De geest is vandaag ietwat guur, net als het weer buiten. Ik weet niet of er een samenhang is, het een het gevolg is van het ander. Normaal knap ik van guur weer enorm op, ik ben een echt herfstmens. Vandaag niet, ik kan mijn draai niet vinden, zoals dat heet. Er komt niets uit mijn handen, ik draai op de automatische piloot. Zelfs dat niet.
Hoe zou dat toch komen? De omstandigheden zijn vandaag net als gisteren, vorige week, en toch is mijn geest guur.
Begin van de middag bracht ik het huisvuil naar de container beneden. De zon scheen toen ik vertrok, de weersverwachting leek goed, en enkele minuten later, toen ik de centrale hal van de Kloosterbunker verliet, kletterde de regen tegen mijn hoofd.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.