Linji bracht een bezoek aan Daci, die zich in zijn privévertrek had teruggetrokken. ‘Wat zit u nu te kniezen in uw kamertje?’ vroeg Linji.
‘De oude pijnboom heeft geen haast / Een meisje plukt een bloem / En alom wordt het lente’, dichtte de meester. ‘Volmaakte wijsheid kent geen tijd / De oude pijnboom groeit noch bloeit / En staat maar in de weg’, antwoordde Linji. De meester slaakte een kreet en Linji schreeuwde terug.
Er viel een lange stilte. ‘Wat zit je nu te kniezen op je kussentje?’ vroeg Daci. Linji haalde zijn neus op en vertrok.
