Het jaar 2023 – dag 263 – vlagvraag

Ik kan het gevoel dat ik had toen deze week namens de Nederlandse regering en het volk op het Binnenhof, het regeringscentrum van ons land, de Israëlische vlag werd gehesen als teken van solidariteit met Israël, niet goed omschrijven. Ik ervoer ongeloof, een lichte vorm van verbijstering, dit-kan-niet-waar zijn. Waarom worden er geen vlaggen gehesen van andere landen die ook worden aangevallen, als er toch gehesen moet worden, vroeg ik me af.

De Haagsche Historicus en ex-Vaste Torenbewoner verscheen op tv. Hij had met de Israëlische premier Netanyahu gebeld en namens hemzelf en ons volk  – onze Historicus laat geen moment onbenut om zijn buitenlandse politieke vriendjes te pleasen, de onvoorwaardelijke steun toegezegd in diens oorlog tegen Hamas, de Palestijnse verzetsbeweging die Israël was binnen gevallen, Israëliërs had gedood en gegijzeld en dorpen had aangevallen met raketten. Een land dat aangevallen wordt heeft het recht zichzelf te verdedigen, zei de HH.

Ik weet niet of Netanyahu in dat telefoongesprek de HH heeft gevraagd waarom diens regering geen officieel onderzoek doet naar het deze week bevestigde naziverleden van prins Bernard- omdat HH dat niet nodig vindt. Nazi’s die zes miljoen Joden vermoordden in de Tweede Wereldoorlog tijdens de holocaust. Onder meer de reden van het ontstaan van de staat Israël. Op 4 mei worden jaarlijks in ons land de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdacht en gaan de vlaggen met reden halfstok.

De HH spreekt niet namens mij als hij Israël de onvoorwaardelijke steun toezegt in de oorlog tegen Hamas. De beelden die ik zie van vernietiging en ellende, wanhopige burgers in Israël en Gaza, vind ik verschrikkelijk. Maar als Israël de inwoners van de Gazastrook volledig gaat isoleren, geen elektriciteit, water en voedsel meer toelaat, zodat onschuldige burgers creperen, ziekenhuizen door hun voorraad medicijnen raken, hoe kan je dat goedkeuren? Een vorm van genocide. Een onmenselijke daad temidden van oorlogsgeweld.

Deze krant publiceert regelmatig over het onrecht dat de Palestijnen, die Israël als overheerser en bezettingsmacht zien, wordt aangedaan. Zij zien Hamas, letterlijk Islamitische Verzetsbeweging, als een organisatie die Palestina wil bevrijden van een Israëlische bezetting en een soevereine Palestijnse staat te vestigen. Onder meer de EU en de VS beschouwen Hamas als een terroristische beweging die aanvallen op Israëlische soldaten en burgers pleegt. De aanvallen op burgers worden veroordeeld als oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid door mensenrechtenorganisaties zoals Human Rights Watch. Maar wat gebeurt er nu in Gaza als mensen daar dreigen dood te hongeren? Wie komt er voor die onschuldige burgers op. Wordt de Palestijnse vlag op het Binnenhof gehesen?

Het ligt eraan aan welke kant van het hek langs Gaza je woont. Aan de ene kant ben je als Hamasstrijder een verzetsstrijder, zoals er ook waren in Nederland die geweld tegen de Duitse bezetter niet schuwden, aanslagen pleegden en bezetters doodden. Aan de andere kant ben een je terrorist.

Ik keer terug naar het hijsen van de Israëlische vlag op het Binnenhof en de oproep van de regering aan gemeenten om dat ook te doen. In Amsterdam wapperde de Israëlische vlag van de overheidsgebouwen. In Rotterdam, waar ik woon en werk, het groen-wit-groen boven het stadhuis. Je zou dat ook een teken kunnen noemen van solidariteit met de burgerslachtoffers in de Gazastrook. Rotterdam weet wat het is om met bommen vernietigd te worden.

…nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat, maar door niet te haten komen ze tot rust, dat is een eeuwige wet.

Ik hoop zo van harte dat er snel een eind komt aan de gewelddadigheden in Israël en de Gazastrook. Dat uiteindelijk mensen in vrede met elkaar kunnen leven.

Moge iedereen gezond en veilig zijn.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.