De werkelijkheid is een hele slimme illusie van ons eigen brein, schrijft de Eindhovense auteur Peter Vrijdag. In zijn boek ‘Het experimentator-effect’ gaat hij op zoek naar de kleine barstjes in de wanden van onze realiteit, die je volgens hem alleen ziet als je er met je neus tegenaan staat. In onderstaand artikel legt de auteur uit wat hem bewoog om dit boek te schrijven.
‘De inspiratie voor het schrijven van het boek begon in een periode van pech. Een aantal jaren geleden werkte ik met groeiende tegenzin in de horeca. Ik wilde er graag mee stoppen, maar om de een of andere reden lukte het me niet om de beslissing te nemen. Het was een rottijd. Alles zat me tegen. Het vreemde was dat ik ook niet anders verwachtte. Ik zat in een periode dat ik erg negatief dacht en had me van tevoren al op alle tegenslagen ingesteld.
De ‘ongelukjes’ kwamen dus niet echt als een verrassing. Maar na een poosje begon ik het wel vreemd te vinden. Ben ik zo goed in het voorspellen van de toekomst, of had mijn denken er iets mee te maken welke toekomst er uit de hoge hoed kwam? Had Jung gelijk, toen hij zei dat je onderbewustzijn in staat was om in te grijpen in de buitenwereld, als je bewustzijn te koppig was om te luisteren? Kon het voorwerpen en gebeurtenissen zomaar in de werkelijkheid laten verschijnen om je iets duidelijk te maken?
Nadat alles maar bleef tegenzitten, raakte ik overspannen en moest met mijn werk stoppen, maar mijn nieuwsgierigheid bleef bestaan. Ik ging op zoek naar ‘scheurtjes in de werkelijkheid’. Kleine foutjes waaraan je de invloed van onze gedachten op de werkelijkheid herkent. En nu na een aantal jaren kan ik zeggen dat het aardig is gelukt.
Dingen kunnen zomaar materialiseren in de werkelijkheid omdat je er aan denkt. Onze omgeving gedraagt zich als ons spiegelbeeld. Materie kan opduiken of veranderen omdat je kijkt, ziektes genezen of ontstaan omdat je dat waarschijnlijk vindt, waanbeelden, vooroordelen en psychoses, zelfs de tijd, leeftijd en het verleden zijn wat je ervan verwacht. De fysieke werkelijkheid is een hele slimme illusie van ons eigen brein. Wij zijn de wereld als iets heel materieels gaan zien. Wij zijn onszelf als iets heel materieels gaan zien. Een biologisch lapje scharrelvlees, aangestuurd door hormonen en neuronen en geprogrammeerd door genetische patronen. In het boek probeer ik de wat meer spirituele kant van ons bestaan te laten zien, nou spiritueel is misschien wat overdreven.
Ik probeer te laten zien dat onze wereld niet zo materieel en biologisch in elkaar zit als we denken. Hoe je denkt over de werkelijkheid zie je terug in de wereld om je heen. Dat is logisch, als je verliefd bent, lijkt alles mooi en leef je op een roze wolk. Maar het kan ook minder logisch: je lichaam, machines, computers gaan zich anders gedragen als je iets anders verwacht. Daar kunnen we met ons kop niet bij, dus zeggen we meestal: bijgeloof.
Het klinkt inderdaad spookachtig, maar als je beseft dat de wereld niets anders is dan de spiegeling van onze gedachten wordt het ineens heel normaal. Er zijn zoveel mensen die telkens tegen dezelfde problemen aanlopen. Vaak mopperen ze: ‘wat heb ik toch een pech’ of doen het af als toeval, terwijl het dat in veel gevallen niet is.
Een boeddhist zal nooit zeggen: wat toevallig! Die denkt: wat betekent het dat dit nu gebeurt? Je hoeft je dat natuurlijk niet bij alles af te vragen, maar als sommige dingen je steeds maar blijven overkomen, dan zou je je weleens af kunnen vragen: waarom? Misschien probeert je onderbewustzijn je iets duidelijk te maken.
Heel veel mensen die weten dat ze op een verkeerde manier leven en beseffen dat ze eigenlijk moeten ingrijpen. Maar ze doen het niet. Ze hopen dat hun noodlot alle ellende wegtovert. Maar zoiets als een lot bestaat helemaal niet. Er is geen toekomst, niets staat vast. Je zult het echt zelf moeten doen.
Je kunt ook niet wachten tot je onderbewustzijn de dingen voor je oplost, want dat doet het onderbewustzijn niet. Jij moet de beslissingen nemen, het is jóúw werkelijkheid. Het enige dat je onderbewustzijn doet is jou op allerlei manieren duidelijk maken dát er iets helemaal verkeerd zit. Als je niet luistert zijn de rapen gaar. In het gunstigste geval zal het onderbewustzijn allerlei objecten, gebeurtenissen of ‘toevalligheden in jouw wereld plaatsen om jou aan het probleem te herinneren.
Maar als je blijft weigeren om er aandacht aan te besteden kan het onderbewustzijn ook nadrukkelijker op de voorgrond treden. Het kan waanbeelden oproepen, of gaan schreeuwen in je hoofd. Het kan zelfs fysieke obstakels op je weg plaatsen waardoor je echt niet verder kan. Onderbewuste negatieve gevoelens veroorzaken ziektes, ongelukken en ‘pech’. Om van die gevoelens af te komen, zal je iets aan je levensstijl moeten veranderen. Je kunt afrekenen met de problemen of trauma’s, die de gevoelens veroorzaken (het slimste) of je kun ophouden met het projecteren van negatieve verwachtingen (het makkelijkste).
‘Loslaten’ wordt dat tegenwoordig genoemd: het over je heen laten komen van de werkelijkheid. Er zit een zekere logica in. Loslaten is niet weten, niet meten, niet denken en niet verwachten. Als het je eigen gevoelens en angsten zijn die de hindernissen veroorzaakten, dan kun je ze via de afwezigheid van die gedachten ook laten verdwijnen.
Het is zoals de Chinese filosoof Lao Tse zei: Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder. De wetenschap dat de wereld een reflectie is van onze geest kan je helpen om de realiteit iets minder materieel te zien en jezelf iets minder biologisch. En dat geeft een fijn gevoel. Het geeft een soort rust en inzicht. Het zegt je dat het afsterven van je lichaam niet hoeft te betekenen dat het leven daar ophoudt. Of je daarna doorleeft als individu weet ik niet. Maar als onze materiële werkelijkheid een illusie is, is ons lichaam dat natuurlijk ook.
Maar om geen verkeerd beeld te geven, Het experimentator-effect is geen ‘hoe leer ik positief denken-’ of ‘hoe verbeter ik mijn leven-boek’. Daar ga ik niet op in. Het boek analyseert de werkelijkheid. Het verklaart hoe het kan dat dingen zomaar in onze werkelijkheid opduiken en legt uit waarom we daar vrijwel nooit wat van merken.
Ben ik nu verlicht? Kan ik nu vliegen en reizen in de tijd? Nee, als jij weet dat het water uit het zwembad uit H20 moleculen bestaat, wordt je dan minder nat? Helaas, na jaren onderzoek en confrontatie met de werkelijkheid sta ik nog steeds met beide benen aan de grond. Dat zal ook niet veranderen. Je kunt ook niet tegen iemand zeggen dat hij of zij ineens geen hoogtevrees meer moet hebben. De illusie is gewoon te sterk.’
Titel: Het experimentator-effect.
Subtitel: Op zoek naar scheurtjes in de werkelijkheid.
ISBN: 9789081878500
Auteur: HP Vrijdag
Uitgever: Agnost
Taal: Nederlands
Aantal pagina’s: 303
Flaptekst: Onze werkelijkheid… We ruiken, voelen, horen, zien en proeven ‘m. Maar bestaat hij eigenlijk wel? Wat is echt en wat beelden we ons in? Het experimentator-effect voert ons langs de broze wanden van de realiteit die we normaal nooit zien, maar waar we iedere seconde van de dag mee te maken hebben. Natuurwetten, tijd, toeval en voorgevoel; als een chirurg legt de auteur de mechanismen achter onze werkelijkheid bloot. Wetenschapsfilosofie tot aan het gaatje, leerzaam, onthullend en inspirerend!
