Ujukarin is lid van de Triratna Boeddhistische Orde. Mensen komen hem tegen als nerd, familiemens, wereldreiziger maar bovenal als Ordelid. In dit verhaal beschrijft hij hoe hij in India de dharma onderwijst aan Indiërs. Deel drie: Water naar de zee dragen oftewel dharmaonderricht aan Indiërs.
Lesgeven in dharma aan Indiërs klinkt als water naar de zee dragen, en eist dus misschien wat meer uitleg. Je ontkomt daarbij niet aan een stuk geschiedenis, zowel over mijn sangha als over Dr. Ambedkar en wat hij voor India betekend heeft.
Eerst de sangha-kant, want de levensloop van m’n leraar Sangharakshita bepaalde ook onze betrokkenheid met India. Reeds als tiener interesseerde het boeddhisme hem enorm, en in 1945 besloot hij bij de demobilisatie als Brits militair ‘te blijven plakken’ in India.
Na een lange voetreis werd hij tot monnik geordineerd in de theravadaschool, en van pakweg 1949 tot 1963 woonde hij in een klein eigen klooster in Kalimpong (bij de grens met Tibet).
Enkele maanden per jaar verbleef hij ook in Kolkata, vanwege werkzaamheden voor de Maha Bodhi Society die o.a. een magazine uitgaf en de Bodhgaya-tempel helpt beheren. Hij ontmoette dr. Ambedkar enkele malen in 1955 en 1956, en betuigde sympathie met diens plannen tot herintroductie van de dharma onder Indiërs. Toen Ambedkar in 1956 twee maanden na zijn bekering stierf, raakte Sangharakshita nauw betrokken bij de follow-up, en was hij één der bhikshus die massale bekeringsceremoniën leidden.
Na zijn terugkeer naar de UK in 1963 besloot Sangharakshita uiteindelijk in 1967 dat de traditioneel-boeddhistische scholen geen antwoord hadden op de problemen van het moderne Westen. Hij trad uit als monnik (inmiddels tevens Vajrayana en Zen beoefenend) en startte de Westerse Boeddhistische Orde, die in 2010 omgedoopt is tot Triratna Boeddhistische Orde.
Kernpunt is dat toewijding aan de dharma primair is en de gekozen levensstijl secundair– wij Ordeleden zijn dus geen ‘leken’ maar ook geen ‘monastieken’ in de traditionele stijl. We kenmerken ons o.a. door volstrekte gelijkstelling van vrouwen en mannen, een simpele doch krachtige set leefregels namelijk de Tien (A)kusala Dhammas, en grote vrijheid van levensstijlen.
De gangbare Aziatische tweedeling van de sangha, met fulltime monniken/nonnen die het ‘werk’ doen namens de parttime leken, is ons vreemd; wij kennen zowel (semi-)monastieke, Anagarika- als familie-levensstijlen. En naast dharma-centra ook de nodige sangha-woongemeenschappen en ethische werkverbanden (bedrijven). En wij vinden dat er niets mis is met hen die de vinaya wensen te volgen, maar voor mezelf sprekend kan ik in ieder geval stellen dat zeer gerespecteerde bevriende monniken en nonnen eerder spiritueel zijn ondanks dan dankzij de vinaya.
Vanaf 1963 bleef er sporadisch kontakt met Indiase vrienden, ook volgers van dr. Ambedkar in Engeland. Zij overreedden hem tenslotte om in 1975, toen de TBO zijn beginjaren overleefd had, een verkenner naar India te sturen.
Over naar India. De laatste zeven eeuwen tot 1956 was Boeddhisme daar uitgestorven voor etnische Indiërs; je vond het alleen onder etnische Himalaya-volken in o.a. Ladakh en aan de Nepalese en Tibetaanse grens.
Het uitsterven heeft meerdere oorzaken, o.a. de moslim-invasies acht eeuwen terug en assimilatie in het hindoeïsme. En het hindoeïsme kent, naast alle spiritueel gerespecteerde en lovenswaardige elementen, ook een erg ‘enge’ kant in India, namelijk het kastensysteem; wie voor een lage-kaste dubbeltje geboren wordt, zal grote moeite hebben een kwartje te worden. Dit geldt het sterkst voor de Onaanraakbare, allerlaagste, kasten.
