Deze column moet ik met grote terughoudendheid schrijven om gelovige kinderen niet hun geloof af te pakken. Er zijn al genoeg verwarden onder ons.
Morgen arriveert de Goedheiligman in ons land. Met knechten, dat staat vast. Mijn vader had, toen hij een broodbakkerij dreef, ook knechten in dienst. Zo noemde hij ze ook: knecht. Ze waren voor zover ik weet blank. Ze trokken niet naar het Malieveld om te protesteren tegen deze benaming. Mijn vader was de baas van de bakkerij. Zo heette dat in die tijd. Knecht en baas: zonder baas geen knecht, zonder knecht geen baas.
Okay, de Oude Baas arriveert zaterdag dus in ons land.
Heel vroeger, lang geleden, speelde ik in de hoogste klas van de lagere school ook voor deze man. Mijn knecht was mijn vriendje Hans van den Berg, pikzwart geschminkt. Ik heb nog een foto waarop wij beiden te zien zijn. Een papieren mijter op mijn hoofd en een baard van watten. Zo uit de verpakking. De staf was een stok met een ijzeren haak- door de school beschikbaar gesteld, om hoge ramen mee te ontgrendelen.
Als Klaas was ik ook beschikbaar voor buren met kinderen die geen echte Goedheiligman konden betalen. Het was gratis- in het boeddhisme noemen ze dat dana. Mijn moeder had voor mij een pruik met baard van sisal- waar je touw van vlecht, gemaakt zodat ik niet voor joker zat bij die buurkinderen met een watten baard. Het rode laken was ook okay.
De familie Lautenbach, die later naar de VS verhuisde, vroeg of ik op pakjesavond de kinderen wilde verrassen. Zo zat ik daar op de bank om na een half uurtje weer op te stappen- statig zoals een heilige loopt. Ik hoorde achter mijn rug wel verbaasde kinderstemmen en ouders die ssttt, sstt, riepen, wist ik veel.
Diezelfde avond belde mevrouw Lautenbach mij op, of ik de volgende dag- als haar kinderen niet thuis waren, mijn sisalpruik op wilde halen die aan hun bank was blijven haken. Het was het einde van mijn optreden als Heilige en ik werd er ook te oud voor.
Morgen komt de echte aan in het mooie Apeldoorn- met een stoomtrein.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Piet Nusteleijn zegt
Verrukkelijk! DÁG Sinterklaas.