…Mensen die beweren dat het fysieke brein de enige realiteit is.
En zoekers die geloven dat er geen vrije wil (keuze) bestaat, dat alles bepaald wordt door stofjes binnen onze hersenen.
Andere mensen die beweren dat alles (wat we waarnemen) een illusie is, slechts een manifestatie in bewustzijn, dat wat eeuwig en onveranderlijk is.
Mensen die zeggen dat ‘God’ slechts een schepping is van de mens.
En zoekers die beweren dat er niet zoiets bestaat als ‘goed en kwaad’.
Mensen die beweren dat je helemaal niets kunt doen aan je eigen verlichting. Etc.!
Maar wat geloof ik, wat denk ik, wat zie ik werkelijk hier en nu?
Op een dag zag ik direct zonder enige twijfel, dat ik voor de volle 100% de persoon ben. Het zogenaamde object van de waarnemer. Toen zag ik ook, direct zonder enige twijfel, dat ik de waarnemer ben voor de volle 100%.En dat de persoon en de waarnemer niet verschillend zijn maar een en hetzelfde.
Dat is feitelijk het geval. En dat we enkel, als we dit direct zelf waarnemen, het innerlijke conflict weten te beëindigen. ‘Ik en het waargenomene,’ houdt een conflict in. ‘Ik en mezelf,’ staat voor gespletenheid. We zijn echter de wereld die we waarnemen.
Als bewustzijn puur in alle vrijheid wordt ervaren, is dat simpelweg een feit. Als de persoon (gedachten-gevoelens-lichaam) wordt ervaren, is dat simpelweg een feit. Waarom tegen de een zijn en voor het andere? Waarom alleen maar je buik willen vullen en meditatie verachten of net andersom? Waarom kiezen tussen het goddelijke en het menselijke? Zoiets blijft een conflict vertegenwoordigen, op welke manier dan ook, nietwaar?
Ik ben volledig mens en god en daarin ligt geen conflict. Zoals een boom ruimte nodig heeft en een ruimte zonder boom zonder enige werkelijke betekenis is.
Ik ben alles en niets en die twee gaan prima samen.
Piet Nusteleijn zegt
Het kan nog korter; want waarom zou je god er toch nog bij blijven halen?
Ik ben volledig mens en god. (Nathan, dat schijf je)
“Alles”.
Dus…..op z’n kortst: ik ben mens.
Einde “spiritualiteit”. Dat wèl. Een beetje jammer…
Nathan Rozenhart zegt
Hoi,
…Boeddha omschreef zichzelf als een Ontwaakt Mens.
Dus niet enkel: Mens.
Dus er bestaat een kant van de mens die niet iedereen ervaart.
Dus wanneer ben je totaal?
Het licht zou je ontwaking kunnen noemen of god, geef het een naam.
Piet Nusteleijn zegt
Je bent niet twee; niet mens en God.
Je bent één. Dus kiezen. Mens of God
We hebben God bedacht dus daarom “mens”.
De mens kent de wereld van het denken en het niet denken.
Mind en no-mind.
Boeddha zal hebben gesproken over de wereld van het niet-denken.
Je bent (in) totaal: mind en no-mind en zelfs no-no-mind..Alles gelijktijdig en tegelijk.
Alles
Energie, dimensies en frequenties. Een groots wonder.
Mieke zegt
In een ‘vorig leven’ toen ik nog gelovig was las ik het oude testament waarin God van zichzelf zegt: Ik Ben met de toevoeging dat geen mens een beeld van God mocht maken. De mens ís God en van onszelf een beeld maken kunnen we beter laten. De ervaring leert dat we er niet in slagen😊
Piet Nusteleijn zegt
Mieke, daar kom ik dan weer met: waarom “de mens ís God”?
Waarom telkens god erbij halen om iets duidelijk te maken. Wanneer je er iets over wilt zeggen, probeer het dan met andere woorden.
Het is anders ontzettend verwarrend. En ook niets zeggend. Het zet je zo op een verkeerd been.
Volgens mij is het verstandig om het begrip God niet meer te gebruiken.
De mens is. Punt. Niets meer en niets minder.
Joop Ha Hoek zegt
Tja, zo heeft ieder mens zijn eigen beleving en perceptie. Gelukkig leven we in een staatsbestel waarin dat mogelijk is en we elkaar belerend kunnen toespreken zonder in de gevangenis of op de brandstapel te belanden, alsof de een de wijsheid in pacht heeft. En de ander kan corrigeren. Soms voel ik me ook goddelijk, maar ik doe er geen zeven dagen over en ken geen rustdag. Allemachtig.