Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Achtergronden

Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (7) – levenskrachten in de natuur

door

De Mozes & Aaron Kerk was één van de eerste voorbeelden van gebruik van een kerkruimte als seculier cultureel centrum en tegelijkertijd een manifestatie van authentieke christelijke solidariteit in een multi-culturele context. Het ruimte bieden aan boeddhistische meditatie paste in dit revolutionaire patroon.

Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (6) – Kosmos, een kunstmatig aandoend poppenhuis

door

‘Ik kreeg contact met de broeders Franciscanen van de Mozes & Aaron Kerk aan het Waterlooplein. De oude pastorie was gesloopt om vrij baan te geven aan de IJ-tunnel en daarvoor in plaats kwam het modern gebouwde Mozeshuis, aan de andere kant van de kerk.’

Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (5) – De Kosmos opent

door

Van Bruno hadden we geleerd om ook in de winter (bloot) in zee te zwemmen. Iedere week van Broek in Waterland liften naar Harlingen en vandaar vaak lopen naar Sexbierum gaf het gevoel een zwerversbestaan te leiden, ergens zoals de monniken die de eerste dijken in Friesland hadden opgeworpen.

Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (3) -lsd en meditatie

door

‘We besloten een ‘huisdealer’ aan te stellen om het zinvol gebruik van bewustzijnsbeinvloedende middelen veilig te stellen. Alleen marihuana was toegestaan. Meditatie was niet alleen een doel in zichzelf, het was een onmisbare hulp om ontregelende ervaringen beheersbaar en zelf-gestuurd te houden. En ermee te stoppen.’

Doodgaan voor beginners

door

Er zijn mensen die geloven in reïncarnatie of in wedergeboorte. En er zijn mensen die zich vorige levens (zeggen te) herinneren; die ‘geloven’ niet, die weten. En die herinneren zich dus ook hoe het is, dood te gaan, dat hebben ze op diverse manier ondergaan (‘gedaan’ lijkt me te actief uitgedrukt). Ik hoor daar niet bij, ik heb het nog nooit gedaan – doodgaan – ik weet het niet.

Twee door nazi’s gestolen  kunstwerken teruggegeven aan erfgenamen Holocaustslachtoffer

door

Grünbaum was de zoon van een Joodse kunsthandelaar en rechtenstudent die in 1906 begon op te treden in cabarets in Wenen. Toen de nazi’s aan de macht kwamen, bespotte hij hen en zei eens op een verduisterd podium: “Ik kan niets zien, helemaal niets; ik moet in de nationaalsocialistische cultuur zijn gestruikeld”.

Het kind en het badwater

door

Minister van Justitie en Veiligheid Dilan Yesilgöz noemde tijdens de 2022 HJ Schoo-lezing woke een bedreiging voor de rechtsstaat en de academische vrijheid. Hijgerig gretig stort extreemrechts zich op het stuk rood vlees dat het woke-denken in hun ogen is. Een grote groep mensen lijkt te vinden dat ons land hierdoor wordt bedreigd.

Boeddhisme in Georgië

door

In het kader van de interreligieuze activiteiten vanuit The Buddha Project is de Nederlandse monnik Ven. Losang Gendun drie maanden te gast geweest bij de Georgische bisschop. Dankzij de inspanningen van en de bijzondere band tussen beiden heeft het boeddhisme nu een eigen plaats gekregen in de Vredeskathedraal. De kathedraal was al een gebedshuis voor christenen, moslims en joden.

BidL geslaagd, maar de Boeddha was niet erg positief over beeldende kunst

door

Wat vond de Boeddha nu zelf van kunst? Hij heeft er niet veel over gezegd, maar wel een paar dingen. In De historische Boeddha van professor H. Schumann staat een stuk over zijn houding tegenover muziek, zang, dans en toneel: ‘Een op het eerste gezicht verrassende trek in het wezen van de Boeddha is zijn negatieve opvatting over de kunsten. Het kan zijn dat hij als zoon van een raja met muziek en dansvoorstellingen overvoerd was. Er is echter meer voor te zeggen dat zijn afkeer berustte op het verleidelijke karakter van iedere kunst. Want kunst neigt ertoe het gemoedsleven tot meedeinen en opwinding te brengen en de geest van zelfbeheersing af te brengen. Zij is gericht op het loswoelen van passies, de Dhamma daarentegen op het kalmeren daarvan; de kunstenaar schept een verlokkende schijnwereld, de aanhanger van de Dhamma echter wil de reële wereld doorzien.

Kan ik nu naar Myanmar gaan om te mediteren?

door

Een bezoek nu, zal ondanks de bedoelingen, alleen dienen om een moorddadig regime te legitimeren. De junta hoopt in feite dat er meer buitenlandse reizigers komen, omdat een groter aantal buitenlandse bezoekers niet alleen een schijn van normaliteit zal ophouden voor het regime, maar ook geld zal toevoegen aan hun schatkist. In een bijzonder misselijkmakende ironie is er zelfs een gezamenlijke inspanning op het hoogste niveau om buitenlandse monniken naar de inwijdingsceremonies van nieuwe pagodes en Boeddhabeelden te brengen.

Onze ’radicale verantwoordelijkheid’ nemen!

door

Als we in staat zijn om onze diepe verbondenheid met alle levende wezens te ervaren en conditioneringen te doorzien, dan valt niemand erbuiten, ook niet degenen die ons iets aandoen. Dan bedenken we ons wel twee keer voordat we met een reactie toeslaan. Dan zijn we in staat ons te beheersen, omdat we onheil willen voorkomen. En als we ons dan ook bewust zijn van de vergankelijkheid van dit aardse bestaan, dan komen ruzie en onenigheid helemaal in een ander daglicht te staan, worden volkomen futiel; want in het licht van de eeuwigheid smelten wraakgevoelens in a split second, want ik ben jij en jij bent mij.