• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » Inspirerende boeddhistische leraren: Yogi Chen (China)

Inspirerende boeddhistische leraren: Yogi Chen (China)

19 augustus 2013 door Ujukarin

De Boeddha is voor Ujukarin en vele anderen een ultieme inspiratiebron. Maar  hij en zijn sangha laten zich ook inspireren door een aantal andere leraren, in de letterlijke zin van het woord. Wat steek je van deze unieke mensen op, qua kennis en met name gedrag. Ujukarin schreef voor het Boeddhistisch Dagblad een drieluik over drie dharmaleraren/inspiratoren uit  India. Vandaag deel 2: Yogi Chen (China).

Ontmoeting

Yogi Chen.
Yogi Chen.

Het is eind jaren zestig, en je bent na een lange trein- en busreis aangekomen in Kalimpong. Dat  is een typisch ‘hill station’ aan de noordgrens van India, dichtbij Nepal, Bhutan en Chinees Tibet. Na een dag acclimatiseren leer je gaandeweg het stadje kennen, inclusief de bazaar. Een paar straten achter en boven de bazaar ligt een simpele bungalow , genaamd ‘De hut der vijf vlinderbloemige bomen’ – hoe de tuin er uit ziet kun je raden. Mistslierten onttrekken het huisje een beetje aan het zicht, je voelt je daardoor een beetje onzeker als je voor het  eerst door de vallei loopt. De tocht is toch niet succesvol op dat moment. De buren informeren je dat de bewoner overdag niet gestoord wenst te worden wegens zijn meditatieprogramma. Aan het eind van de dag mag je het echter proberen.

Na eerst een dutje gedaan te hebben in de middaghitte loop je tegen het eind van de middag wederom naar de hut. Tot je verbazing merk je dat je niet de enige bent die het pad opklimt. Een andere westerling stelt zich aan je voor als Ole Nydahl uit Denemarken, hij heeft al een afspraak geregeld. Dat geeft hoop. De bewoner van de vlinderbloemige hut opent de deur. Het is Yogi Chen, gekleed in een Chinees ambtenaarspak. Hij ziet de bezoekers staan, en na geïnformeerd te hebben naar het doel van de  komst wordt alleen Nydahl toegelaten. Afspraak is afspraak en voor vanavond is die alleen voor Nydahl. De andere man krijgt het verzoek om komende donderdag om vijf uur terug te komen.

Die donderdag regent het zoals het alleen in de Himalaya kan regenen. Navraag in de omgeving, met name bij de Kalimpongnezen, heeft inmiddels een wat breder maar nog steeds mysterieus beeld van de Yogi opgeleverd van de twintig jaar die hij nu hier woont. Boodschappen worden gebracht – en ook de post, met geregeld pakketjes uit vele wereldsteden. Bezoek wordt alleen één  uur per dag ontvangen, en verder schrijft Yogi Chen een half uur per dag brieven of kleine boeddhistische pamflet-boeken. Hij ontvangt zijn gasten in een westers, bijna cowboy-achtig kostuum. En bij een kop goede Chinese thee geeft hij je ruimte voor het stellen van je spirituele vragen.

Zoals dat een goed dharmastudent  betaamt probeer je kort en helder te formuleren: ‘Wat is zen en wat kan ik ermee’? De yogi denkt kort na en reciteert dan:

Een speciale overdracht buiten de geschriften

Niet afhankelijk zijnd van woorden en letters

Direkt wijzend naar de Geest

De eigen natuur ziend, en het boeddhaschap realiserend.

‘Dank u, meester’ antwoordt je– een beetje teleurgesteld want dit Chinese vers is een bekende samenvatting van Ch’an/Zen. ‘ Maar’, vervolg je, ‘ wat is dan het verschil met Vajrayana die eveneens het boeddhaschap zegt te realiseren’? En de Yogi respondeert direkt ‘eigenlijk geen’, wat jouw verbazing oproept.

De yogi legt dan kort uit dat hij niet alleen Ch’an beoefent, maar ook intensief gestudeerd heeft in Tibet bij lama’s zoals Jamyang Khyense Rinpochee en de Karmapa, voorafgaand door jarenlange studie van Taoïsme en Confucianisme. Het meer gedetailleerde antwoord dat volgt is:  ‘De diamantweg brengt je naar de innerlijke Geest, en is in essentie niets anders dan de Ch’an weg. Mijn innerlijke leraren zoals Mahakala hebben evenmin soetras en shastras nodig, en hun initiaties zijn direkte realisaties – waarom alle paden apart benoemen als we slechts het ene grote dharma-pad kennen?’

Het is duidelijk: hoe beknopt je vragen ook zijn, de korte antwoorden van meester Chen eisen héél wat herkauwen voordat je er iets mee kunt. In je hart en zeker niet in je hoofd. Dankbaar neem je afscheid, met de open uitnodiging dat je altijd welkom bent voor volgafspraken of met een brief.

