Links-rechts, onder de jeugd wordt veel over de toekomst nagedacht. Open deur? Eerder lijkt zowel veel aandacht als onbeholpenheid aan de orde. Waar gaat het om? Het gaat om niets meer of minder dan de toekomst van de planeet, de natuur in alle gedaanten, idem dito de mens met zijn verwoestende tekortkomingen. Twee algemene hoofdthema’s dus, leven en de dood of productief overleven zonder de hele planeet te verknoeien, of noem de mogelijke vormen van formuleren maar op.
Het geboren kind, het zich ontwikkeld kind, de volwassenheid in alle mogelijke fasen, de terugblik zolang het nog kan, kortom het leven ingebed en tegenover de planeet met haar eigen ontwikkeling, immers, de natuur kan het stellen zonder de mensen, terwijl de mens in zijn eigen valkuilen gestapt is onder het zingen van plechtige liederen. De geschiedenis is belangrijk, maar zelf niet tijdloos, eerder precair, toevallig, voorlopig weten we het niet beter te zeggen. Voorlopig weten we het niet beter te zeggen, en daarom moet het gezegd worden, op straffe van opheffing van het menselijk bestaan.
Dan nu de crux: laat het de jeugd het zelf zeggen. De jeugd is rijk aan mogelijkheden, maar wordt geacht vooral mee te draaien in de mallemolen van de voorhanden wereld, product van pa en ma. Met als perspectief grootschalige vernietiging, door verdwijnende gezichtspunten van de natuur, gepaard aan conflicten op het macro-terrein, door natuurdiefstal en macro-geweld, voor een poosje dominant, maar uiteindelijk slechts de rommel meeslepend, de vervuilde zee in. Dodelijk op wat voor schaal? Uiteindelijk op wereldschaal, de samenhang van de brokstukken van de materie werkt door tot het niet meer kan. Daarom moet er, naast veelvoudige acties, veel aandacht zijn voor creatieve historische, leerzame filosofieën om risico’s en kansen te onderzoeken. Concreet in hun tijd, de westerse filosofie, denkers als Aristoteles, Pascal, Spinoza, Marx, Engels, Kant en Hegel. Als voorbeelden van toen naar het nu, basaal gericht op sociale actie en beweging. En let op de biologen, vergeet Darwin en zijn opvolgers niet.
Wat heeft de jeugd hiermee van doen? Alles. De voorbije wetenschap raast verder, tautologisch, en wordt in de prullenmand gedeponeerd, wat voor het ene niet even terecht is als voor het andere. De twee thema’s bepalen alles: de natuur en de mens. Alles zolang er menselijke natuur bestaat. Dat is lang, maar niet per se eeuwig. De eeuwigheid was meer en meer onthuld als een droom, een constructie, beperkt voor rede vatbaar. De rede van de jeugd, die het zelf wel verder uit wil en moet zoeken. Een idee kan dan zijn de jeugd zowel de moraal als platform en vanuit het verleden en het heden mee te geven. Royaal!! Help mensen een handje, ook al komt die hulp vanuit het verleden.
In de huidige politiek duikt het tweekoppig monster op. Het geweld in de zichtbare maatschappij, zie bijvoorbeeld momenteel de buitensporige vernietigingsdrift van de Israëlische overheid en als een tweede voorbeeld de blinde drift vooruit. De drift om blindelings voorwaarts te gaan, desnoods tot in de hel door te willen communiceren, in de verworden digitale revoluties van nu. Tweekoppig, maar in wezen één en misschien zelfs slechts eendimensionaal geklets. Geef daarom het heden de stem voor de toekomst. Democratiseer meer! Geloof in de platforms die er zijn en die er komen. Gun alle generaties en culturen veel ruimte. Sluit de actiegroepen in, en vooral niet uit.
Vroeger sprak men wel over ‘Het Opbouwwerk.’ Best een actueel passende term. Bouwen in plaats van breken. Ook politiek en in vakbeweging, religies, wereldbeschouwing, cultuur enzovoort. Conservatieve krachten zullen misschien vanuit gesloten motieven deze gedachte bestrijden. Maar zo moeilijk hoeft het niet te zijn. Uitgaan van het reële leven. Dus hup! Bouwen in plaats van breken.
STOP DE OORLOGEN – vandaag nog!
Taigu zegt
In menig opzicht kan ik me in je stuk vinden. Er is echter een historische continuïteit. Een strijd om natuurlijke hulpbronnen bij een sterk toenemende wereldbevolking. Steeds meer oorlog met steeds geavanceerder technologie en steeds meer slachtoffers. Een jeugd die zich binnen de context van zijn eigen consumentisme verzet tegen geweldsexcessen (Vietnam) en onverwerkt verleden; actiegroepen die zelf ontsporen in geweld en criminaliteit (bijv. Baader Meinhof, Rode Brigades, in Nederland: Rode Jeugd, RaRa, autonomen/kraakbeweging, dierenbevrijders). En nu ontbrandt er een strijd om de macht tussen de liberale wereldorde en een nieuwe autocratische alliantie van Iran, Noord-Korea, Rusland en China enerzijds en opkomende economische naties zoals Indonesië, Nigeria, Zuid-Afrika en Brazilië, die ook willen delen in de voordelen van de welvaart. Er is niets goed te praten aan Israēlische geweldsexcessen tegen Palestijnen, maar dit is een kleiner conflict binnen een groter conflict. De jeugd van nu volgt de beelden vol walging op energieslurpende smartphones in een propagandaslag tussen Hamas en de liberale wereldorde, met ruimhartige steun van de autocratische alliantie. Alles is voor deze alliantie wat de aandacht afleidt van Oekraïne en de Oeigoeren. Wie drijft en wie wordt binnen deze dialectiek gedreven? Is er iemand die hier nog invloed op kan uitoefenen? Terecht noem je belangrijke westerse bronnen, die in het westerse boeddhisme worden genegeerd, terwijl kussenzitters vallen voor de verleiding van het vreemde, voor een spiritualiteit die mogelijk bij menigeen slechts bijdraagt aan een vals bewustzijn. Over alle (soms excessieve) aandacht die het BD besteedt aan het beperkte handelingsperspectief actiegroepen, kun jij in ieder geval niet klagen. Groetjes van Taigu!