Soms krijg je levenslessen gewoon in de schoot geworpen. Een goede vriendin heeft kanker, de vooruitzichten zijn niet rooskleurig. Ze ziet af van de zware behandeling, en besluit in plaats daarvan 4 weken naar Thailand te komen. Vier weken in de serene rust van Baan Pauli. Mediteren, weten dat er soms genezing plaatsvindt die de medici niet kunnen verklaren, beseffen dat dat zeldzaam is, vogels op je hand laten spelen, beseffen wat je achter gaat laten en dat niet willen achterlaten, houden van het leven, schaterlachen met ons op het terras, lunchen met vrienden, een baby-olifant voeren, huilen met ons op het terras, toch nog verliefd worden, tempels bezoeken, 7 dagen continu mediteren, 3 dagen met Mieke naar Chiang Mai, belachelijk uitgebreid ontbijten, beseffen dat leven altijd eindig is, niet dood willen, toegroeien naar volledige acceptatie dat binnen enkele maanden overlijden een reële mogelijkheid is, een wijntje bij het eten, naar het vliegveld, een ijsje van de ijsmeisjes, afscheid.
Vier indrukwekkende weken, zo maar cadeau gekregen. En het enige wat wij hoefden te doen was zorgen voor eten en drinken, autorijden, de tomeloze levensenergie opzuigen en vooral heel veel liefde delen.
De leuke, opvallende, rare of irritante dingen waar Leven in Thailand meestal over gaat zijn nog onbelangrijker geworden dan ze toch al waren. Ze bieden even geen inspiratie momenteel. Dat komt wel weer. Of niet. Ach, een korte blog is ook een blog.
Baan Pauli, het huisje van Paul, staat inmiddels ruim 2 jaar achter in onze boomgaard. We hebben het neergezet met het idee dat onze goede vriend Paul Vleugels er een aantal weken, of misschien wel maanden per jaar zou verblijven. Als hij er niet was konden er andere gasten verblijven of zouden we het zelf kunnen gebruiken voor meditatie, contemplatie of gewoon om op het balkonnetje te zitten en van het uitzicht te genieten. In eerste instantie gooide corona roet in het eten, en toen reizen eindelijk weer mogelijk leek te worden was het de ziekte van Parkinson die sneller en harder had toegeslagen dan verwacht. Begin april overleed Paul, zonder in “zijn” huisje te zijn geweest.