Een man als Gandhi geloofde in hervorming van het hindoeïsme van binnenuit zodat het sociaal/ethisch rechtvaardig zou worden. Dr. Ambedkar echter, van Onaanraakbare afkomst maar met veel geluk toegang tot de universiteit gekregen hebbend en de eerste minister van justitie van India en auteur van de grondwet, geloofde niet in die hervorming.
Na rijp beraad, en mede ‘shoppen’ bij christendom en islam, besloot hij dat het oorspronkelijk-Indiase boeddhisme de beste toekomst was. En bekeerde zich, met honderdduizenden mede-Onaanraakbaren. Zijn keuze was nadrukkelijk neo-boeddhisme of ‘Navayana’: geen binding aan het klassieke theravada/mahayana/vajrayana, en een sterke dimensie van sociale rechtvaardigheid en maatschappijhervorming naast buiten-de-wereldse spiritualiteit. In het Boeddhistisch Dagblad kun je lezen dat de inspiratie voorbij de Indiase grenzen gegaan is, tot aan de Roma’s in Hongarije.
Zijn volgelingen noemen zich Ambedkarieten, en door hun toedoen is momenteel 1% van de Indiase bevolking (dus meer dan 10 miljoen) boeddhist. Kort na 1975 ontstond de beweging die nu Triratna-India heet, en qua Orde ongeveer 25% (zeker 400 man/vrouw) van ons geheel omvat.
De aanpak is, geheel getrouw aan Ambedkar, een combinatie van dharma-les en sociaal werk. Dat tweede gebeurt via de in Engeland gevestigde Karuna Trust, een breed gedragen NGO die collecteert bij het brede publiek en sociaal werk (o.a. internaten en vrouwen-training) organiseert in gebieden met veel ex-Onaanraakbaren. Karuna ’s werk is expliciet areligieus, en helpt dus ook arme moslims, christenen en hindoes.
De boeddhistische opbouw wordt apart gefinancierd; meer en meer uit India zelf (zie bijvoorbeeld de vorige keer genoemde Gulbarga stoepa), maar ook overheidsgelden voor vihars in buurten die dat nodig hebben); maar ook vanuit boeddhisten in het Westen en zelfs Taiwan.
Triratna India is één der grootste Ambedkarieten-sangha’s in India, en ‘bedient’ zeker enkele miljoenen boeddhisten. En ik-zei-de-gek: wel ik was simpel al een aantal jaren bezig met Triratna-werk in naburig Sri Lanka, en kreeg op een gegeven moment hulp aangeboden vanuit India. Die dankbaar aanvaard werd, en mij motiveerde tot wederdiensten. Vandaar de jaarlijkse tour van enkele weken langs stoffige wegen en in gammele bussen, tezamen met mijn Indiase sangha-broeders en zusters.
Para Nirvana zegt
ok, ik had gezegd dat ik niet meer zou reageren. Maar nu moet het toch wel even.
Wanneer komt er nu eindelijke eens een eind aan het vrije platform dat deze vreselijk enge Triratna-sekte hier zomaar krijgt? Heeft er nu echt niemand eens rondgekeken naar hoe deze “Orde” (het concept alleen al …) in elkaar zit? Hoe mensen daarin gebrainwashed worden?
Niemand eens een paar clipjes van de heer “Sangharakshita” op YouTube gekeken? Niemand??
Daar gaan je nekharen van overeind staan.
Kijk eens naar:
http://www.youtube.com/watch?v=gB_mgfEFxMA
waarin de Triratna-sekteleider (toen nog FWBO) praat over “of triratna sekte-leden ook les mogen volgen bij andere leraren buiten Triratna” … creepy!!…
Merk de ogenschijnlijke openheid op, maar ook daaronder de dringende en overheersende instructie om eerst raad te vragen bij andere sekte-leden (en dan weet je wel wat het antwoord zal zijn).
Ook van het -in andere clips- voortdurend hameren op het zuiver houden van “the Triratna teachings” wordt men ijskoud … .
