De stichting Vrienden van het Boeddhisme (VvB) heeft al ruim veertig jaar ervaring met het uitgeven van tijdschriften. En is sinds een jaar in de lucht met een internetmagazine. De Vrienden zijn ook te vinden op Facebook. Hoofdredacteur Jelle Seidel vertelt waarom.
Interviews
Het jaar 2025 – dag 133 – vroegerboekje
Het leven in trefwoorden.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Varamitra: ‘Ik zou een boeddhistische gevangenis wel spannend vinden’
‘Ineens gingen de gedetineerden elkaar een koekje presenteren en drong het besef op dat er ook anderen zijn. Veranderde hun omgevingsbewustzijn.’
Gitarist Sjoerd Plak ziet het boeddhisme als een bonus
Sjoerd Plak zingt en speelt in 2012 al vijftien jaar bij het vijf man sterke Rotterdamse muziek- en theatergezelschap ‘Het groot niet te vermijden’. Sjoerd speelde eerder met de Gigantjes, Hans de Booij en Ruth Jacott maar treedt ook op als freelancer. Van 1982 tot 1996 was hij docent aan het Rotterdams conservatorium. Al 22 jaar toert Sjoerd in de zomermaanden door nu voornamelijk Frankrijk in de internationale country band van de Amerikaanse mondharmonicaheld Charlie McCoy. In 2007 bracht Plak solo de cd ‘Fifty-fifty’ uit. Sjoerd mediteert bij de Rotterdamse sangha ‘Tegen de stroom in’
‘We zijn hier gekomen om onszelf te ontmoeten’
‘Ik heb veel geleerd van het loslaten van iets dat moet of voorgeschreven is, bijvoorbeeld nauwgezet alle stadia volgen zoals bij de loopmeditatie onderwezen. Het loslaten van het benoemen, ook bij het met aandacht beleven van de ademhaling. Benoemen is soms behulpzaam en niet meer dan dat. Er is een andere diepere aanraking van de werkelijkheid die boven het benoemen uitstijgt.’
Rients Ritskes: ‘Het meest ben ik thuis bij zen’
‘De kwaliteit van de leraren die nu bij mij starten is tig keer zo hoog als tien jaar geleden. De kwaliteit van mijn organisatie trekt kwaliteit aan. Dat is niet vanzelfsprekend omdat het boeddhisme, in de ontwikkelingsfase waarin het zich bevindt , niet alleen verlichte mensen aantrekt.’
Zen en wijn – Martin Kieninger: ‘Ik vier het leven’
Het transformeren van mijn donkere gevoelens was een behoorlijke kluif. Uit ervaring weet ik dat zelftransformatie vraagt om een flinke toewijding aan meditatie en het werken aan je innerlijk.
Hans de Booij: ‘Boeddhisten volgen geen opleiding in het moorden’
‘Ik ga niet meer mee in emoties en maak geen keuzes. Ik zeg gewoon: dit voelt niet goed aan en ik wil niet weten waarom.’
‘Dat felle, echt geëngageerd zijn, is wel een beetje geschiedenis voor mij’
Joop Romeijn: ‘Met een aantal dingen in de theravada, zoals wedergeboorte, heb ik moeite. Moet ik daar nou in geloven? Nog niet zo heel lang geleden, na lange gesprekken met boeddhistische vrienden, en het lezen van boeken en deelnemen aan retraites van Steven Batchelor, zei ik: nou laten we het maar helder hebben, daar geloof ik gewoon niet in. Ik ervaar daar niets van, ook niet om mij heen. En zonder dat te accepteren moet het mogelijk zijn dat ik gewoon een theravada boeddhist ben. Op zich is dat wel lastig, want het zit natuurlijk helemaal vervlochten in die traditie.’
‘De piemel is goed voor de sfeer’
Het boeddhisme en cabaret vormen een aparte combinatie, stelt Arie Vuyk. ‘Lastig is in cabaret een spirituele waarheid te verkondigen. Ook de intentie om niet onzuiver te spreken is uitdagend voor een boeddhistische cabaretier.’
Jan Paul Kool – ‘Ik was altijd een pionier’
‘Het zou natuurlijk wel mooi zijn als je in dat doodsproces zit, dat je in het heldere licht weer een sprong verder kunt maken. Dat zou leuk zijn, want eigenlijk zie ik het op deze planeet niet meer zo zitten. Het is een grote puinhoop hier. Ik denk dat het veel handiger is om verlicht te worden. Of desnoods in zo’n puur land geboren te worden. Vanuit daar alle levende wezens helpen zal vast een stuk makkelijker zijn, ik weet dat ik hier het bodhisattva ideaal verloochen, maar het zal toch wel niet lukken, ik zal in een volgend leven waarschijnlijk weer gewoon aan de bak moeten.’
Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’
‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´
Sander (Oudenampsen) Khemadhammo – ‘Hoe een Amsterdammer een Thaise boeddhistische monnik werd’
‘Regelmatig verlaten wij de tempel. Soms om wat wereldse inkopen te doen. Of juist om leken te ontmoeten. De Boeddha heeft de kloosterdiscipline zodanig in elkaar gezet dat wij geregeld met hen in contact komen. Dit geeft ons de kans om iets van boeddhistische wijsheid te delen die we zelf hebben beoefend. Maar, leken zijn ook een soort spiegel voor ons. Ze herinneren ons dat we een goede leraar dienen te zijn en een goede vertegenwoordiger van de Boeddha.’
