Mijn moeder Grietje was wijzer dan Thich Nath Hanh.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
moeder
Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Kanzeons zegen
Bewustzijn is niet gebonden aan tijd en plaats. Gebeurt het je niet soms, dat je juist aan iemand moet denken, vlak voor die persoon jou opbelt? Of je loopt hem of haar precies die dag tegen het lijf, geheel onverwacht. Dat toont alleen maar de draadloze verbondenheid tussen alle mensen, die er altijd al is.
Het jaar 2021 – dag 280 – schilderij
Het schilderij hing met een gat in het paneel aan een spijker.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2021 – dag 238 – herinnering
Later, als ik dood ben, zullen jullie nog wel eens aan mij denken.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2021 – dag 216 – fietsmoeder
Zoon rijdt moeder aan, had in de krant kunnen staan.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘Elke dode wordt duizendmaal begraven’
Wat doen we met moeder met de kerst
is elk jaar weer een wezenlijke vraag,
maar van veel wezenlijker aard is de vraag:
wat doen we met vader, in zijn graf?
Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Een zegen voor het leven
Roshisama wilde per se niemand tot last zijn en weigerde steevast om naar de dokter te gaan of een dokter te laten roepen. Natuurlijk maakte iedereen zich ongerust, maar deze oude monnik kon bijzonder koppig zijn en niemand kon hem dwingen.
Het jaar 2021 – dag 71 – zwanger
Mijn moeder was 5 jaar zwanger.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there,
Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Moeder Myoko
Doordat ik er zo intensief mee bezig was, begon mijn moeder Henriette ook zen te beoefenen. Ze had al vele jaren meditatie-ervaring in allerlei tradities. Toen ik haar de beginselen van zazen uitlegde, was het dus niet echt nieuw voor haar.
Dick – corona
‘Leven en dood zijn als twee molenstenen waartussen ik beklemd zit en die langzaam elk begrip omtrent mijn bestaan vermorzelen.’ Zo schetste mijn leraar Nico Tenko Roshi onlangs onze levensweg.