Ik dacht dat het in de dharma om de raadgevingen van de Boeddha ging, niet om de “zuivere Triratna teachings”. Maar ja, zo gaat dat in sektes.
Zogenaamd ‘Boeddhistische’ sektes waar je moet “intreden”, je moet onderwerpen aan de regels van de “Orde” en waar op je schuldgevoel gewerkt wordt wanneer je wilt “uittreden”, hebben weinig tot niets met de dharma te maken. Hoe mooi en zogenaamd altruïstisch zij zich ook lijken te profileren.
Komaan mensen, doe wat de Boeddha vroeg: geloof niet (mij niet, maar zeker Triratna niet), maar onderzoek!
P.N.
Ujukarin zegt
Hoi PN,
Dank voor de positieve feedback ;-) Het is jouw vrije mening om je zelf bij elkaar geshopte set Dharma-teachings en je voorzover ik lees gebrek aan serieuze sangha beter en belangrijker te vinden dan wat ik gezamenlijk met nog 1800 Ordeleden bijeen vergaar als een konsistente set Dharma-teachings, en als een sterke elkaar in evenwicht houdende sangha. Net zoals die andere tientallen sangha’s met Theravada, Zen-, Puurland of Vajrayana teachings waarvoor jij blijkbaar vindt dat ze sektarisch zijn. Kom er als serieus student van een Aziatisch meester eens mee aan met alleen maar de _vraag_ om les te mogen volgen van een andere leermeester, hij lacht je in je gezicht uit. Maar anyway, ikzelf heb ruim kontakt met leraren buiten onze club doch zou dat niet direkt aanbevelen aan een leerling (niet-Ordelid) die juist van plan is de Orde beter te leren kennen, dat zijn botsende wensen.
Anyway, veel wijsheid op je pad, hopelijk dat je iets anders qua serieuze boeddhistische sangha vindt dat je niet als vreselijk eng gaat ervaren…
Tarini zegt
Van dit soort commentaar zoals het eerste gaan mijn haren recht overeindstaan, ik kan er geen enkele Boeddhistitsche kwaliteit in vinden, alleen maar oordelen, negativiteit en vuilspuiterij.
Ach, ik zal het advies van de Boeddha maar volgen die dergelijke woorden teruggaf aan de eigenaar en gewoon doorging.
Eigenlijk begrijp ik niet dat Joop Hoek dit toelaat,hij weet hopelijk wel beter.
Tarini
Para Nirvana zegt
Beste U en T,
– een ‘ad hominem’ is algemeen aanvaard als zijnde niet-valide.
– ik heb geen enkel probleem met de Theravada, Mahayana en Vajrayana scholen die volgens de aloude traditionele lijnen van de dharma werken. Ik voel mij niet bij alle thuis, maar dat hoeft ook niet.
– mijn beoefening, mijn dharmastudie en mijn leraren zijn volledig Theravada, maar wel niet-religieus. Oh, en ik doe dit al vele jaren (ok, geen garantie voor wijsheid, maar toch). Verder haal ik ook nuttige dharma-inspiratie bij Mahayana en Vajrayana leraren. Maar ik ben Theravada in hart en nieren (of zoiets).
– het argument dat Aziatisch leraren leerlingen ‘voor zichzelf willen houden’ is niet correct. Zeker, er zullen van die leraren zijn. Echter, het blijkt steeds weer dat de leraren met de grootste impact die leraren zijn die de leerling stimuleren om om zich heen te kijken, niet op slechts één woord af te gaan en hun woord (dat van de leraar) te toetsen aan andere standpunten. Dat is de kracht van een goede leraar.
De leerling afhouden van een breder blikveld duidt op een zwakke leraar met een te groot ego en mogelijk andere motieven.
En verder druk ik er nog maar eens op dat niemand mij hoeft te geloven. Ik zeg niet dat ik’gelijk heb’.
Ik beschrijf enkel wat ik zie en wat ik -in dit geval- hoor van Triratna-leden en ook van “uitgetredenen”.
Het is aan de lezer om hier al dan niet iets mee te doen.
Dat is alles.