Biografisch

Meester Chen Chien Ming, bij al zijn sanghavrienden gewoonweg bekend als ‘Yogi Chen’, was een kluizenaar-annex-familieman. Hij bracht zijn jeugd door in zuidoost-China en had al jong,  door het jong sterven van veel broers en zussen, behoorlijke familieverantwoordelijkheden. Na school kreeg hij een baantje als leraar, en dat stond hem toe ook teksten te bestuderen van boeddhistisch hervormers, zoals de eerwaarde Tai Hsu.

Eigenlijk trok het monniksleven hem al snel, tijdens de schoolvakanties reisde hij ook twee maanden door Oost-Tibet en China, op weg naar kluizenaarshutten en leringen. Maar elk jaar moest hij ook weer terugkeren, want zijn inkomen was het pensioen voor de familie. Op hun aandrang was hij ook getrouwd en vader geworden. Daardoor moest hij zijn tijd verdelen tussen het gezin en spirituele zaken. Zijn steeds tijdrovender spirituele zoektochten werden alleen onderbroken toen zijn lama’s hem rond 1940 terug naar China stuurden, om zijn familie veilig te stellen voor de uitgebroken Tweede Wereldoorlog. Maar toen dat gebeurd was en tevens sponsoren had gevonden die zowel zijn eigen kosten betaalden, als een klein maandelijks bedrag voor de familie, trok hij weer zuidwaarts om China nooit meer terug te zien.

In 1947 streek hij in Kalimpong neer, en na een tijdelijk onderkomen kwam de ‘Hut der vijf vlinderbloemige bomen’ beschikbaar. Destijds nog in de groene weiden boven de bazaar, doch binnen tien jaar was de hut omgeven door andere gebouwen, zonder dat dit overigens te veel geluidshinder opleverde.  De contacten met westerlingen, maar ook met de groeiende stroom vluchtende Tibetaanse monniken en lama’s groeide gestaag. In 1972 liet hij zich door Amerikaanse studenten overhalen om naar Californië te gaan. Daar kreeg hij ook banden met pluriforme westerse denkers, zoals Carlos Castaneda, Allen Ginsberg en Lama Surya Das. Al die tijd bleven de vele pamfletten en de paar boeken die zijn oeuvre vormen, gratis voor elke serieuze belangstellende, de kosten van drukken en verzenden  de kosten werden en worden door dana gedekt. Via internet is de verspreiding van zijn denkwijze en filosofie tegenwoordig het meest gangbaar. Meester Chen overleed in 1987, en zijn leringen zijn nog steeds populair, met name onder Chinese boeddhisten.

Leraarskwaliteiten ter inspiratie

BoeddhahoofdDe insteek van ook deze lezing is ‘Boeddha als leraar inspireert ons met zijn kwaliteiten, wat kun je van andere leraren opsteken door hun kennis en met name gedrag?’. Hoewel Yogi Chen nadrukkelijk ontkende iets van een leraar te zijn en zichzelf slechts als nederig dharmavolgeling beschreef, zijn er wel degelijk heel wat zaken waarmee hij je kan inspireren. We pikken er weer drie uit. Ten eerste zijn meditatieve diepgang. Die blijkt al uit zijn hele levensloop– hij zag meditatie niet als vlucht uit het samsarische leven, maar als hoeksteen voor zijn inspiratie. En beperkte zich niet tot één techniek maar combineerde allerlei Ch’an- en met name Vajrayana-technieken, tot een voor hem werkbare mix. De ‘Chenian pamphlets’, de vele boekjes die hij in Kalimpong en Californië maakte, reflecteren zowel een praktisch meditatie-advies als zijn eigen diepe realisaties.

Een volgende kwaliteit is heldere wijsheid, zich vooral uitend in scherp analyseren. Niet voor niets was Manjushri/Manjugosha met zijn vaagheid-doorklievende zwaard één der inspiratiebronnen voor de yogi. Hij analyseerde de zwakten van Taoïsme en Confucianisme, hoewel hij andere elementen ervan behield; precies die elementen die ook Ch’an/Zen mede gevormd hebben. En hij vond het essentieel om naast Ch’an ook Vajrayana te bestuderen, zoals je boven las. Wederom niet klakkeloos tot zich nemend– hij vormde een eigen beeld van de dharma dat opvallend lijkt op wat de Rimé Tibetaanse vernieuwingsbeweging propageert. En volgde in dit alles keurig het pad van Boeddha zelf, die in het communiceren van de door hem ontdekte eeuwige waarheid allerlei elementen uit het Brahmanisme van zijn tijd gebruikte.

