• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Achtergronden » Let zen disturb you

Let zen disturb you

27 augustus 2019 door gastauteur

Tijdens de laatste zazen van het tiendaagse zomerkamp in de Franse soto-zentempel La Gendronnière, borrelt opnieuw de rebellie in me op. Waarom zo lang zitten? Waarom al die rituelen en buigingen? En na afloop van alles ook nog Samu (gemeenschapswerk) doen? Alle gemoedsrust die ik na dagen “zitten” dacht te hebben opgebouwd, verdwijnt in een verzengende aanval van woede en verzet. Waarom doe ik dit mezelf aan?

Tekst Sonja Jodo Nijon

Enige jaren geleden heb ik gekozen om verder te gaan in de Europese Soto-zen in de lijn van zenmeester Taisen Deshimaru. Hij kwam eind jaren zestig van de vorige eeuw naar Parijs en na 50 jaar is er een levendige sangha ontstaan van duizenden beoefenaars in Frankrijk, Duitsland, Italië, België, en Spanje. In Nederland is deze lijn vrijwel onbekend, omdat we in Nederland minder georiënteerd zijn op het Franse taalgebied.

Ik kwam in aanraking met deze klassieke soto-zen van Deshimaru via een workshop Japans Inktschilderen in Haarlem. De leraar, de Italiaanse zen-monnik Beppe Mokuza (http://www.sumi-e.it/nl/beppe-mokuza_new_nl/), zat langer in zazen dan ik gewend was, deed alleen een langzame kin-hin, gebruikte meer Japanse teksten en ik hoorde veel meer geluiden (geklop op hout, en meer slagen op de bel) voor en na de zazen. De regels in de dojo waren erg gedetailleerd. Voor hem was de dojo een plaats waar we in harmonie kunnen komen met de kosmische orde en kunnen we onszelf bestuderen en onze eigen boeddhanatuur leren zien. De regels zijn als suggesties om je hierbij behulpzaam te zijn.

De eerste keer dat ik op deze manier mediteerde, voelde ik me zowel verward als diep geraakt. Verward omdat ik me m’n hele leven altijd had verzet tegen welke vaste regel dan ook. Vrijheid betekende voor mij, dat ik altijd zelf kon beslissen wat ik wou doen en wanneer. No Way dat ik me aan dit strenge zen regiem zou onderwerpen.
Aan de andere kant was er de stem van de leraar, die tijdens het tweede deel van de zazen sprak over de spirit of awakening, over het voelen van een wezenlijk gemis in het gewone leven, over de vergankelijkheid van alle verschijnselen en over de diepere boeddhanatuur die in ons allen aanwezig is, maar waar we geen verbinding mee kunnen maken. Meer nog dan door de woorden zelf, was het vooral de klank van zijn stem die iets liet mee resoneren. Die stem leek vanuit een bron te komen die ik herkende als iets heel intiems in mezelf maar in m’n eentje niet kon bereiken. Ik had de stem van de leraar nodig.

Ooit was ik met zen begonnen omdat ik me niet langer wilde laten regeren door de wensen en angsten van m’n beperkte ego. Ergens was er een notie in me dat ik niet samenviel met m’n gedachten en emoties, dat er vanuit een diepere laag geleefd kon worden, waaruit een open verbinding met alles om me heen mogelijk was. Met minder separatie, isolatie en lijden. Maar ik had een gids nodig die zelf leefde vanuit die diepere bron.

Ik besloot de stem van de leraar te volgen.

Hij legde uit dat in zijn dojo iedereen dezelfde regels volgt, dat er in de beoefening geen expressie meer is van de eigen persoonlijkheid. De leraar geeft al zijn energie in het beschikbaar stellen van deze regels aan de beoefenaars.
In de eerste maanden bleek ik op vele manieren toch die eigen persoonlijkheid te etaleren: door het niet precies uitvoeren van een buiging, het niet goed aanslaan van de bel, het verkeerd lopen in de dojo. In de dojo leerde ik uitsluitend te handelen vanuit de eigen verantwoordelijkheid of taak die ik kreeg toegewezen. En die voor 100% aandachtig uit te voeren. En je daarbij niet te laten leiden door gedachten, wensen of angsten.

Het moeilijkste waren de correcties. Als de leraar zag dat ik een gebaar toevoegde, of een taak in de dojo te haastig of slordig had uitgevoerd, werd dat ten overstaan van alle anderen meteen gecorrigeerd. In niet mis te verstane bewoordingen, of door te eisen dan de handeling herhaald werd tot het wel goed was. “Let zen disturb you,” zei m’n leraar meer dan eens.
Vaak voelde ik me na afloop enorm gekrenkt, borrelde er golven verdriet en boosheid op. Maar ik leerde daarin het aloude verzet van m’n ego te herkennen. Ik begreep steeds meer hoe ik mijn eigen lijden vergrootte door me vast te klampen aan dit verzet. Dat het slechts een hele kleine stap is om dit verzet los te laten – levend vanuit het vertrouwen dat de leraar me wil tonen wanneer de persoonlijkheid de directe ervaring in de weg staat.
Na elke confrontatie ontstond er meer innerlijke ruimte, een diepere adem, meer verbinding, minder pijn in de benen tijdens het zitten.
Het opzien tegen zazen veranderde in het langzaam aan verlangen naar zazen.