Para Nirvana
Ujukarin zegt
Okay, fijn dat je toegeeft dat je ad hominem aanvallen op zowel mijn statements als die van andere leraren bij ons niet al te slim zijn. De rest van je punten zijn voor wie een beetje rondsnuffelt zo te weerleggen, daar ga ik hier geen moeite voor doen gezien de door jou gekozen respectloze toon van discussie.
Ik laat het hierbij, en wens je veel wijsheid in het bijeen sprokkelen van je pad.
With folded palms, Ujukarin
Rob Hogendoorn zegt
Begrijp ik nu goed dat je Para Nirvana’s verwijt in jouw en Tarini’s richting (ad hominem) omdraait in de ruiterlijke erkenning dat hij zichzélf van ad hominems bedient? Komen ‘niet-valide’ en ‘niet te slim’ werkelijk op hetzelfde neer?
David Chapman schreef over het gebruik van drogredenen door boeddhisten in 2011 een lezenswaardige bijdrage: ‘How not to argue about Buddhism’.
Daarin geeft Chapman een kleine bloemlezing van de in boeddhistische kringen meest voorkomende vormen van ‘ad hominem’ argumentatie:
https://meaningness.wordpress.com/2011/12/07/how-not-to-argue-about-buddhism/
De lijst is niet uitputtend. Chapman’s lezers leveren dan ook de nodige aanvullingen.
Kun je iets specifieker zijn over dat ‘rondsnuffelen’? Waar is de informatie die Para Nirvana’s kritiek weerlegt precies te vinden?
Alluman zegt
Erg grappige verzameling drogredenen achter die link. :D
Ik zou daar nog de drogreden “je bent kritisch/negatief en dat is niet boeddhistisch” aan willen toevoegen. Ik doop deze de hypocriete ad hominem drogreden. ;)
Rob Hogendoorn zegt
Para Nirvana staat niet alleen in zijn kritiek.
In 1997 verscheen in The Guardian een kritisch artikel van Madeleine Bunting, ‘The Dark Side of Enlightenment’, over (toen nog) Friends of the Western Buddhist Order (FWBO).
Stephen Batchelor noemt de FWBO daarin een “potentially totalitarian system”. Batchelor zegt verder: “They operate as a self-enclosed system and their writings have the predictability of those who believe they have all the answers. They are structured in a rigid hierarchy and do not seem to question the teachings of their leader. As with many new religious movements, their enthusiasm and unconventional convictions have the potential to lead to problems associated with ‘cults’ and one centre in the eighties does appear to have tipped over into full-blown cultish behaviour, which, to the FWBO’s credit, they closed down.”
Volgens Bunting omschreef Batchelor FWBO-oprichter en hoofd Sangharakshita als “a very sensitive man”. Tegelijk noemde Batchelor zijn kijk op heteroseksuele relaties “bizarre” en op vrouwen “distasteful”.
Zie voor (links naar) meer informatie over deze controverse:
http://en.wikipedia.org/wiki/Triratna_Buddhist_Community
http://www.fwbo-files.com
http://www.westernchanfellowship.org/lib/wcf////dangers-in-devotion-buddhist-cults-and-the-tasks-of-a-guru/
http://vajratool.wordpress.com/2011/09/16/1992-bbc-documentary-concerning-the-fwbo-triratna-buddhist-community/
Para Nirvana zegt
Beste U,
Ik denk dat je het begrip ‘ad hominem’ (*) niet geheel doorziet … dat is jammer. In het licht van de werkelijke definitie ziet mijn eerste (en tweede) reactie er geheel anders uit dan die van jou, denk ik. Dat flauwe ‘omdraai-truukje’ werkt dus niet, mijn beste. Maar goed, ook dat is weer aan de lezer om te beoordelen.
Ik leefde in de veronderstelling dat we met soliede argumenten een (zij het scherpe) dialoog zouden aangaan. Daarbij ben ik ook zo eerlijk dat zulke argumenten -als die er al zijn- mijn visie op Triratna juist zeer zeker positief zouden beïnvloeden. Dat dit niet gebeurt vind ik jammer.
Helaas, zoals het zo vaak gebeurt wanneer -mogelijke- sektes openlijk in vraag worden gesteld: geen dialoog, alleen maar nergens op ingaan, vaag afwimpelen en hooghartig terugtrekken (inclusief alweer een ad hominem!). Erg spijtig.
