Vandaag vier ik mijn 94e verjaardag met grote dankbaarheid voor het grootse wonder van mijn leven, waar ik nog steeds met diepe verbazing op terugkijk. Negen maanden voor mijn geboorte was ik nog een heel kleine -met het blote oog nauwelijks zichtbare- eicel in het lichaam van mijn moeder. Daarin lag mijn hele leven besloten.

Niemand is in staat dit mysterie verklaren. Waar kom ik vandaan en wie heeft me samengesteld? Het was zeker geen bestelling in een webshop. Mijn oorsprong is en blijft voor mij een mysterie waar ik me nog steeds over verwonder.

Die verwondering is wel verminderd, want het is gewoonte geworden om mijn verjaardag te vieren, zonder de vraag naar mijn diepste afkomst te stellen. Van die vraag ben ik me bewust geworden tijdens de oorlog.

Zodra de kogels fluiten en de bommen vallen ervaart iedereen zijn machteloosheid en kleinheid. Dan gaat iedereen op zoek naar zijn eigen ‘Onbekende God’ om houvast te vinden.

Diep in mijn hart leefde er vaak onbewust nog heimwee naar mijn ‘Onbekende God’, waaraan ik mijn leven te danken heb. Zo ben ik in de oorlog diep gelovig geworden en mijn geloof is nog steeds mijn sterkste houvast. Ik werd na de oorlog Jezuïet en daardoor kreeg mijn geloof ook bewust een zichtbare buitenkant.

Niet iedereen komt tot een diepgaand religieus besef, maar kan wel de spirituele rijkdom ervaren bij zijn eigen ‘Onbekende God’, waar hij zijn geboorte aan te danken heeft.