Thomas is ruim een half jaar vrij uit de gevangenis. Het gaat niet goed met hem. Hij zwerft rond, slaapt op campings, is al zijn spullen kwijt, is in elkaar geslagen. Niemand wil hem helpen vanwege zijn gedrag in het verleden.
Thomas kan niet wennen aan de maatschappij met al zijn regeltjes. Familie en vrienden laten hem in de steek. Het is moeilijk met hem te praten, tot hem door te dringen. In het begin was zijn hoofd helder, nu niet meer. Helaas is hij in zijn oude gewoonte teruggevallen en is weer gaan drinken.
Hij weet niet of hij beroofd is dan wel dat hij vergeten is waar hij zijn spullen heeft achtergelaten. Wanneer ik hem spreek is het af en toe moeilijk om hem te verstaan. Dat komt volgens Thomas omdat we afgeluisterd worden. Zijn wantrouwen jegens de maatschappij is groot.
Niemand wil hem helpen: geen uitkering, geen woning, geen Leger des Heils, geen opvang, geen ggz, geen huisarts, geen gemeente die zijn zorgplicht waarmaakt. Soms heb ik de neiging het ook op te geven en soms heb ik de neiging in de auto te stappen en naar hem toe te gaan en te zorgen dat alles wat hij zelf niet kan regelen geregeld wordt. Iedereen raadt me het laatste af omdat hij ‘toch niet te helpen is’ …
Hoe is het mogelijk in dit rijke land waar alles geregeld is, dat er iemand op zo’n manier moet leven. Nu is het zomer en is het te doen in zijn tent op de zevende camping, straks met de kouder wordende nachten gaat dat niet. Wordt hij dan ergens doodgevroren gevonden?
In wat voor maatschappij leven we? Een maatschappij waar de meest kwetsbaren onder ons worden uitgekotst of opgesloten. (uit onderzoek is gebleken dat 80 – 90% van de gedetineerde populatie ooit een psychiatrische diagnose had).
Thomas weet dat hij – wil hij in deze maatschappij mee kunnen draaien – zijn gedrag aan zal moeten passen. Dat gaat hij niet doen. Hij is een vrije vogel, een kunstenaar, een musicus, een beeldhouwer. Hij leeft grotendeels in de tijd toen hij sterk was en de wereld aan kon, dacht aan te kunnen. Nu is het een zieke man van 64 die het niet meer weet.
Het zit er dik in dat hij over niet te lange tijd weer in de gevangenis terecht komt, de derde keer achter elkaar met een paar maanden vrijheid ertussen. Wanneer de overtredingen die hij waarschijnlijk gaat plegen niet te ernstig zijn, wordt het weer een ISD maatregel en wordt hij in een Inrichting voor Stelselmatige Daders (gevangenis) geplaatst.
Thomas is een draaideurcrimineel (wie heeft het woord ooit bedacht?), een onverbeterlijke, veelpleger van misdrijven op wie het strafrechtsysteem (m.n. de afschrikkende werking ervan) geen effect heeft. Deze mensen hebben vaak een LVB (licht verstandelijke beperking en horen echt niet thuis in de gevangenis.
Wie ben ik, wat doe ik?
Tantra Hardrock zegt
Mee eens, met dit stukje.
Kijk, de overheid besluit dat wij haar ‘burgers’ zijn. Daarom moeten we haar belasting betalen en al haar formuliertjes invullen etc. Dit is ongevraagd, de staat legt dit op aan ons. Het is gebaseerd op dwang. Daar staan maar weinig mensen bij stil, alleen de wat meer intelligente mensen denken hierover na.
Goed. Als de staat dan besluit dat Thomas haar property is, min of meer. Dan moet zij er ook voor hem zijn. Ik bedoel, we zijn jullie burgers? Wij betalen jullie belasting? Ok, maar dan gaan jullie ook dingen voor ons doen, als dat nodig is. Thomas heeft ook jaren lang belasting betaald. En nu HIJ de overheid een keer nodig heeft, is die overheid er ineens niet meer. Noemen we dat : parasitair, van die overheid ?
Natuurlijk is zo’n Thomas te helpen. Een mens is niet één persoonlijkheid/type/situatie. Mensen zijn steeds anders, boeddhisten snappen dat. Een Thomas is ook organisch, als het ware. Ik was ook steeds anders. Gelukkig maar, anders was het leven heel saai.
kees moerbeek zegt
Toch jammer, Tantra, dat je blijkbaar niet werkelijk weet hoe in onze parlementaire democratische rechtsstaat de vork in de steel zit. De overheid en de staat zijn van ons burgers en de wetten maken wij burgers zelf, via een omweg van gekozen vertegenwoordigers. Het is niet gebaseerd op dwang, maar op solidariteit van burgers onderling. Wij burgers zorgen voor elkaar en beschermen elkaar en daar hebben we de overheid en instituties voor opgericht. Lang geleden overigens al.