Wellicht heb ik geen respect voor de “Orde Triratna” als organisatie, dat is goed mogelijk.
Echter, mijn kijk op de mensen in die orde is -ook juist daarom- nog steeds één van vriendelijkheid en mededogen. Een lastige nuance voor sommigen, dat blijkt maar weer.
Jammer dat het niet tot een sprankelende uitwisseling is gekomen.
Ook ik ben hier nu klaar mee.
P.N.
(*)In een debat noemt men een argument ad hominem wanneer het betrekking heeft op de persoon die een bewering doet, en niet op de bewering zelf. Dergelijke argumenten worden als oneigenlijk beschouwd.
PS: ik wens de lezer veel Triratna-kijkgenot op YouTube.
Rob Hogendoorn zegt
Henry Shukman schreef in ‘Friends of the Western Buddhist Order: Friends, Foes, and Files’ (Tricycle, Summer 1999) genuanceerd en uitvoerig over de FWBO-controverse.
Shukman meldt onder meer:
“The FWBO attach much importance to the conditions of practice. If you buy into this, then it’s a short logical step to moving into their full range of “contexts.” It’s easy to see how such “contexts” could lend themselves to misinterpretation. In light of the allegations of homosexual coercion, single-sex communities become suspect and the combination of new home, new work, and new friendships might seem to be waiting with open arms to subsume a person’s individuality. But maybe they are just helpful contexts.
Many are suspicious, too, of the fact that the FWBO appears to be an ecumenical undertaking, yet is in fact highly exclusive, allowing no outside teachers. As more than one skeptic has pointed out, if Sangharakshita himself went to many different teachers, why doesn’t he encourage his disciples to do the same?”
Wie belangstelling heeft voor deze tekst kan daarover rechtstreeks contact met mij opnemen.
Menno prins zegt
Beste Para Nirwana, Rob Hogendoorn, Ujukarin / Tarini…
Sinds vandaag ontvang ik ook het BD en kan ik dus ook dialogen / discussies lezen als deze. Welgeteld negen reacties op het artikel “De witte man …”etc. Ik ben een van een lezers (of misschien wel de enige?)aan wie PN het overlaat met alles wat jullie schrijven iets te doen en die PN (hij/zij?)veel genot toewenst bij het kijken naar video’s op YoyTube. Wel,op de man af dan maar: wat wordt ik vreselijk moe van deze negen reacties. Waar zou dat aan liggen? Misschien heb ik simpelweg te weinig verstand van alle onderwerpen die voorbij vliegen. Ik ben (komend uit een niet gelovig of godsdienstig nest) vanaf mijn zestiende jaar bezig met lezen over Hindoeïsme; Boeddhisme; het Christendom en andere grote en kleine “geloven”. Ik volg niemand om WIE hij of zij is, maar laat mij wel door andere mensen inspireren, toets alles aan ervaring en ga met vallen en opstaan een weg. De serie van negen reacties die ik zojuist heb gelezen levert verwijzingen op naar bronnen. Dank daarvoor. Ik zal voorlopig wel blijven volgen en reageren. O ja… inmiddels ben ik 63.
Henk Molenaar zegt
Veel westerse mensen kunnen het boeddhistische concept van leraar-leerling nog niet goed bevatten. Vaak omdat ze vrijgevochten zichzelf onbewust bijzondere kwaliteiten toe dichten, zoals; kritisch, onafhankelijk (!;) en soms vanuit een zogenaamd academisch perspectief zichzelf ook nog eens superieur achten. Neem vooral niet de moeite om een andere cultuur/religie te onderzoeken, want dan wordt het inderdaad al erg snel iets vreselijks engs :-). Vraag jezelf eens af waarom een leraar niet wilt dat je (meteen) gaat shoppen, heeft dat echt met de ego van de leraar te maken? Ik denk dan niet dat je er iets van begrepen hebt (er zijn genoeg teksten daarover te vinden). Zelf vrijblijvend shoppen/consumeren in de westerse boeddhistische supermarkt is dan wel zo prettig (en veilig), snel weglopen als het niet bevalt zegt misschien wel iets meer over het ego van de leerling dan over die van de leraar…
Para Nirvana zegt
De reacties van U., T. en Henk M maken mij weer helemaal duidelijk waarom reageren op artikels in een Nederlands-boeddhistische context nooit tot een vruchtbare dialoog leidt: men leest gewoon niet wat er staat, maar men gaat onmiddellijk invullen wat men veronderstelt (of wilt horen).
– U. veronderstelt dat ik mijn pad bijeensprokkel. Uit niets van wat ik schreef blijkt dat dit zo is. Ik heb slechts twee leraren (uit hetzelfde Theravada centrum) die samenwerken. Zij geven mijn pad het diepste fundament. (ja, verder lees ik ook andere dingen … er is veel wijsheid in de wereld).
– Henk M impliceert onrechtstreeks dat ik het zomaar eens ben met “dharma-shoppen”. Nergens heb ik dit beweerd. Wel zeg ik dat een werkelijk goed leraar zijn leerlingen stimuleert om met open blik rond te kijken (in de rustige wetenschap dat diezelfde leerling vrijwel zeker uit eigen inzicht zal zien dat ‘shoppen’ niet zo vaardig is). Mijn punt is dat enkel een zwakke leraar (of een leraar met een te groot ego) zijn leerlingen verbiedt om rond te kijken. Er is gelukkig in alle scholen en tradities eem meerderheid aan leraren (ook Aziatische) die hun leerlingen toelaten te doen wat de Boeddha vraagt: zelf te onderzoeken (met uiteindelijk een leraar als gids, dat wel).
Mijn punt heeft dus niets te maken met Henk M’s terecht kritische blik op de zogenaamd ‘vrijgevochten Westerling’. Juist niet.
– T. dicht mij negativiteit toe, en een oordelende geest. Fijn, dat mag.
Echter, ik zie mijn commentaren meer als een uiting van helder kijken.
Tegenwoordig (en zeker in het Westen) worden onder het mom van ‘niet-oordelen’ en onder invloed van een onterechte boeddhistisch politiek-correcte kramp allerlei misstanden onder de mat geschoffeld of genegeerd. Het spijt mij, maar daar doe ik niet aan mee.
Dit zwijgen, dit negeren is er de oorzaak van dat leraren nog steeds sangha-leden seksueel misbruiken (ook in Nederland), mensen psychisch onder druk zetten, zich bovenmatig verrijken, en nog meer moreel-ethisch wangedrag plegen. “De leraar heeft gelijk”, “crazy wisdom”, “niet oordelen” … lafheid noem ik het.
Ben ik negatief wanneer ik wél met open blik kijk naar wat er mis is? Wanneer ik zie dat leraren hun handen (en andere lichaamsdelen) niet thuis kunnen houden, wanneer ik zie dat leraren rechtzaken ontwijken door slachtoffers van hun misbruik geld aan te bieden, dat ‘leraren’ krankzinnige bedragen eisen voor zelfverzonnen niet-dharmische lesconcepten, wanneer ik zie dat sommige organisaties gekwetste mensen binnenrijven en door middel van ceremoniële druk binnenhouden (Triratna), wanneer al die misstanden zie, dan zwijg ik niet. Dan spreek ik. Niet negatief, maar open en eerlijk.
Verder moet het duidelijk zijn dat het nooit de bedoeling is dat wij het eens worden. Het zou mooi zijn, maar het hoeft niet.
Een discussie op basis van heldere argumenten, niet op basis van niet-relevante interpretaties, daar zou ik graag aan meedoen.
Dat zijn de dingen die ik heb opgeschreven, niets meer en niets minder. Lezen mensen, gewoon lezen wat er staat.
Maar dat hoeft nu niet meer. Immers, ik ben nu echt wel klaar met reageren op artikels.
P.N.