En een laatste kwaliteit is zuivere spraak, wat ook zeker nodig is indien je een helder analysevermogen hebt, omdat dan al snel een negatief-kritische houding dreigt. Een mooi voorbeeld is hoe (tegenwoordig lama) Ole Nydahl zijn ontmoetingen met de Yogi beschrijft. Chen, student bij vele lama’s, was over sommigen toch vrij kritisch– niet op hun realisaties maar wel op hun ethisch gedrag, of het tolereren van het (afwijkende) gedrag van hun medewerkers. Dit zette de toen nog vrij naïeve Nydahl weer met beide benen op de grond. Chen echter was nergens negatief-kritisch – hij voegde puur zijn eigen ervaringen bij de lama’s toe, zonder daar oordelen aan te koppelen, net zoals de Boeddha zelf in de Abhyaha soetra adviseert.

Zo zie je maar weer, ook van een niet-leraar kun je nog heel wat opsteken over je eigen dharma-praktijk…

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Zen Tags: Ole Nydahl, ujukarin

Lees ook:

  1. Zen en de zin van dharmabeoefening- deel een
  2. Zen en de zin van de dharmabeoefening (2) en slot
  3. Dharma-overdracht, goeroes en spirituele vriend(inn)en
  4. Ujukarin – fundamenten voor elke boeddhistische traditie

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Joop Romeijn zegt

    19 augustus 2013 om 08:43

    Dat is een inspirerend verhaal over een inspirerende man, Ujukarin. Vooral zijn niet aan één traditie blijven hangen vind ik boeiend, maar ook het leven zoals hij dat geleefd heeft.
    Ik heb drie vraagjes

    – Kan je namen en bronnen geven van nu nog (via internet) verkrijgbare teksten van hem?
    – Je spreek van de “toen nog vrij naïeve (Ole)Nydahl“; dat is die nu niet meer, en ook op zijn ethische gedrag wordt wel kritiek geleverd; dat weet je toch ook?
    – Je schrijft: “Hoewel Yogi Chen nadrukkelijk ontkende iets van een leraar te zijn en zichzelf slechts als nederig dharmavolgeling beschreef “; is dit relativeren van het leraarschap ook niet een voorbeeld voor ons?

  2. Ujukarin zegt

    19 augustus 2013 om 09:54

    Ha die Joop!
    Leuk dat je er wat aan hebt…
    1] Zie http://www.yogichen.org/, daar is écht veel te vinden inclusief in principe alle Chenian booklets.
    2] Jazeker, Nydahl is een wat interessant buitenbeentje in de Tibetaanse Kagyu-school geworden. Ik heb hem hier slechts ten tonele gevoerd om de historische links met de Yogi te illustreren, en onthoud me van een oordeel over wat ie nu allemaal doet. Net als over Castaneda en anderen die iets van de Yogi opgestoken hebben.
    3] Jazeker! Nederigheid past ons allen….

    With folded palms,

    • Joop Romeijn zegt

      19 augustus 2013 om 11:12

      In nederigheid kan ik waarschijnlijk niet tegen je op.
      Ik ga de website van/over Yogi Chen zeker bekijken: veel te lezen, gelukkig ben ik gepensioneerd (ouderdom heeft bijna niets dan voordelen, bv tijd); met name interesseert me hoe hij tegen het mediteren aankijkt.
      Ik dacht: hoe zat het alweer met die Ole Nydahl en toetste zijn naam in bij Google. Ongevraagd kreeg ik als aanvullingen: sekte, racist, cult, controversy, criticism, scandal etc. Zich onthouden van een oordeel is soms goed, maar mensen waarschuwen is soms beter.

Primaire Sidebar

Door:

Ujukarin

Ujukarin is lid van de Triratna Boeddhistische Orde. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

05 jan
Cursus Leven met Sterven
5 jan 23
29 jan
Vervolgcursus boeddhistische psychologie
29 jan 23
29 jan
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
29 jan 23
29 jan
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
29 jan 23
29 jan
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
29 jan 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Kan je jezelf dom leren?

    Rob van Boven en Luuk Mur - 5 januari 2023

    We hebben twee hersenhelften en deze hebben ieder een eigen manier om de wereld te begrijpen. De rechterhersenhelft (R.H.) beleeft de werkelijkheid rechtstreeks en de linkerhersenhelft (L.H.) maakt zich een voorstelling van de wereld en probeert vanuit die voorstelling de wereld te begrijpen. De wereldbekende psychiater en filosoof Iain McGilchrist* heeft er zijn levenswerk van gemaakt om de (samen)werking van deze twee asymmetrische hersenhemisferen te onderzoeken.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • De virtuele denkster 406
    • Dick – drie maal scheepsrecht
    • De Boeddhistische Blik zendt op 5 februari twee films uit – Letter to San Zaw Htway en Free as a monk
    • Haiku
    • Arabisch rijstgerecht Mejadra/mujadara

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens