Ongeveer twee weken geleden vertelde hij- een door mij zeer gewaardeerde kritische boeddhist, of ex-boeddhist of niet meer praktiserend, ik weet het niet meer en het doet er ook niet toe, in een reactie op een artikel in het Boeddhistisch Dagblad dat hij niet lang meer te leven had ten gevolge van kanker. Wij waren niet de enigen die hij deze boodschap meedeelde. Ik was er door aangeslagen, wist wel dat hij ziek was maar had hem zo graag- ondanks zijn gevorderde leeftijd een veel langer leven gegund.
Gisteren ontving ik een aflevering van zijn weblog met onder meer het volgende bericht:
Er komt heus wel een eind aan:
Ik deel mensen links en rechts mee dat ik binnenkort dood ga, omdat ik dat als verwachting van mijn prostaatkanker had verwacht. En dan gebeurt dat niet, dan heeft de oncoloog weer een andere methode in het pakket. En die blijkt weer een paar maanden te werken. Een beetje gênant is het dan wel om dan weer te zeggen dat ik (nog) niet doodgegaan ben.
Zo gaat het dus nu met me.
Ik moest een beetje glimlachen om zijn tekst. Met de dood in je schoenen je een beetje verontschuldigen voor de vertraging.
Moedig voorwaarts!
kees moerbeek zegt
(…) (…) Met de moed der hoop voorwaarts verder, laten we positief zijn, Joop.
Namo Guanyshiyin pusa
Louis van Bebber zegt
‘Met de dood in je schoenen je een beetje verontschuldigen voor de vertraging.’ Fantastische zin!!!
Beetje off-grid wellicht maar het was weer genieten.