Zen heeft niets tegen helder redeneren, integendeel, maar het is niet haar eerste bekommernis. Zen gaat over openheid en mededogen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het is maar door ons te openen dat we geraakt worden. Daaruit ontstaat mededogen.
Zen
Dick – Alles is één
Dat alles één is, wordt in de wandeling al gauw een moordende dooddoener die onverschilligheid camoufleert. Maar als ik er vanuit de stilte naar kijk, is ‘t het mooiste en dankbaarste geschenk dat denkbaar is.
B’eter – Shojin Ryori
Shojin Ryori is de naam van de Japanse zen-kloosterkeuken die we in een wat vreemde vorm ook in het Westen kennen onder de naam ’macrobiotiek’. Ene meneer Kushi heeft de kloosterkeuken geanalyseerd en in een soort dieetachtig concept gehesen met een hoop ‘do’s and don’ts’, wat veel mensen afschrikt. De enige ‘don’ts’ in Shojin Ryori zijn: ‘geen vlees, alcohol, en andere drogerende middelen.
Sta ik daar wat stof te vergaren…
Er zullen wel steeds wat steekjes loszitten aan mij, ruimte en gelegenheid om anderen op te nemen in mijn hart.
Taigu – Breuklijn door de menselijke conditie
Van bovenaf roepen mensen in de put. Ik hoor ze zich verlustigen in de weerkaatsing van hun mantra’s.
Dick – Aan de slag
Waarom toch die wil om te weten wat ‘het’ boeddhisme is? In elk stukje over dat onderwerp lees ik de onuitgesproken wens om te tonen of uit te leggen wat het ware boeddhisme is. Hou toch op
De Zendo biedt nieuw onderkomen aan Zen Centrum Nijmegen
Terwijl het zomerzitten en de zomersesshin gewoon doorgaan, is de sangha van Zen Centrum Nijmegen in rep en roer. Want op 2 oktober gaat ze verhuizen van de zendo die nu nog een onderdeel is van mijn woonhuis, naar een prachtig pand -een voormalig restaurant- op het terrein van Museumpark Orientalis. De zendo wordt iets van alle sanghaleden!
Dick – Wijsheid en mededogen
De meeste indruk op mij maakt de prullenbak. Hij staat daar een beetje alleen en soms komt er iemand langs die er een propje in gooit. Of een leeg flesje. Of iets ondefinieerbaars. De prullenbak ontroert me. Die open ‘mond’, waar alles in kan. Die niets weigert
Lekker duidelijk
Staan zitten en zoeken de zending van zen in de weg? Wat moet er gebeuren opdat zenboeddhisme zijn klare geluid hervindt en een tandje hoger schakelt bij het aangaan van de confrontatie met de tijdgeest?
Bay Hagebeek – van vipassana naar zen
‘Ikzelf maak deze meditatieve overstap nu heel bewust. Mijn keuzes zijn nooit impulsief. Anderen zien niet wat voor contemplatie daaraan voorafgaat. Mijn levensloop roept daardoor nogal eens ongevraagd commentaar op. Alsof ik niet tevreden zou zijn met wat ik heb of ben.’
Dick – Gedachten
Ik vond het wel een echte verademing om te lezen dat Geurtz steeds kiest voor de spiritualiteit en niet meeging en -gaat in de wonderlijke eisen die de Tibetaanse traditie nu en dan aan hem en anderen stelt.
Boekbespreking – Edel Maex: Het kan anders. Naar een ommekeer in ons denken en doen.
Het centrale thema van het boek zou “ommekeer” moeten zijn. Dit wekt verwachtingen, die ik echter niet vervuld zie.
Taigu – De lijn en de cirkel
Tijd is een moeilijk onderwerp voor boeddhisten. Om te beginnen bevinden wij ons in een periode en een cultuur die diep geïmpregneerd is met de idee van een lijn van gestage progressie waarlangs wij ons bewegen. Af en toe flakkert er een golf van cultuurpessimisme op, op basis van de idee dat ook regressie, een terugval in de tijd, mogelijk is.
Dick – Workshop in de ruimte
Bij de thee bleek dat we allemaal iets hadden meegemaakt, iets dat zich niet laat vangen in woorden. Maar het kwam erop neer dat we de dingen om ons heen met een ander oog zagen. Het oog van de ruimte, het oog van de openheid.
Taigu – De smalle en de brede weg
De dharma is, behalve de leer, ook de werkelijkheid zoals deze als voorstelling aan ons, levende wezens, verschijnt. Het is een begrip met meerdere betekenissen.
Taigu – ‘Zen op je ziekbed’
Hoe moet je zen beoefenen vanaf je ziekbed? De veertiende-eeuwse Japanse zenmeester Bassui kreeg deze vraag ooit per brief door een patiënt voorgelegd.“Wie is hij die ziek is?”, schreef hij terug. “Wie is hij die zen beoefent? Iemands gehele zijn is de Grote Weg. Deze Weg is naar zijn inhoud inherent rein en overstijgt alle vormen. Is er hierin enige ziekte?”
Dick – Er komt je alleen liefde tegemoet
Het is lente geworden. Als alles uit de grond krult, tere blaadjes zich uit de knoppen vouwen en het bos een lichtgroen paradijs is, ja, dan is makkelijk te zien dat je omringd wordt door liefde. Maar in een isolatiecel of oog in oog met een sadistische ondervrager is dat lastiger.
Boeddhisme en de bevrijding van het lijden
Van een door het orthodox-protestantisme beïnvloed gesloten mens- en wereldbeeld, met haar strenge leer, ging ik geleidelijk naar de beleving van een open bewustzijn, aangereikt door het boeddhisme.
Boeddhistisch priester Ruth Ozeki wint Women’s Prize for Fiction
Tiener Benny Oh is de held. Zijn vader, een jazzklarinettist, wordt overreden door een vrachtwagen met kippen en kort daarna begint Benny stemmen te horen. Borden, beschimmelde kaas en een schaar spreken tot hem.
Edel Maex: ‘Meditatie is heel eenvoudig’
Dit is, in eigen woorden weergegeven, de meditatie-instructie waarmee ik zelf jaren geleden ben beginnen zitten. Het is de instructie waar ik telkens weer bij terugkom.
Dick – Levende woord
Op internet komen onophoudelijk schrijfsels over zen en boeddhisme voorbij. Ze vervullen mij vaak met een lichte lusteloosheid. Veel auteurs laten zich weinig gelegen liggen aan de vermaning van Yuanwu: ‘Bestudeer het levende woord van zen, niet het dode woord.’
Misha in Oekraïne (5) – Missie geslaagd: ‘je leven in dienst stellen van alle leven’
Misha is onder de indruk van het oude Sovjet sanatorium-complex buiten Kiev waar een Tibetaans Boeddhistisch Centrum komt. Het ligt midden in de bossen en vrijwilligers zijn beetje bij beetje bezig de gebouwen op te knappen zodat ze daar retraites kunnen geven.
Misha in Oekraïne (4) – Misha komt terug en dit is Zhuravka
Vijf explosies door Russische bommen of raketten in Kiev. Zondagochtend. Misha zit nog buiten de stad in het Nyingma Dharma Centrum waar hij opnamen heeft gemaakt.
Huilen om Dogen
Ryokan Taigu en Eihei Dogen behoren beide tot de culturele helden van Japan. Ryokan, de rondreizende zenmonnik en dichter, leefde in de tweede helft van de achttiende en de eerste helft van de negentiende eeuw. Hij had een bijzondere voorliefde voor het werk van Dogen, de religieuze vernieuwer die zo’n vijfhonderd jaar eerder het zenboeddhisme in Japan een nieuwe impuls had gegeven.
