Chef ergert zich vreselijk aan de commercials op de tv waarin oudere mensen als altijd hulpbehoevende randdebielen worden neergezet. Hij heeft het dan niet over de cliënten in verzorgingstehuizen, of hoe die verschrikkelijke instellingen dan mogen heten. Bejaardendetentie-inrichtingen? Die in hun eigen poep de dag doorbrengen omdat het goedwillende personeel geen tijd en gelegenheid heeft om die cliënten te verzorgen.
Laatst zag hij een commercial op NPO zoveel waarin een goed geklede vrouw een oudere vrouw thuis bezocht als een soort gezelschapsdame. De oudere vrouw- nog goed ter been en niet kwijlend of naar poep riekend, kreeg een kopje thee ingeschonken van de consulente. Chef dacht: kan die oudere vrouw dat zelf niet? Chef kreeg niet de indruk dat deze gezelschapsdame voor nop oudere mensen bezoekt. Ze zal wel van een commercieel bureau zijn dat een financieel gat in de markt heeft ontdekt nu Den Haag de ouderenzorg om zeep heeft geholpen.
Er zijn ook commercials waarin scootmobiels -Chef is twee jaar geleden door zo’n ding aangereden en strompelt sindsdien door de Kloosterbunker en het leven, worden aangeprezen om mobiel te blijven. Een goedlachse en vooral behulpzame monteur legt aan een geestelijk hulpeloze oudere uit hoe het apparaat werkt en waarom dat vijf wielen beter zijn dan vier. Die dingen zouden op het racecircuit van Zandvoort niet misstaan.
De scootmobiel die mij aanreed had er vier. Samen met vijf anderen lagen wij op de grond, het mobiel met daarin een hulpeloze oudere die waarschijnlijk de instructies niet goed begrepen had bleef keurig overeind.
Het moet maar eens afgelopen zijn dat ouderen worden neergezet als oud, overbodig vuil. Opvreters en klaplopers. En ze kunnen daar zelf veel aan doen door zich niet als een imbeciel te gedragen. Niet zielig achter de gordijnen te zitten, maar zelf hun leefomgeving te organiseren. Anderen doen dat niet voor hen. Ja, behalve dan die consulente die tegen een vorstelijk salaris een kopje thee komt schenken.
De Boeddhistische Unie Nederland had geruime tijd geleden een bestuurder die ook algemeen directeur van een rits verpleeg- en verzorgingshuizen was. Het eerste wat hij deed toen hij aantrad was de rollators, stokken en krukken uit de hal van die tehuizen verwijderen. Ouderen kunnen nog best op eigen benen staan. Wist hij. En als het helemaal niet meer kon, konden de hulpmiddelen alsnog tevoorschijn worden gehaald. Het gevoel van oud en gebrekkig zijn wordt je vaak aangepraat door je omgeving.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