Het kan altijd beter en kritiek op hoe het loopt moet en dat hoort een burger ook te doen. Maar niemand is een eiland en als ik, mij, mijn e.d. de grondslag van ons bestel wordt, of nog meer wordt breekt de pleuris pas pas echt uit.
Sinds de opkomst van het populisme lijken velen zich meer te bekommeren om zichzelf en de eigen groep en tiert nepnieuws welig. Als dat maar goed gaat, maar dat gaat het niet vanzelf. Ontwaakt en vooral voorwaarts en niet vergeten! :-)
Tantra Hardrock zegt
Beste meneer Moerbeek. Ik ga het netjes houden. Want het heeft toch niet zoveel zin, om boos te worden, of wat dan ook. Als je me niet begrijpt, dan niet. I couldn’t care less.
Ja, het sociale contract. Ik heb geen sociaal contract ondertekend. Waarmee ik niet zeg dat ik dit ‘sociale contract’ per se ga breken. Maar, ik heb niets ondertekend. Ik ben een vrij mens, vrij geboren. Ik ben niet ‘een burger’, van een kapitalistische, marxistische, of religieuze grootmacht, die mij claimt. Die denkt dat zij mijn leven bezit.
en daar hebben we de overheid en instituties voor opgericht. Lang geleden overigens al.
(de moderator heeft één zin verwijderd, was onnodig krenkend) Ja, sociaal wenselijke onzin, maar filosofisch gezien onhoudbaar. Ik heb ‘de overheid’ en ‘haar instituties’ niet opgericht, objectief gezien. Ik heb ‘lang geleden’ iets opgericht? Wat? Is dit een Koan?
Populisme is een vage term, waar niemand iets mee kan.
Het enige dat ik zeg, is dat áls je uit gaat van een sociaal contract. Dat je dan wilt dat dit sociale contract betekenis heeft, voor mensen. Daarom spreekt Pieter Omtzigt ook over een ‘nieuw sociaal contract’, dat we volgens hem moeten hebben, krijgen.
kees moerbeek zegt
Jammer dat je ontkent dat je geboren bent als mens onder de mensen en leeft als mens onder de mensen, als deel van een gemeenschap van mensen. Je kunt dit alles ontkennen, maar de werkelijkheid is anders. Vrijheid is heus echt meer dan een geestesgesteldheid.
Populisme is geen vage term integendeel. BD heeft sinds enige tijd artikelen gepubliceerd over dit onderwerp. Hierin wordt onder andere verwezen naar Hannah Arendt en Karl Popper. Lees ze eens na. De niemand waarover je het hebt is geen niemand, maar is het overgrote deel van je medemensen hier die zich zorgen maken.
Het is niet erg waarschijnlijk dat er ooit een sociaal contract is afgesloten. Ons stelsel is historisch gegroeid, dankzij onder andere de emancipatie van de arbeidersbeweging.
Het is jammer dat onze democratische rechtsstaat zo onder druk staat en we kunnen dit niet over onze kant laten gaan. Maar wat wil je, ik ben een democratisch socialist en boeddhist.
Tantra Hardrock zegt
Waar was die sociaal democratie, toen we hem nodig hadden? De PVDA ging gewoon mee in het hele neoliberale narratief, in de jaren 80/90. Blijkbaar was zij niet sterk genoeg, om de belangen van de arbeiders en middenklasse te verdedigen. En de PVDA is nog steeds gewoon een soort VVD. Wil je je sociaal democratie nieuw leven in blazen, dan moet er nog veel gebeuren. De sociaal democratie heeft de mensen gewoon verraden.
als deel van een gemeenschap van mensen
Zo zie jij dat. Ik ervaar dat anders. Ik denk daar anders over. Niets geen ‘gemeenschap’. Ik sloot geen enkel contract af en ik ben niemand iets verschuldigd. Alles wat ik doe, daar zal ik volledige verantwoordelijkheid voor afdragen.
Over wat vrijheid is, kunnen we eindeloos discussiëren.
De term populisme, word voor heel veel verschillende fenomenen en bewegingen gebruikt, telkens in een andere context. Het is meer een soort scheldwoord. Ze kunnen de FVD populistisch noemen, of niet populistisch. Heel relevant vind ik dat woordje niet. Het gaat meer om de inhoud van de politiek.