Toegegeven, ik heb veel andere instructies uitgeprobeerd. Ik heb mijn adem gevolgd, mijn adem geteld. Ik heb met mu gezeten, tot ik helemaal mu werd, met talloze andere koans gezeten. Bodyscans gedaan. De activiteit van mijn geest benoemd. Naar de geluiden van de wereld geluisterd, tot het onderscheid tussen de luisteraar en de sirene van de voorbijrijdende ambulance wegviel. Loopmeditatie, in het bos of thuis midden in de nacht met een baby in de armen, na de voeding, tot we samen een boertje deden waarna ik hem veilig weer in de wieg kon leggen. Ik heb gezeten, gezongen, gedanst en gesprongen. Toch kom ik steeds weer bij deze oorspronkelijke instructie uit.
Columns
Als een bende idioten
Het meest extreme voorbeeld van Amy Chua’s drieslag vind ik in de autobiografie van Rudolf Höss, de kampcommandant van Auschwitz. Ik ben het boek ooit in Auschwitz beginnen lezen om te begrijpen hoe iemand zo kan ontmenselijken dat hij tot zoiets in staat is. Het is bloedstollend. Aan het begin beschrijft hij dat hij, als SS-officier vol hooggespannen idealen, het gevoel had door zijn meerderen maar als tweederangs bekeken te worden en hoe zijn aanstelling in Auschwitz de kans was om zich te bewijzen. Wat je naar de keel grijpt is het bevlogen idealisme waarmee hij schrijft. Als het boek ging over het oprichten van een hospitaal ergens in het oerwoud, zouden we het vol bewondering lezen.
Weg van de stress
Een beetje stress is nodig om alert te zijn, maar teveel stress veroorzaakt een chronische overbelasting. Mijn lichaam maakt geen onderscheid tussen stress en angst. Zolang de overbelasting duurt, lijkt voor mijn lichaam ook het gevaar te duren. In onze samenleving kan ik niet simpelweg vechten of vluchten zoals mijn voorouders uit de oertijd. Ik doe mijn best om te ontspannen maar de stress blijft op een mysterieuze manier onder mijn vel kruipen.
Het jaar 2024 – dag 250 – gevallenman
Gelukkig lag er geen hondenpoep op de plek waar ik viel: opruimplicht.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Is meditatie gevaarlijk?
Is meditatie gevaarlijk? De vraag duikt telkens opnieuw op, helaas vaak na een tragische gebeurtenis. Mensen die intensief of occasioneel aan meditatie doen gaan er onder door en niemand weet goed wat er moet gebeuren.
VrijdagZindag – Briljante broddelaar
Van alle dieren is de mens wereldkampioen in het toekennen van betekenis aan de eigen werkelijkheid. En tegelijk levert die briljante kampioen broddelwerk. Concreet: waarom gedragen mensen zich zo vaak inconsequent? Voorbeelden?
Zomaar leven, generatie na generatie?
Mijn Nooren voorouders maakten deel uit van de christelijke kerk. Het geloof gaf de gemeenschap troost en hoop op werkelijk geluk in het hiernamaals. Om op het rechte pad naar de hemel te blijven, moest je luisteren naar je ouders, de kerk en geestelijken; meneer pastoor, de zuster of broeder.
Het jaar 2024 – dag 249 – analfabeet
De Boeddha zou nooit het BD hebben kunnen lezen, als dat toen al bestond.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
In de war
Mijn broer lijkt erg op mij. Uiterlijk dan, want we denken vaak precies tegengesteld. Hij is een typische Bèta, ik ben meer een Alfa. Wij zijn het vaak oneens over belangrijke levensvragen. Soms zijn we het alleen maar oneens om het oneens te zijn, want er is niets leukers dan van standpunt ruilen.
Het jaar 2024 – dag 248 – wittemigrant
De witman en de tolerantiegrenzen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – dhammazaadjes – De Boeddha als richtingaanwijzer
Vergeet nooit dat de Boeddha ‘slechts’ een richtingaanwijzer is. Met oneindige wijsheid en mededogen ‘wijst’ hij onophoudelijk het pad dat de beoefenaar moet volgen om zich van zijn lijden (P. dukkha) te bevrijden.
