Een man met zijn vrouw en dochtertje in een ambulance, onder het stof en gruis, maar ze leven nog. Ze zijn doodsbang na het bombardement. Een arm om de schouder van zijn vrouw geslagen zegt hij tegen zijn kind: ‘Niet bang zijn, niet bang zijn.’
Zelfs als het niet meer kan willen ouders hun kinderen beschermen. Moed inspreken. Een toekomst geven.
Stop de wapenhandel, zij zijn de uitvoerders van het kwaad.
Moge iedereen gelukkig, gezond en veilig zijn.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.