Als je achttien armen hebt, heb je dan ook achttien oren?
Columns
Dynamische dharma-pannenkoek (m/v) gezocht
“Onze sangha zoekt als leraar een dynamische, inspirerende dharmapannenkoek (m/v) voor een dienstverband van 32 uur per week”.
Boeddhisme en de anti-moderne reflex
Als ik de historicus in mij aan het woord laat, dan mag ik misschien opmerken dat de discussie over de anti-moderne reflex geen nieuwe is. In de geschiedenis zie je vaak een vreemde dialectiek aan het werk.
Taigu – Wie is de wie…?
Wie ziet de vogels in de kale bomen…
Nieuwlichter en uitleggers: De dharma is niet modern of oud
Een religie is niet wat de stichters ervan bedoeld hebben of wat er in de teksten staat, maar wat de beoefenaars er mee doen. Voor alle moslims die ik ooit gesproken heb is de Islam een religie van barmhartigheid en vrede.
Een woord, een wenk, een klank – Het zaad van ontwaken fonkelt overal
Wie zich opent, hoort Amida’s roep.
Joop Bonifatius Ha Hoek en de eendagverlichting…
Een paar keer per jaar vragen mensen mij hen wat bij te praten over het boeddhisme. Nou, ik heb geen bodhiboom in de tuin staan en ik ben een luie student. Maar om ze niet teleur te stellen en van het gevraag af te zijn dreun ik maar wat boeddhistische thema’s op. Er zijn volhouders die blijven zeuren. Het leven is niet altijd gemakkelijk.
Vroedman
Oef. Wat heb ik lang niet geschreven. Er valt ook niets te schrijven, qua kussentje. Ik zit maar zo’n beetje te zitten. Geen inzichten, geen heftige emoties, geen angst, geen vreugde. Niets.
Deconstructie der dharma’s
Talloze boeddhistische monniken hebben na het optreden van de historische Boeddha bestudeerd hoe de menselijke ervaring totstandkomt. Als je probeert bewust te maken uit hoeveel verschillende soorten ervaringen jouw film precies bestaat, dan doe je zo ongeveer na wat die monniken hebben gedaan.
Totally Knurd
Ooit bang geweest om te gaan zitten? Ooit angst gevoeld als je vertrok op een retraite? Ooit het gevoel gehad: ‘vandaag niet, nu liever een borrel’? Ooit gedacht: ‘dit is te veel om toe te laten, dit durf ik niet aan’?
Twijfel
Zalig zijn de armen van geest.
Mosterdzaadjes voor Madiba
Een boeddhistische reflectie op rouwverwerking.
Ik ben altijd bang dat een leraar ziet dat ik niet onderdanig ben…
Net toen ik de straat over wilde steken gebeurde het. Het duurde maar een paar seconden maar het was prachtig om te zien. Een jonge man op een oude zwarte fiets, zo’n fiets die niemand wil stelen, en achterop de bagagedrager een jonge meid.
De innerlijke kracht is verloren gegaan
De natuurramp op de Filippijnen raakte het hart van de mensen en activeerde de sterkste innerlijke krachten van de mens: zijn medemenselijkheid en liefde voor de mens in nood. Die energie kon ongeremd stromen zonder bureaucratische protocollen.
De hond en de gebedsvlaggetjes
…
De zenleraar, kapotte knieën en weemoed
Ja, je eigen hart leren kennen in zo’n situatie is een bar traject afleggen, net zo bar als Mustang doorkruisen na drie uur ’s middags. Er is niets meer om op te houden. Je kunt alleen je verkreukeldheid aanvaarden en blij zijn dat er iemand is die om je geeft.
Een tuinierende boeddhist en de vermaledijde snoeischaar
Na al die jaren van zitten ben ik nog steeds in staat om voor mij ongewenste mensen uit mijn leven te snoeien. De Boeddha zegt zelf dat je niet met iedereen bevriend hoeft te zijn, leg ik anderen dan uit die moeilijk op mijn snoeiactie reageren.
Oude en nieuwe practice in Nepal
Ach, zei hij, dat bedoel ik nou als ik zeg dat er nog veel te doen is om de oude en traditionele opvattingen om te buigen. Die hel, zo plastisch afgebeeld op het levenswiel, is geen hiernamaals of overgangsfase, die maken we zelf, in dit leven.
Van zen naar zending, een franciscaanse impuls
Je beoefening is oefening voor het leven, niet alleen voor het kussen. Als je voldoende op streek bent met je eigen bevrijding dan kun je er werk van gaan maken om anderen te bevrijden. Deze beide gaan uiteindelijk hand in hand. Jouw individuele bevrijding zal nooit compleet zijn zolang niet alle anderen bevrijd zijn. Je bevrijdt jezelf eerst echt in de ander.
Het sprookjesbos van Shakyamuni
Het gevaar dat schuilgaat in het reduceren van iets vreemds tot iets wat wij herkennen, is dat van een zekere verdorring, van een verlies van betekenis. Steeds vaker dringt zich de vraag aan mij op of wij de Dharma niet veel meer moeten eren met onze eigen creativiteit.
Mijn kop is een cafetaria of een goed gevuld magazijn of een krankzinnigengesticht of gewoon een hoofd
Opeens ben ik me er van bewust, mijn gedachten, wensen en verlangens tollen door m’n kop. Toch ben ik in rust, neem waar wat er gebeurt. Op een kalme wijze. Ten minste, dat verbeeld ik me. Dat mediteren levert toch wel wat op. Oeps. Mu.
Edel Maex: Reality check
Getuigen van Prajnaparamita is handelen. Het is niet iets heel bijzonders doen. Het vraagt niet om heldendaden, meestal toch niet. Het drukt zich uit nu op deze plek. Dat maakt het meestal heel banaal.
Zwarte Piet en de uitgelokte burgeroorlog
Het Zwarte Piet conflict gaat niet om het kinderfeestje. Er is een veel diepere pijn van een eeuwenoud onrecht aan kleurlingen aangedaan door blanken.
Zenleraar Dick Verstegen: ‘Heilig in Mustang’
Niet alleen de Himalayagiganten dekken ons elk moment toe met hun heiligheid. Ze waken over ons. We hebben daar geen erg in. Zij ook niet.