De poortloze poort staat wagenwijd open. Zazen.
Hakuin wordt vaak in één adem genoemd met twee andere zenmeesters uit de Linji traditie (Rinzai, Japans). Ze volgden de stem van hun hart, gingen hun eigen weg los van de conventies van hun tijd.
De dorre levens van de sertao
De sertao, dat zijn de droge steppen waar broodmagere koeherders en rudimentair pratende inboorlingen van gemengd bloed meedogenloos en trefzeker hun wapens leegschieten op indringers, liefst het bevoegd gezag.
Het jaar 2024 – dag 247 – deurbel
Heilige Hannes, waar ben je?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 246 – plofje
De Lieve Heer en het beestje.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Tijd
Voorbeelden: Mensen noemen één rondje om de zon een jaar. Ze noemen één keer om de aardas draaien een dag. Welke idioot die dag vervolgens verdeeld heeft in 24 uur van elk 60 minuten en elke minuut weer in 60 seconden weet ik niet, maar ik doe het ermee.
Guy – dhammazaadjes – Dhamma is vertrouwen
Dhamma is een manier van leven. Een leven dat integraal deel uitmaakt van het Proces. Het is herkenning, erkenning en realisatie net zoals de Boeddha en de Sangha herkenning, erkenning en realisatie zijn.
Versjes
…
Ardan – De spreuk
Daarom beoefen ik zen. Om in de diepte van mijn denken te duiken en mijn gedachten te leren kennen die gaan over ‘ik versus ander’. Om de werkelijkheid daarvan te toetsen in de niet-dualiteit.
Spiritueel materialisme
In een piepklein winkeltje, met een eigenaar die naar schatting 1.50 meter was, gebogen, verschrompeld, en met een gerimpelde, tandeloze gelaatsuitdrukking alsof hij al het menselijk lijden op zijn schouders had genomen, vond ik mijn beeldje. ‘Special offer!’ vermeldde het kaartje in kinderlijk aandoend handschrift, dat erbij hoorde. Ik raadpleegde de lama die ons begeleidde en hij vond het een prachtig beeldje, maar ik weet achteraf nog dat hij zacht zei: “Enlightenment can be found only within yourself. Not in a statue.’
B’eter Blaadjes met gaatjes (dan met gif) en Japanse soep met paksoi
Wij mensen zijn erg visueel ingesteld – ook ik. In de supermarkt laten we imperfecte groente en fruit met een vlekje of met gaatjes in de blaadjes liggen, we gaan voor de smetteloze variant ernaast. Dat deze vaak vol zit met een cocktail van pesticiden en andere giftige chemicaliën nemen we voor lief. We zien het immers niet, en als visueel ingestelde soort vinden we een fris en fruitig – appetijtelijk – uiterlijk heel belangrijk.
De kunst van het onzegbare
Het is opvallend hoeveel mensen getroffen worden door de regels van het refrein van ‘Anthem’, een song van Leonard Cohen. Een zanger en boeddhist met Joodse wortels die hij in krachtige, Bijbelse beelden wist te vatten. Ik stel voor om ‘Anthem’ tot westers boeddhistische volkslied uit roepen.
Het jaar 2024 – dag 243 – gebedsfik
Wierook is slecht voor je longen, moet nu ook de gebedsmolen in de ban?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Eigenwijsheid
Op school leren onze kinderen en kleinkinderen tegenwoordig vooral weetjes. Ze leren niet of – naar mijn mening – nauwelijks zelf nadenken. Omdat ik verhalen vertellen nu eenmaal leuk vind, en over een goed ontwikkelde fantasie beschik, schijf ik graag fantasieverhalen. In een van die verhalen zegt een teddybeer: “Om eigenwijs te zijn, moet je wijs genoeg zijn om je niets aan te trekken van de wijsheid van anderen, die hun wijsheid ook weer van anderen hebben gekregen. Mijn wijsheid komt nergens vandaan, dus alle wijsheid die ik heb, komt van mijzelf. Of dat wijs is, weet ik niet, maar ik ben er wel altijd heel blij mee.” Een teddybeer van mijn hart!