Menno prins zegt
Het met elkaar eens worden hoeft niet, zou wel mooi zijn. Daar kan ik volledig mee instemmen. Dialogen tussen deelnemers die van elkaar willen leren en op die manier tegelijkertijd zowel elkaars leraar zijn áls leerling, kunnen iedereen verrijken. Gelijk hebben of ongelijk hebben, is geen vruchtbaar uitgangspunt; en gelijk krijgen of ongelijk aantonen is geen doel dat meer oplevert dan “winnaars en verliezers”. Kortom: jezelf én elkaar bevragen levert eerder iets op dan elkaar becommentarieren op basis van eigen interpretaties. Als ik het goed heb gaat deze dialoog over “Dharmales geven aan Indiërs in India, moet het nog gekker worden?’” Mijn wedervraag is: Als het Boeddhisme de laatste zeven eeuwen tot 1956 in Indië uitgestorven was voor etnische Indiërs (staat in het artikel) waarom is het dan gek? Leg mij dat eens uit. Of is het gek dat een witte man dat doet? De serie reacties die op het artikel volgt, vind ik verbazingwekkend. Nogmaals, ik leer er best wel wat van… dank daarvoor. Maar ik heb géén antwoorden gevonden op de vraag die in de kop van het artikel staat. Daarom een poging om zelf maar een antwoord te geven: wat is hier de betekenis van ‘gek’? En als we de begripsinhoud van ‘gek’ hebben gedefinieerd .. hoe ‘gek’ is het dan eigenlijk? Ter vergelijking: Als een diersoort zoals de Bever in ons land is uitgestorven, hoe gek is het dan om het dier te herintroduceren? (aannemende dat je dat belangrijk vindt). Hoe ‘gek’ is het als de zwarte man of de bruine of de rode in Nederland het evangelie komt prediken (vroeger een echt zendingsland). Kortom: zoals ik het begrepen heb gaat er niet om WIE het doet, noch om diens persoonlijke competenties, noch om zijn of haar betrouwbaarheid dan wel losse handjes of andere lichaamsdelen … het gaat erom of de dharma naar Indie brengen hetzelfde is als water naar de zee dragen. Zelf denk ik dat dit niet zo is. Al is het alleen maar omdat de waterkringloop bij de zee begint én eindigt; terwijl ik nog niet een kringloop ken die erop wijst dat de dharma uit zichzelf altijd weer naar een land of volk terugkeert. De dharma ontspringt m.i. namelijk niet in een topografisch aan te duiden locatie, maar (neem ik aan) UIT de Boeddhanatuur die geen locatie heeft.
Ujukarin zegt
Goed punt Menno, maar mensen zijn vrij om te reageren op een verhaal zoals zij het associeeren.
Eerst maar eens op jouw vraag: tja wat ik vooral gedaan heb, en Joop Ha heeft dat in de titel nog wat versterkt, is geprobeerd deze vraag die geheid bij een lezer van de vorige twee travelogues opkomt qua feiten te beantwoorden. Het is op het eerste gezicht onlogisch dat Westerlingen (naast mij nog zeker 100) helpen de Dharma in z’n land van geboorte te verspreiden, maar net als bij herintroductie van de bever zijn er soms karmische factoren die dingen toch logisch maken. In dit geval een nadrukkelijke wens vanuit de Indiers zelf tot steun/les; en of hun motivatie dan puur spiritueel is of gemengd spiritueel/economisch/sociaal vind ik dan minder belangrijk al zal er wel enige spirituele dimensie aanwezig moeten zijn om mij te motiveren.
