Op zoek naar een politiek leider die fatsoen aan wijsheid koppelt (15 en slot)
Een nuttig advies kan zijn om je terug te trekken uit de stortvloed van nieuws en je te onthouden van de informatie-kakofonie waar je niets mee kan en mogelijk ook niets mee wil. De informatie-kakofonie stuurt aan op machteloosheid en ontmoedigd raken en wellicht op passiviteit en vervuilt je wezen en eigen wijsheid. Je er van onthouden is niet per se hetzelfde als desinteresse, we blijven bewust van wat er plaats vindt in de wereld en kunnen een eigen visie hebben.
Zoals je weet ben ik nogal kritisch op de invloed van de medische wereld op onze samenleving. Nu in deze Coronacrisis is ook weer goed te zien hoeveel invloed zij willen hebben. In elke talkshow zit wel een arts die vanuit zijn specialisme van alles voorschrijft voor een samenleving. Ik wordt ook steeds meer wantrouwend. Gisteravond was bij het TV programma Radar een item over de cholesterol mythe. Het in Nederland gevolgde adagium van “the lower the better” blijkt een uitgangspunt te zijn waar eigenlijk geen echt bewijs voor is en toch wordt de cholesterolverlager alom aanbevolen en voorgeschreven. Mensen met een erfelijk hoog cholesterol gehalte worden opgespoord en bewerkt om hele dure medicijnen te slikken, terwijl er ook onderzoek is dat juist zij zeer gezond oud kunnen worden zonder medicatie. Het maakt mij wantrouwend, naar de hele groep, die ik label als een bevoorrechte elite, van vooral mannen die via hun studentencorps en met steun van hun vader in de hogere laag terecht zijn gekomen. Voor het weet haal ik ze allemaal over één kam. Natuurlijk ben ik terecht kwaad over het onrecht wat veroorzaakt wordt door wat ik dan ga noemen “de medische maffia”. Ik kan de borstimplantaten aanvoeren die zeer schadelijk blijken te zijn en vervolgens de baarmoeder matjes, die pijn doen en de antidepressiva die vaak nooit meer afgebouwd worden en een verdere ontwikkeling tegen kunnen houden bij cliënten. Ik ben dan tevreden met mijzelf, met mijn eigen gelijk. Ondertussen ga ik voorbij aan twee dingen: natuurlijk is dit geen waar beeld van alle dokters, maar slechts voor een kleiner deel van die artsen die door het systeem in de hand gewerkt, misbruik maken van hun positie. Er zijn vooral veel artsen die hun werk gewoon goed doen Maar ik ga vooral voorbij aan mijn eigen jalousie en dat is mijn belangrijkste ego motief: eigenlijk wil ik evenveel aanzien als zij hebben. En als ik eerlijk ben, niet alleen hun aanzien, maar ook het geld en de macht die bij hun beroep hoort. Als het me lukt om die twee angels eruit te halen, blijft er dan een wellicht objectiever oordeel staan? Hebben medici zoveel macht gekregen omdat wij van hen uitstel krijgen van het moment waarop we doodgaan. We willen zolang mogelijk genieten kunnen van ons pensioen, de nieuwe hemel op aarde die we hebben verdiend na een leven lang werken. Hoe oneerlijk lijkt het als dat te vroeg van je wordt afgepakt. De dokter heeft raad en helpt je met pijn en moeite nog vijf jaar aangepast verder. Zoals in de middeleeuwen de priester de wachter was die je toegang kon geven tot een plekje in de hemel, zo hebben we de dokter die nog wat hemeltijd op aarde kan uitdelen. Daar hebben we wellicht te veel voor over. Te veel kosten, te veel bijverschijnselen, te veel pijn. Misschien is de objectievere vraag gerechtvaardigd: klopt de plaats van de medicus nog wel, of hebben we hem opgehemeld, vanuit onze angst voor de dood? De dood is immers nu een sluitstuk en echt eindstation. Wij, mensen uit de eenentwintigste eeuw hebben de dokters net zo hard nodig als de middeleeuwer die bij de priester een aflaat kocht en daarmee toegang tot het eeuwig leven dacht te krijgen..
De emotionele band die ik straks aan moet gaan met de dokter die mij begeleidt naar mijn levenseinde is nu al een uitdaging tot waarachtigheid van twee kanten.
Opvallend: artsen en verpleegkundigen lopen niet voorop om een gezonde levenswijze te promoten. In de media komen zij niet met verhalen en voorlichting op welke wijze we onze weerstand kunnen verhogen om virussen te weerstaan. In ieder geval niet genoeg!
Dat gaat ook op voor de “cholesterol crisis”. Gezondheidszorg is een gigantisch verdienmodel geworden. We moeten daar heel kritisch naar kijken en dit onderzoeken.
De politiek, politici zijn hierop niet kritisch genoeg op.