Arthakusalin De Temmerman vertelt over een periode in zijn leven waarin hij het leven als zinloos ervaarde. Het ontbrak hem aan een kompas waarin zijn leven richting en betekenis kon krijgen. Op een bepaald moment was hij het nachtelijk circus van moedeloosheid beu en wou hij simpelweg een goed mens zijn. Maar hoe doe je dat?
Nog steeds ondervond hij een soort verbijstering als de vakantie waar hij zo naar uitgekeken had weer voorbij was en hij terug moest naar een leven dat hij eigenlijk niet echt wou. Is er een kompas, een kader, een visie, die betekenis en richting geeft aan leven en dood? Wat is er nu eigenlijk waarachtig bevredigend en vervullend?
Het tragische in ons mens-zijn is dat we gelukkig en vrij willen zijn maar we hebben geen idee hoe dit waar te maken en heel vaak schiet het kompas waar we ons door laten leiden hierin tekort ook. Wat als er nu werkelijk een visie, een kompas bestaat die veel meer mogelijkheden biedt dan alleen maar doen wat je denkt te moeten doen om geliefd, succesvol, populair, aanvaard te zijn, dan alleen maar consumeren en plezier moeten hebben, dan alleen maar druk bezig zijn met najagen van iets wat je uiteindelijk geen deugd doet?
Waarom zou je eigenlijk niet verkennen, nieuwsgierig en open, wat er mogelijk is aan een meer vervullend hart , met een grotere verbondenheid, meer mededogen, meer ontspanning, met de kwaliteit van aandacht…?
Luister hier naar de podcast
