoogerheide kochten leden van de Franciscaanse Vredewacht een woning van waaruit ze wakes hielden bij de poort van de basis. De monniken maar ook leken droegen witte hesjes en waren geweldloos. Als je ze ontmoette en weer vertrok zeiden ze: Vrede en alle goeds.
Ik moest daar de laatste tijd aan denken omdat het zo een mooie wens is en zo toepasselijk in deze tijd, in alle tijden eigenlijk. Sinds een week zeg ik tegen mijn vriendin en kleinzoon: ‘Ga met God’. Maar daar ben ik mee gestopt omdat iemand die wens beantwoordde met: ‘Deo volente’. Ja, zo lust ik er nog wel een paar.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
G.J. Smeets zegt
?
Ruud van Bokhoven zegt
Ga met God, ja daar heb je niet zo veel aan als je niet in een God geloofd.
Alle geluk gewenst. Namesté.
Hemasa zegt
Heb voor de hekken van de luchtmachtbasis in Woensdrecht gelegen met het IKV. De toegangspoort bezet door er zittend voor te gaan zitten, heel vreedzaam. Totdat er een rij paarden met ME erop tussen ons en de hekken zich opstelde. Ik zat aan de linkerkant. Ik keek naar de gezichten van de mensen op de paarden: emotieloos.Ik dacht nog: ik kan zo wegkomen. Ik dook naar links toen de paarden op ons afkwamen. Een man op leeftijd had een grote wond op zijn achterhoofd. Bevend stond ik te kijken naar de wanhoop en de ontreddering. Idealistisch dacht ik dat dit een vreedzame manier was om de wereld te veranderen.
Gedesillusioneerd ging ik huiswaarts.