Het was acht uur. Ik moest denken aan het boek Leeg en bevrijd van pastor Hein Thijssen waarin hij zijn zoektocht naar ontwaken, de verlichting beschrijft.
Het plein was leeg, op 6 mensen na die voor een monumentaal beeld stonden. Zoals elk jaar koerden er duiven.
In de kerk speelden musici en werd er op een indringende en hartverscheurende wijze over de ellende van oorlog gesproken. Het belang van nee durven te zeggen.
Zoals elk jaar werden er kransen gelegd, nu door twee jonge mensen, op een zorgzame wijze.
Een van de 6 mensen sprak over het gebrek aan empathie, aan woorden, in die jaren die nu worden herdacht. Dat heeft veel mensen pijn gedaan. Hij zette zijn woorden kracht bij met zijn vuist.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Piet Nusteleijn zegt
Die 4 mei lezing van Arnon Grünberg wil ik goed onthouden.
Het zal me wel lukken, denk ik.
Ik moest denken aan het boek “jullie is jodenvolk”, waarin de schrijver Sal Santen ontroerend eenvoudig het “vertrek” van zijn vader Barend Santen beschrijft.
Moedig voorwaarts.
“Dapper zijn omdat het goed is”
(Één van Sal Santens boektitels)