Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Vrijdag Zindag – Raad van State geeft verkeersinformatie

door Reageer

De aanstaande verkiezingen veroorzaken veel botsingen in het land. Nogal wat bestuurders houden zich niet aan de regels voor het maatschappelijk verkeer. Er is intussen sprake van een verkeersinfarct. Volgens sommigen staat het land al een jaar stil. Gezien deze situatie heeft de Raad van State de filemeldingen overgenomen van de ANWB.

Tussen mij en jou

door 2 Reacties

Er bestaat een merkwaardige spanning in ons bestaan.
Wie zich afstemt op de wordingsdrang van het leven, ervaart verbondenheid.
Alles hangt met alles samen: bomen, rivieren, mensen, de sterrenhemel boven ons.
Soms valt de scheiding weg, en weten we – zonder bewijs – dat we gedragen worden door iets groters dan onszelf.

Geen dood, geen vrees (76) – Losse aantekeningen: Dood

door Reageer

Wat een prachtige dood. Ik werd door mijn fysio, Josine, mijn rug gemasseerd terwijl ik in bed lag. Toen ik wakker werd was Josine weg en was het zo mooi in de kamer. Met prachtig licht, licht en donker tegelijk. Prachtige natuur met vogels, kleurende bladeren. Voelde me zo dankbaar, zo dankbaar. Zou zo dood mogen gaan. zo bewust doodgaan is een bijzonder ding.

Peter – Bericht uit het beschermde huis (11)

door 2 Reacties

In de verslavingskliniek waar ik zat kreeg iedereen die klaagde over malende gedachten of slapeloosheid het antipsychoticum Seroquel, bij wijze van tranquillizer. Er werd dermate massaal gestrooid met die pillen, dat herstellende verslaafden ze stiekem onderling uitdeelden. Niet om elkaar van psychotische klachten af te helpen, maar omdat je van die Seroquel zo stoned als een garnaal wordt.

‘Weinig mensen komen naar een Dhamma-voordracht om te horen hoe ze zich kunnen bevrijden van het aangename’

door Reageer

Dit ‘nergens vertoeven’ heeft alles te maken met wat op dit moment gebeurt. Hoofdpijn of geen hoofdpijn; file of geen file. Het heeft echt geen belang wat er gebeurt. Kan je alles met zo’n ingesteldheid benaderen? Dit vereist volledige aanvaarding. Maar totale aanvaarding betekent niet berusting. Het betekent niet: “Oké, wat mij ook overkomt, ik blijf hier zitten en laat alles maar over mij heenkomen”. Het betekent wel: “Dit gebeurt nu, op dit ogenblik. Ik kan het niet veranderen, het proces gaat zijn eigen gang. Kan ik totaal aanwezig zijn, zonder te verlangen naar het voorbije of het volgende moment?” Aandacht is in dit moment, als we inademen en weer uitademen. Het is een totale aanvaarding zonder te discrimineren, zonder voorkeur. En ja, ik ben me er maar al te zeer van bewust dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan.

Geen Manjushri op Wutaishan

door

Ook zen zelf is daarmee helemaal in de fout gegaan. De nuchterheid van Linji werd in de Song omgevormd tot heroïek. Zen werd een soort ervaringsfetisjisme. Van verschillende zenleraren hoorde ik dat het ‘onmiddellijke pad’ betekent dat als je maar genoeg mediteert, je onverwacht een diepe verlichtingservaring kunt hebben. Helaas is dat maar voor enkelingen weggelegd. Ik heb altijd moeite gehad met dat idee. Uiteindelijk ben ik er helemaal van teruggekomen.

Menno – Xavier

door

Het gesprek neemt een bijzondere wending, vindt Menno. Hij raakt erdoor in de war. Eerst wil de man geen adressen uitwisselen, daarna wil hij niet vertellen wat voor werk hij doet en nu zit ‘ie over liefde te praten als het enige dat ertoe doet.

De Boeddha was geen wereldverbeteraar, activist of idealist

door

Smaken en (voork(l)euren. Wat met de diverse stromingen in het boeddhisme? Wat is überhaupt boeddhisme? De Boeddha heeft nooit een isme onderricht, maar een vaststelling dat er lijden is en hoe je het lijden kan beëindigen. Zelf sprak hij van een oud pad dat altijd al bestaan heeft, en hij herontdekt had : de Dha(r)mma. De Boeddha claimde dus helemaal niet iets uitgevonden te hebben maar wel herontdekt of inzicht in verkregen te hebben.

B’eter parelcouscoussalade

door

Ik moet bekennen dat ik nauwelijks gekookt heb afgelopen week. Het weekend bracht ik door in retraitecentrum Bosoord waar heerlijk voor ons gekookt werd. Doordeweeks had ik telkens pech met het openbaar vervoer: mijn gebruikelijke bus viel telkens uit, en vaak die van een half uur later ook nog. Of deze was veel te laat, waardoor ik telkens een uur langer onderweg was dan gebruikelijk. Gelukkig was het nog licht, droog, en niet al te koud, en een uitgevallen bus in Nederland is sowieso klein bier vergeleken met het lijden elders in de wereld – maar tijd om te koken was er dus nauwelijks

Gesprekjes: Hoe was het toen? 

door

Ik ben lid van een klein gezelschap ‘historische vertellers’. Wij zijn zelf uiteraard in geen enkel opzicht historisch te noemen, maar vertellen over een denkbeeldig leven ergens in het verleden. Zo speel ik in de ene keer dat ik Henric Coeur ben, meester-metselaar en bouwheer van de monumentale kerk in het Groningse Harkstede; een andere keer ben ik Durk van ’t Hoeze, dienaar van de drossaard van Gruoningen tijdens het beleg van die stad in het rampjaar1672. En laatst was ik Bernardus van klooster Bloemhof, een oude kanunnik in 1276, die in zijn jonge jaren mee is gegaan met de vijfde kruistocht en als bevrijder van het Heilige Land verschrikkelijke dingen heeft gedaan.