Maar het hier-en-nu blijft me soms nog steeds verrassen.
Zoals tijdens het zomerkamp in La Gendronnière na tien dagen intensieve zazen-beoefening.
Ik hoor mezelf na de laatste bel van de sesshin woede uiten, hoor mezelf klagen, veroordelen hoe het georganiseerd is, voel hoe de emoties en gedachten m’n leven weer overnemen, mijn geest verduisteren als wolken voor de zon.
Maar ik zie het helder gebeuren, zie me eraan toegeven.
Ik ben me ervan bewust dat ik slechts mijn gehechtheid aan die woede lekker vertrouwd) los hoef te laten. Daar blijkt eigenlijk helemaal niets voor nodig: alleen maar het ene moment achter me te laten en het nieuwe moment aan te gaan.
Zonder emoties, zonder gedachten, zonder verwachtingen.
Het loslaten voelt als een bevrijding.
Steeds opnieuw.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme, Geluk, Onderwijs, Zen Tags: Beppe Mokuza, dojo, ego, ontwaken, resonatie, Sonja Nijon, stem

Lees ook:

  1. Zeven maanden training in Soto-zen en Sumi-e in Italië
  2. Sumi-e: Japans inktschilderen als meditatie
  3. Boeken – ‘reis naar de basis van het bewustzijn’
  4. De kern van yoga – Bhakti yoga (deel 2)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 26 mei 2022 - 29 mei 2022
    Hemelvaartretraite Schoonheid van Zijn
  • 27 mei 2022 - 29 mei 2022
    'Gezond leven, natuurlijk sterven'
  • 29 mei 2022
    Nyinthün, dag van stilte en meditatie
  • 29 mei 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 30 mei 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Grondlegger van de BOS – Jean Karel Hylkema overleden

Jacques den Boer - 26 mei 2022

In 1999 gaf de overheid een zendmachtiging aan de Boeddhistische Omroep Stichting. Jean Karel Hylkema werd daarvan niet alleen ongeveer vijf  jaar  bestuurder en manager. Hij was tegelijk programma-adviseur voor de tv- en radioredactie, naast programmadirecteur Babeth VanLoo, en werkte mee aan tv-documentaires als interviewer.

Tulpenboeddhisme: Hoe het boeddhisme in Nederland wortel heeft geschoten (4 en slot)

Jacques den Boer - 26 mei 2022

Onder aanvoering van de Rigpa-boeddhist ir. Jean Karel Hylkema , de gelauwerde cineaste en Dzogchen-boeddhiste Babeth VanLoo en een nieuwe BUN-voorzitter, prof. dr. Johan Niezing, kwam er uiteindelijk toch per 1 september 2000 een zendmachtiging voor radio en tv.

‘Yatra naar Majjhimadesa – een pelgrimsreis naar het Middenland’.

Guy E. Dubois - 24 mei 2022

De Majjhimadesa was de broedkamer van de Dhamma —de Leer van de Boeddha’s. Het is het gebied waar de Boeddha geboren werd, waar hij tot Zelfrealisatie kwam, waar hij predikte en het parinibbana bereikte. In Boeddha’s tijd waren overgrote delen van het Middenland bedekt met junglevegetatie. De fauna was veelzijdig en bestond o.m. uit leeuwen, tijgers, herten, olifanten en neushoorns.

Baas over eigen karma

Kees Moerbeek - 22 mei 2022

Het individu is de enige die de volledige controle heeft over zijn daden, ongeacht de druk die anderen op hem kunnen uitoefenen. Een onheilzame handeling onder grote druk uitgevoerd, heeft echter een ander karmisch effect dan een vrijwillige onheilzame handeling.

Boekbespreking- De lach van de Boeddha. Een ontmoeting met de boeddhistische filosofie

Erik Hoogcarspel - 21 mei 2022

Vandepitte gooit zijn lezers al snel in het diepe met zijn uiteenzetting over de leegte. Hij geeft daarbij een eigen interpretatie, die enigszins afwijkt van de boeddhistische teksten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • De virtuele denkster 371
  • Haiku
  • Dick – Zwaard van liefde
  • India heeft mogelijkheid om dialoog over Tibet aan te gaan met China
  • de Boeddhistische blik — Walk with me

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens