• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over…afgenomen weerbaarheid

6 november 2018 door Rob van Boven en Luuk Mur

In de serie Tweespraak praten Rob en Luuk over een actueel onderwerp. Vandaag is het thema labelen en de vraag om als patiënt erkend te worden waardoor lange wachtlijsten in de zorg.

Luuk: Niet het gebrek aan hulpverlening, maar het te veel aan vraag is het huidige probleem in de geestelijke gezondheidszorg. Dat is de mening van Damiaan Denys, hoogleraar psychiatrie en voorzitter van de vereniging van psychiaters in Nederland.
Het probleem ligt volgens hem niet bij de instellingen met hun wachtlijsten, maar bij de afgenomen weerbaarheid van Nederlanders.

Ongeveer 40 procent van de Nederlanders voldoet op een zeker moment aan de criteria van een psychische stoornis. Veel voorkomende klachten zijn angsten en depressiviteit. Ook een te veel aan stress kan nadelige fysieke en psychische gezondheidseffecten hebben. Onze moderne manier van leven kan er de oorzaak van zijn dat onze hersenen doorlopend onder hoogspanning staan, met als mogelijk gevolg dat ons angstcentrum overactief wordt. Een op de 5 mensen voelt zich te moe om te werken en het gaat daarbij vaak om jonge mensen.

Moeten mensen minder snel door de huisarts doorverwezen worden? Moeten er meer hulpverleners komen, zodat de wachtlijsten oplossen? Moeten we iets doen aan de kwaliteitssystemen en overlegstructuren, waardoor behandelaren maar een deel van hun tijd werkelijk kunnen behandelen? Zijn er factoren in de samenleving aan te wijzen waar meer preventieve aandacht voor moet zijn?

Rob: Laat ik beginnen met te stellen dat ik het gehanteerde diagnose systeem in de GGZ ziekmakend vind, omdat het ‘helpt’ ons te doen geloven dat er iets mis met ons zou zijn.
En dat er te veel vraag zou zijn vanwege de afgenomen weerbaarheid van de Nederlanders is een stuitende stelling die geheel past in het doen geloven dat er met mensen die hulp vragen iets mis zou zijn. Mijn mening is dat we steeds meer oog krijgen voor hoe we ons voelen en dat vind ik juist een signaal van gezondheid.

Ziekmakend in onze samenleving vind ik het dat we steeds meer gecontroleerd worden of we onze taken wel afwerken. Dat zie ik in de GGZ, maar ook daarbuiten. Men noemt het kwaliteitseisen waar je aan moet voldoen, maar wat ik ervaar is dat het gaat om kwantiteit. Wat kan er afgevinkt worden, zijn de dossiers op orde, wordt er volgens de protocollen gewerkt, enzovoort? Varen op eigen inzicht, creativiteit en commitment is niet betrouwbaar bevonden door de toezichthouders, zoals de verzekering, inspectie of overheid. We lijken elkaar steeds meer te benaderen als ‘middel’ en als dat ‘middel’ niet productief is, dan mankeert er iets aan. Dat we gecontroleerd moeten worden komt voort uit wantrouwen. Met wantrouwen benaderd worden roept verzet op. Dit verzet kan weer gezien worden als rechtvaardiging om juist nog meer te gaan controleren.

Dat het ‘middel’ zich steeds ongelukkiger gaat voelen en zich eventueel ziek meldt, daarop moet ingegrepen worden opdat het ‘middel’ weer opgelapt wordt, zodat het weer productief kan meedraaien in het arbeidsproces.
Gelukkig is er de GGZ waar we geholpen kunnen worden om weer functioneel te kunnen worden. Vreemd genoeg komen we dan vaak in de zelfde tredmolen van protocollen terecht, waar we juist ’ziek’ van werden.

Dat er steeds meer mensen oog krijgen voor wat we voelen, weer contact willen hebben met wie ze werkelijk zijn, wordt niet gelijk herkend als gezond. We leven in een cultuur waar vereenzaming en niet verbondenheid zijn steeds meer toeneemt. We worden daar ongelukkig van, hetgeen we ook steeds minder goed kunnen wegdrukken. Als we dit ongelukkig voelen gaan zien als psychiatrische ziekte, een probleem in onszelf, dan worden we zeker niet gelukkiger. Niet wat we voelen is het probleem, maar waardoor we ons ongelukkiger gaan voelen is het probleem. We zijn geen ‘middelen’ maar individuen die verbondenheid behoeven.

Luuk: Ik ben een groot voorstander van community support. Dat is een methode waarbij uitgegaan wordt van de eigen kracht van mensen en de behoefte die mensen hebben aan onderlinge verbondenheid en van betekenis zijn voor de ander. De persoon die een hulpvraag heeft, stelt samen met een coach een participatieplan op. In dat plan beschrijft de hulpvrager met zijn coach welke hulpvragen hij of zij ervaart. Vervolgens wordt uitgezocht wie uit het sociale netwerk hierbij kan helpen. De mensen die ondersteunen, vormen samen een steungroep. Opvallend is dat bijna iedereen graag een ander wil helpen. Er is veel onderlinge solidariteit en mensen willen graag iets betekenen voor een ander.

De overheid heeft deze manier van werken overgenomen, maar helaas niet op de juiste manier. Een ambtenaar gebruikt nu een protocol en kan volgens richtlijnen aangeven wie wat moet doen. Onderlinge solidariteit wordt afgedwongen en gecontroleerd, met weerstand als gevolg. Het gebruikte protocol kan in een middagje ingeoefend worden en goed opgeleide en betrokken professionals worden aan handen en voeten gebonden. Hiermee verdween het hart uit deze vorm van hulpverlening en dat was nu juist waar het om ging.

Onze samenleving is erg gericht op presteren en zichtbaar succesvol zijn. Het lijkt nooit genoeg te zijn, onverzadigbaar als we zijn. We willen meer luxe, meer bezit, meer succes, meer veiligheid. We zijn geprogrammeerd om te kijken naar wat er in de toekomst fout kan gaan, ook als we nu in overvloed leven, dus voor de zekerheid willen we nog meer.

Lukt het ons niet om te voldoen aan de prestatie eisen, zegt het lichaam nee, dan volgt een vorm van uitsluiting, en het gevoel niet meer van betekenis te zijn. Veel mensen voelen zich alleen, ook al hebben ze een uitgebreid sociaal netwerk. Veel mensen klagen over stress, hun lijf weigert langer te gehoorzamen, met als gevolg een gang naar de GGZ. Daar moet eerste een psychiatrische diagnose gesteld worden om in aanmerking te komen voor hulpverlening. Het uitgeputte individu kan niet meer goed functioneren en dit vindt zijn vertaling in een etiket, je niet meer verbonden en van betekenis voelen krijgt het stempel ‘mislukt’. Volgens mij is het niet de afgenomen weerbaarheid, maar de afgenomen verbondenheid waar we naar moeten kijken. Daaraan is gekoppeld een levensstijl waarin we opgejaagd worden en doorlopend tegen een burn-out vechten.

Rob van Boven (1951) is psycholoog en geregistreerd psychotherapeut. Hij was consultant voor verschillende organisaties (drugs en verslaving counseling, vaardigheden workshops) en werkte vijftien jaar als een behandelingscoördinator in een psychiatrische instelling. Bij Rob van Boven wordt het geloof van de overlever bewust gemaakt en een juiste plaats gegeven. Het doel is om los te komen van de dwang van het geloof en bewustzijn te ontwikkelen naast deze denk- en voelpatronen. Hoe meer je van het geloof van de overlever bevrijd bent, zonder het te bestrijden, maar door het de juiste plek te geven, hoe vrijer je kan leven.
Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en heeft een drietal boeken geschreven over de door hemzelf ontwikkelde hulpverleningsmethode communitysupport. Hij is lid van de Dzogchen Community Nederland. Dzogchen is een vorm van Tibetaans boeddhisme waarbij veel belang wordt gehecht aan de ontwikkeling van individueel bewustzijn. Bij deze traditie streeft men naar non-dualiteit van het bewustzijn. Mensen zijn zich niet alleen bewust ( je weet dat je dit leest), maar je kunt je ook bewust zijn van dit eerste bewustzijn. Dit meta-bewustzijn wordt ‘gewaarzijn’ genoemd.
Deze tweespraak is (soms) een reactie op een vraag van een lezer. Discussieer mee als je wilt en mogelijk heb je een ander onderwerp, in de lijn van onze eerdere tweespraken, dat je wilt bespreken.

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Columns, Dzogchen, Geluk, Gezondheid, Politiek, Tweespraak Rob van Boven en Luuk Mur, Zorg Tags: controle, Damiaan Denys, GGZ, Luuk Mur, protocollen, Rob van Boven, samenleving, toename, wachtlijsten, ziekmakend, zorg

Lees ook:

  1. Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over …wantrouwen
  2. Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over …reacties op de coronacrisis
  3. Op zoek naar een politiek leider die fatsoen aan wijsheid koppelt (11)
  4. Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over… ik of wij

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. G.J. Smeets zegt

    6 november 2018 om 20:00

    “Volgens mij is het niet de afgenomen weerbaarheid, maar de afgenomen verbondenheid waar we naar moeten kijken.”

    Daar zit wat in. Met dien verstande dat verbondenheid neerkomt op ‘skin in the game’ ofwel iets te verliezen hebben. Verbinden is altijd eigenbelang.

  2. Piet Nusteleijn zegt

    7 november 2018 om 09:26

    Volgens mij is er niets meer leidend; we moeten het zelf (maar) uitzoeken. Niemand zegt ons (meer) wat de zin is van ons bestaan. Het is niet (meer) duidelijk welke kant we op moeten gaan.
    Is dat niet de oorzaak van een toename van de hulpvraag?

    We moeten zelf alle vragen beantwoorden.
    Dat vraagt (te) veel energie. We beseffen, volgens mij, nog niet allemaal dat we het echt zelf moeten doen: Zelf vragen stellen. Je eigen vragen. Zelf die vragen beantwoorden. Zelf “voorbij” de vragen gaan.
    We kunnen elkaar daarbij wel helpen. Samen, “als twee vrienden”. In het belang van ons allen.
    Met groet.

Primaire Sidebar

Door:

Rob van Boven en Luuk Mur

Rob van Boven (1951) is psycholoog en psychotherapeut met belangstelling voor het boeddhisme. Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en lid van de Dzogchen Community Nederland. Beide mannen gaan over boeddhistisch gerelateerde zaken in gesprek in Tweespraak. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 19 april 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 21 april 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 21 april 2021
    'Natuur: één Leven' - ONLINE Lezingenserie
  • 22 april 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 25 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Van de bergen naar de stad

Kees Moerbeek - 18 april 2021

De leiders van het Nieuwe Boeddhisme (shin bukkyō) beweerden dat het Japanse boeddhisme evolutionair de meest geavanceerde vorm was van Boeddha’s leer. Anderen gingen zelfs zover om te beweren dat het zuivere boeddhisme alleen in Japan bewaard is gebleven.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Van de bergen naar de stad
  • Dick – De zin van zen
  • Lente
  • Ardan
  • Niet-weten als passe-partout: het zelf

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens