‘Velen schuilen binnen het boeddhisme tegen de boze buitenwereld in plaats van de bevrijding de wereld in te brengen.’
Columns
Regelneef – Tijd en ruimte temmen
Ik fiets door een laantje met aan weerszijden bomen. Die staan op onregelmatige afstand van elkaar. Ik betrap me erop dat ik daar regelmaat in wil brengen. Ik probeer een trapper juist onderaan te hebben als ik een boom passeer.
Genade
Je hoeft het niet van boven te krijgen. Het is geen willekeur. Het is je geboorterecht. Het is alomtegenwoordig. Tout est grâce. We kunnen in er ieder ogenblik aan deelnemen.
Van Batchelor tot Brazier
Ik begon ooit bij Stephen Batchelor en zijn Buddhism without Beliefs en vind nu een voorlopig einde bij het geweldige boek Buddhism is a Religion (2014) waarin psycholoog en boeddhistisch leraar David Brazier alles uitlegt wat boeddhisme nu precies wel en niet is. Het geloof hoort erbij, evenals de wedergeboorte en het voorwaardelijk ontstaan, dat is de visie die Brazier met verve uitdraagt.
Ontwaken: lastig, maar niet onmogelijk
Als we het pad volgen, laten we dan niet vooral kijken naar de bestemming, hoog boven in de wolken, maar zorgvuldig de ene voet voor de andere zetten.
Toch nog onverwacht…
Daarop schreeuwde Hoshin triomfantelijk nog één keer heel hard “KAAAAA”, en viel toen dood neer…
‘De gelijkenis van de giftige slangen’
In gedachten houdend dat suttas oorspronkelijk uit het hoofd geleerd en gereciteerd werden, is deze tekst een typisch voorbeeld van hoe de Dhamma, de Leer, beknopt en aan de hand van een aantal opeenvolgende vergelijkingen (upaya, ‘handige middelen’) gemakkelijker kon onthouden worden.
‘Autismeweek’
Ik hoorde vandaag dat het de week van autisme is. In het kader van Autismeweek worden in heel het land activiteiten georganiseerd om aandacht te vragen voor autisme. Oprecht een heel goed initiatief, maar voor mij, en vele met mij, niet zo heel bijzonder
Dooddoener? – Levensbeschouwing als doodsbeschouwing
Als 70-plusser merk ik dat ik in de generatie ben beland waar de dood de frequentie opvoert. Vijf uitvaarten binnen drie maanden bepalen me bij de eindigheid van mijn eigen leven.
De Dood op de Weg
Deze morgen (de zomertijd is ingegaan) ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn.
GULDENHART EN GOEDELIEVE – Een sprookje
Intussen kwam de koning alleen nog zijn bed uit om voor het raam de seizoenen te bestuderen. Daar werd hij niet vrolijker van. Steeds vroeg hij zich af: ‘Ga ik in dít seizoen dood?’. Zelfs de lente kon hem niet opbeuren. Hij zag alleen maar hoe eksters eitjes roofden uit nestjes.
Eindelijk naar Santiago de Compostella
De overweging om te voet te gaan, heb ik vrijwel direct verworpen. Doordat ik al jaren jicht hebt, is het te voet afleggen van grote afstanden niet bepaald een goed idee, en zeker niet met bepakking
Religies als burchten – Op zoek naar kleinste gemene eenvoud
Toch kun je vragen: Leidt de burcht intussen niet af van de oorspronkelijke inzet? In de praktijk van een religie is de burcht gebouwd door een priesterklasse. Haar taak is het vervolgens om het gebouw in stand te houden. Dat kan echter doel op zich worden. En dus afleiden van de oorspronkelijke bedoeling.
De totale zonsverduistering van Abel Konijn
Het was zelfs een beetje angstig, zouden de krachten in de natuur zich weer herstellen?
Buigen naar…
Voor sommige boeddhistische tradities klinkt jezelf erkennen als vloeken in de kerk. Het zelf, het ego is hier een obstakel op de weg naar verlichting. De radicale onderwerping aan de leraar is de weg om van het zelf bevrijd te worden
‘De zuster bepaalt hoe je er na de maaltijd uitziet’
Soms krijgen bewoners in de haast en drukte van het moment een dubbel gevouwen boterham in de hand gedrukt. Of ze nou wel of niet kunnen kauwen- wel of niet tanden of een prothese in de mond hebben maakt niet uit.
Red het spel – Help, we zijn onteigend!
In de moderne samenleving is spel gekaapt door de vermaaksindustrie. Daardoor zien we niet meer dat spel veel te bieden heeft voor een zinvolle levenshouding.
STERKE VERHALEN – Filmsamenvattinkjes als spiegel
Al spiegelend ben ik primair uit op herkenning. Mijn testvraag is: Wat schiet ik op met deze film?
Poortje
Adem langs mijn wervels. Sangha naast en tegenover. Ochtendlicht.
Ontradicalisering – Spel als levenskunst
Het typerende van religieus geweld is dat gelovigen ideeën en gedrag uit hun religie gebruiken om geweld op te roepen en te rechtvaardigen. Elke ketter zijn letter. Het gebektst met eigen tekst.
Beste Boeddha, wie wordt er vandaag onthoofd, vernederd en opgejaagd
Ik schrijf deze tekst aan u, Verhevene, goeroe, mijn grote vriend, omdat ik er soms echt niet meer tegen kan, die nooit stollende lavastroom van al die shit. Er is geen pad maar onderhand een zestienbaans snelweg voor nodig om inzicht te verschaffen in het opheffen van het lijden.
De Onhebbelijke Gelijkhebber
Ik beken: Er schuilt een terrorist in mij een gelijkhebber die oude vriendschappen rucksichtslos voor het vuurpeloton zet en nieuwe vriendschappen acuut weet te bedreigen. Het is een regelrechte blamage maar in mij woont een verstarde extremist.
Er wijzer van worden…
Om werkelijk iets te kunnen leren moet er vrijheid zijn om fris te kunnen kijken en luisteren. Vanuit intuïtie vanuit jezelf en niet via de kennis van iemand anders.
‘Ben je gelukkig?’, vraag ik haar.
‘Laten we gewoon zeggen: fuck de regels! Het is onze buurt, onze organisatie, ons beroep; blijf er met je poten vanaf. We lossen het zelf wel op!’
