Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Menno – Ophangen

door Reageer

Menno vindt het rigide schoolregime onverdraaglijk. Sommige leraren zijn volgens hem zelfs echte tirannen, zoals ene Verburg, docent biologie. Hij eist aan het begin van het jaar dat iedere leerling een schrift met een hard kaft heeft. Wanneer het Verburg duidelijk is dat Menno er geen bij zich heeft, stuurt hij hem direct naar huis om er een te halen. Menno mag zijn schooltas niet meenemen maar moet hem in de klas achterlaten.

B’eter Basbousa (Egyptische griesmeelcake)

door Reageer

Er zijn van die dagen, weken, maanden dat ik alleen maar lijk toe te komen aan mijn werk. Ook ’s avonds en in het weekend. Dat ik nauwelijks tijd heb voor mijn hobby’s zoals lezen, schrijven, koken, bakken, muziek maken en tekenen. Thich Nhat Hanh zei altijd dat je beter kunt kiezen voor minder werken en een minder drukke baan, met minder salaris en een eenvoudig leven. Met meer tijd om van het leven en al wat is te genieten. Een bescheiden woning, weinig spullen.

Vrijdag Zindag – Levensbedreigend geloof

door Reageer

Respect voor leven is geen joods-christelijk-moslims monopolie. Als een boeddhistische monnik op zijn wandeling een vegertje hanteert om insecten te redden van de vertrappingsdood, hoeveel te meer moet het menselijk leven dan niet beschermd worden? In boeddhisme en hindoeïsme bevordert het vooruitzicht van een gereïncarneerd beter leven de zorgvuldige omgang met vormen van leven in het hier en nu. Bij een seculiere levensbeschouwing, zoals het humanisme, kan respect voor het leven vanzelf spreken, zonder religieuze onderbouwing.

Boeken – Hier was het wachten op, zo’n tweehonderd jaar

door Reageer

Ongeveer tweehonderd jaar geleden publiceerde Ludwig Feuerbach zijn boek Het wezen van het christendom. Dit boek corrigeerde veel aspecten van het Duitse Idealisme en legde een stevige materialistische basis voor het dialectisch materialisme. Aan de kritiek op het eerste werd verder gewerkt, aan de opbouw van het tweede bouwden Marx, Engels en Joseph Dietzgen voort.

De Boeddha van het mateloze mededogen

door

Zen is meer dan zitten. We staan van ons kussen op en gaan weer doen wat we te doen hebben. Gaan we ons in dat doen verliezen? Of kunnen we tussen alle doen in even inchecken bij dat mateloze mededogen, en dat in de tijdslijn van ons leven inbrengen? Thich Nhat Hanh noemt het een mindfulness bel, iets wat ons eraan herinnert. Dat kan een beeld zijn, of een woord, of een eenvoudige mandala van vijf gekleurde schijven. Het maakt niet uit. Als het maar helpt.

“Onder de dekens fluisteren mandarijn-eenden met elkaar”

door

De tak met haar knoppen krijgt bloesem en draagt vrucht, sterft af en in de volgende lente is er weer opnieuw de beloftevolle knop die bloesem draagt en opnieuw weer vruchten zal geven. Het is een metafoor voor ons eigen leven met hun wisselende perioden van voorspoed en tegenslag, angst en vrede, wanhoop en gemoedsrust, waarin genade ons kan toevallen. Verdragen en het uithouden bij ziekte, ongemak, ouderdomskwalen, verraad en tegenslag. Het was ook de leefregel van Nietzsche: ‘Amor Fati’, wat zoveel wilde zeggen als: wees moedig en heb je lot lief. Aanvaardt wat is en maak het tot de opdracht in je leven; onderzoek wat het jou hier en nu wil zeggen. Blijf bidden, blijf wachten en waken, en blijf vertrouwen dat die diepere laag in ons zal openbloeien. Daar raken we aan het wonder van het bestaan: de tak met de kersenbloesem, onze ware natuur.

Rust als verzet (4)

door

En misschien — heel misschien — is het juist een van de grootste narcisten van onze tijd, Donald Trump, die de neoliberale levenswijze uiteindelijk laat imploderen. Niet omdat hij haar bestrijdt, maar omdat hij haar tot het uiterste doorvoert. Trump ís het doorgeschoten ego: de man die alles bezit en geen last heeft van empathie, die alles uitvergroot wat deze tijd kenmerkt — spektakel, dominantie, zelfverheerlijking, schijnvrijheid.

Loes 11 – Vrijheid

door

Lichamelijke vrijheid betekent voor mij niet zozeer dat ik overal heen kan reizen. Ik heb in mijn leven veel gereisd, maar ben er steeds meer van overtuigd dat het inderdaad zo is dat de dwaas het geluk in de verte zoekt en het bij de wijze onder zijn schoenzolen groeit.

Menno – tegengehouden

door

Het kan niet anders of zijn ouders horen hoe allerlei gevoelens hem de adem benemen en hem de strot dichtknijpen. Hij is ongelooflijk blij dat opa hem moet hebben gevoeld en gehoord, zoals Aya haar vader voelde en hoorde in haar slaap. Maar hij is ook boos op zijn grootvader, omdat hij hem heeft verraden aan zijn ouders, door zijn naam te noemen. Hij voelt een intens verdriet opkomen om wat er staat te gebeuren.