Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Meditatie is heel eenvoudig

door

Toegegeven, ik heb veel andere instructies uitgeprobeerd. Ik heb mijn adem gevolgd, mijn adem geteld. Ik heb met mu gezeten, tot ik helemaal mu werd, met talloze andere koans gezeten. Bodyscans gedaan. De activiteit van mijn geest benoemd. Naar de geluiden van de wereld geluisterd, tot het onderscheid tussen de luisteraar en de sirene van de voorbijrijdende ambulance wegviel. Loopmeditatie, in het bos of thuis midden in de nacht met een baby in de armen, na de voeding, tot we samen een boertje deden waarna ik hem veilig weer in de wieg kon leggen. Ik heb gezeten, gezongen, gedanst en gesprongen. Toch kom ik steeds weer bij deze oorspronkelijke instructie uit.

Als een bende idioten

door

Het meest extreme voorbeeld van Amy Chua’s drieslag vind ik in de autobiografie van Rudolf Höss, de kampcommandant van Auschwitz. Ik ben het boek ooit in Auschwitz beginnen lezen om te begrijpen hoe iemand zo kan ontmenselijken dat hij tot zoiets in staat is. Het is bloedstollend. Aan het begin beschrijft hij dat hij, als SS-officier vol hooggespannen idealen, het gevoel had door zijn meerderen maar als tweederangs bekeken te worden en hoe zijn aanstelling in Auschwitz de kans was om zich te bewijzen. Wat je naar de keel grijpt is het bevlogen idealisme waarmee hij schrijft. Als het boek ging over het oprichten van een hospitaal ergens in het oerwoud, zouden we het vol bewondering lezen.

Weg van de stress

door

Een beetje stress is nodig om alert te zijn, maar teveel stress veroorzaakt een chronische overbelasting. Mijn lichaam maakt geen onderscheid tussen stress en angst. Zolang de overbelasting duurt, lijkt voor mijn lichaam ook het gevaar te duren. In onze samenleving kan ik niet simpelweg vechten of vluchten zoals mijn voorouders uit de oertijd. Ik doe mijn best om te ontspannen maar de stress blijft op een mysterieuze manier onder mijn vel kruipen.

In de war

door

Mijn broer lijkt erg op mij. Uiterlijk dan, want we denken vaak precies tegengesteld. Hij is een typische Bèta, ik ben meer een Alfa. Wij zijn het vaak oneens over belangrijke levensvragen. Soms zijn we het alleen maar oneens om het oneens te zijn, want er is niets leukers dan van standpunt ruilen.

Tijd

door

Voorbeelden: Mensen noemen één rondje om de zon een jaar. Ze noemen één keer om de aardas draaien een dag. Welke idioot die dag vervolgens verdeeld heeft in 24 uur van elk 60 minuten en elke minuut weer in 60 seconden weet ik niet, maar ik doe het ermee.

Spiritueel materialisme

door

In een piepklein winkeltje, met een eigenaar die naar schatting 1.50 meter was, gebogen, verschrompeld, en met een gerimpelde, tandeloze gelaatsuitdrukking alsof hij al het menselijk lijden op zijn schouders had genomen, vond ik mijn beeldje. ‘Special offer!’ vermeldde het kaartje in kinderlijk aandoend handschrift, dat erbij hoorde. Ik raadpleegde de lama die ons begeleidde en hij vond het een prachtig beeldje, maar ik weet achteraf nog dat hij zacht zei: “Enlightenment can be found only within yourself. Not in a statue.’

B’eter Blaadjes met gaatjes (dan met gif) en Japanse soep met paksoi

door

Wij mensen zijn erg visueel ingesteld – ook ik. In de supermarkt laten we imperfecte groente en fruit met een vlekje of met gaatjes in de blaadjes liggen, we gaan voor de smetteloze variant ernaast. Dat deze vaak vol zit met een cocktail van pesticiden en andere giftige chemicaliën nemen we voor lief. We zien het immers niet, en als visueel ingestelde soort vinden we een fris en fruitig – appetijtelijk – uiterlijk heel belangrijk.