Kyogen den Hertog – ‘Zoals ik hier leef is bevrijdend’
Mijn moeder overleed in 1980 en dat heeft een grote impact op mij gehad. Ik realiseerde me dat ik, o.a. door het zoveel ziek zijn, nooit serieus had nagedacht over wat ik wilde, meestal waren het externe krachten die dat bepaalden. Ik stopte met uitgaan, met blowen, bier hijsen en dat soort dingen, het voelde ineens zo leeg aan. In plaats daarvan begon ik met trainen, dat was lopen, heel veel lopen. Ik woonde dichtbij de Sloterplas en heb ruim een jaar lang elke dag om de Sloterplas gelopen. Al lopende vroeg ik me vaak af wat loopt hier eigenlijk en wat is het eigenlijk dat ademt. Daar heb ik blijkbaar onbedoeld het “zen- zaadje” heel veel water gegeven, wat uiteindelijk tot mijn gang naar de Noorder Poort leidde.
‘Het nieuwe verhaal van compassie, verantwoordelijkheid en verbondenheid met alle leven’
In mijn werk voor duurzaamheid is de wijsheid van niet-weten een krachtig principe. Er is zoveel onzekerheid, er zijn geen garanties. Ik weet vaak niet of wat ik doe uiteindelijk veel zal veranderen. Maar dat maakt niet uit. Het voelt alsof dit het juiste is om te doen, vanuit mijn hart en overtuiging. Zelfs als het achteraf volstrekt zinloos zou blijken, dan nog zou ik geen moment spijt hebben. De reis zelf is al prachtig. Onderweg ontmoet ik de meest inspirerende mensen die, net als ik, de werkelijkheid van klimaatverandering grondig doorvoelen maar toch moedig in beweging komen. Samen vormen we een beweging, niet omdat we zeker zijn van de uitkomst maar omdat we voelen dat we moeten handelen.
Geshe Pema Dorjee – ‘Boeddhisme is interessant daar waar er problemen zijn’
Boeddhisme kan het leven van mensen veranderen, transformeren. Boeddhisme zal de mensen niet overbelasten maar net verlossen. Angst, depressies, burn-outs, het is zo belangrijk om daar goed mee om te gaan. Volg lezingen, lees boeken. Het zal het leven verlichten.
Het jaar 2024 – dag 207 – herinneren
Leven is voortdurend afscheid nemen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Varamitra – ‘kom van dat kussen af’
Gisteren demonstreerden naar schatting 150.000 mensen met de Rode Lijn in Den Haag tegen de vernietiging van mensenlevens in Gaza, het uithongeren van de bevolking door het Israelische kabinet en de vernietiging van ziekenhuizen, scholen, huizen en infrastructuur. Onder hen boeddhisten die (mogelijk onbedoeld) het advies van Varamitra opvolgden: kom van dat kussen af, laat je horen, doe wat.
Boeddha? Wie is dat? Het onderzoek (6)
Nick van Houdt: “Als kind dacht ik dat Boeddha een soort God was.”
‘Toen heb ik meteen gebeld’
Monnik Kido: ‘Muziek heeft een spirituele kant. Bach vond ik geweldig, dat was misschien zelfs wel de reden dat ik klassieke muziek ben gaan studeren. Ik heb een jaar het vak Gregoriaans gevolgd en gregoriaans gezongen. Het mooie van een blaasinstrument is dat je heel direct met je lichaam verbonden bent, met zingen is die verbinding zelfs nog veel sterker. Je kunt het zien als meditatie in actie. Je bent helemaal een met wat je doet.’
Boeddhisme? Ik mediteer!
Rond 1994/1995 vroeg Aad Verboom of Siets Boersma een bijdrage wilde leveren aan de Vipassana-sara, de voorloper van de SIMsara. De Stichting Jonge Boeddhisten was ontstaan vanuit mediterenden rondom Mettavihari en de Vipassana-sara was enerzijds bedoeld voor die mediterenden en anderzijds voor de Thaise gemeenschap. Dat bleek een opmaat te zijn voor toetreding tot het bestuur van de SIM. En nu stopt ze als bestuurder.
Mr. Richard Sussenbach – ‘ik dacht, hoe kan je nou zo stom zijn om zoiets te doen’
‘Het leven is net een restaurant, na afloop krijgen we de rekening gepresenteerd. We halen allemaal de eindstreep, gaan allemaal dood. En dan? Hoe kijken de criminelen terug op hun leven? Hoe valt die weging uit? Wat staat hen te wachten in een volgend leven?
Hans de Booij: ‘Grote behoefte aan ultieme geweldloosheid’
Ik heb een grote behoefte aan ultieme geweldloosheid. Niet een beetje, maar zoals de Dalai Lama zegt totaal. We moeten er niet mee sjoemelen. In Birma martelen soldaten boeddhistische monniken. Voor sommigen is dat verwarrend, die soldaten zijn toch ook boeddhisten. Maar dat is niet waar, ze liegen. Boeddhisten volgen geen opleiding in het moorden of niet vermoord worden. Nog nooit zijn in naam van de Boeddha soldaten een land binnengevallen.
Rob Oudkerk, antisemitisme en de vlaggenkwestie
In deze aflevering spreekt Rob Oudkerk met de burgemeesters van de vier grote steden, Femke Halsema, Ahmed Aboutaleb, Jan van Zanen en Sharon Dijksma, over de vlaggenkwestie en de rust en orde in woelige tijden als gevolg van de Israël-Gaza-oorlog.