Dus hopelijk helpt het je met die vraag. De andere vraag, of de sangha waar ik bij hoor wel een ‘goede’ sangha is – tja daarover praat ik graag in velerlei vormen maar dan op basis van de spraakvoorschriften, wederzijds respect, gedeelde waarden zoals erkennen dat sangha nodig is en dat boeddhisme perse religieus beleefd dient te worden wil je ’t snappen. En aan die basis kon in deze thread niet voldaan worden, jammer dan…
Wijsheid gewenst,
Menno prins zegt
Is de Triratna wel of geen goede sangha? Is de “White Plum” sangha een goede sangha? Of om het even welke sangha dan ook? Persoonlijk vind ik dit soort vragen in zijn algemeenheid onbeantwoordbaar. Wat voor de een ‘goed’ is, is het voor de ander niet. En omgekeerd. De Triratna sangha kende ik nog niet, en dus (!) heb ik mij dit weekend maar eens georiënteerd. Er is genoeg te vinden. In wat ik tot nu toe heb gelezen en gehoord, vind ik weinig tot niets waarop ik het etiket ‘sektarisch’ kan plakken. Op de vraag van PN in de eerste reactie “Heeft niemand eens een paar clipjes van de heer “Sangharakshita” op YouTube gekeken? Niemand?? Daar gaan je nekharen van overeind staan.” kan ik met eer en geweten antwoorden: ja, ik heb gekeken. En ik kan zeggen dat mijn nekharen nog plat liggen. Nu moet je bij mij ook wel héél ver gaan voor mijn nekharen overeind gaan staan, dat geef ik toe. Edoch, wat ik van Sangharakshita verneem is echter niet anders dan wat ik vaker door anderen in andere settingen en in andere ‘niet sekten’ heb horen zeggen. Ik vertaal vanuit mijn eigen verstaan: “Ga niet shoppen, maar maak eerst eens af waar je aan begonnen bent” en “Als je stijlen gaat mengen voordat je één stijl helemaal beheerst, wees dan niet verrast wanneer het resultaat is dat je geen enkele stijl overhoudt en teleurgesteld wordt in je verwachtingen.” Zoiets. Als je mensen eens onparlementair vergelijkt met projectielen, dan heb ik liever te maken met een goed geleid projectiel dat uiteindelijk een gewenst doel raakt, dan met een ongeleid projectiel waarvan je maar moet afwachten waar het inslaat. Er valt naar mijn mening veel te winnen bij het blijven bij je keuze voor één leraar, omdat je ook van die leraar vraagt dat hij/zij zich 100% aan jou committeert. Dat de leraar het dus niet verstandig vindt dat je halverwege, op driekwart of zelf negen tiende van een ontwikkelingsproces gaat shoppen bij andere leraren … daar zie ik wijsheid in die al duizenden jaren wordt doorgegeven van leraar op leerling. Vraag het je medeleerlingen (Sanghagenoten … ook goed). Het van de ene leraar overhippen naar een andere, tot je die ene (weer eens?) hebt gevonden die precies past bij jouw eigen voorstelling van zaken, daar leer je uiteindelijk nooit mee de top te bereiken. Iedereen heeft uiteraard de vrijheid om een berg op tweehonderd verschillende manieren te beklimmen – of meer -, maar wanneer je steeds als het moeilijk wordt weer afdaalt om het ergens anders opnieuw te proberen, dan ken je de berg op het einde van het leven helemaal in de rondte, zonder ooit op de top te hebben gestaan. Blijf leren. En als je meent niets meer te kunnen leren van je gids: de laatste stappen naar de top moet je zelf afleggen, op eigen kracht… naar BOVEN, en niet verspillen naar een zoektocht naar wéér een andere gids.
Om Tat Sat.
Rob Hogendoorn zegt
Wat Para Nirvana e.a. ter discussie stellen is niet of FWBO/Triratna vergeleken met andere sangha’s een ‘goede’ sangha is, Menno.
De vragen die worden opgeworpen zijn of FWBO/Triratna zich al dan niet kenmerkt door misogynie, autoritair of zelfs totalitair denken, een geperverteerde kijk op seksualiteit, enzovoorts.
Ook worden er vragen opgeworpen over het waarheidsgehalte van Sangharakshita’s zelfpresentatie.
Ik ken niet alle antwoorden, maar dat er goede reden is tot het stellen van vragen lijkt me evident.
Dat zijn vragen van een heel andere orde dan de vraag of het voor iemand met serieuze belangstelling voor boeddhisme raadzaam is zich op meer dan één leraar of stroming tegelijk te oriënteren.
Weinig lezers zullen bestrijden wat je hier aanvoert. Je argumenten gelden voor vrijwel alles waarin een mens zich kan bekwamen: van boeddhisme tot sport, van ambacht tot tijdverdrijf.
Het is goed dat je het nog eens vaststelt, maar daarmee is de kritiek op FWBO/Triratna maar zeer ten dele beantwoord.
Rob Hogendoorn zegt
Ujukarin, uit je woorden maak ik op dat ook jij één van degenen bent die ‘de dharma’ in India verspreidt.
Wat je tot nu toe buiten beschouwing laat, Ujukarin, is dit: los van de vraag of het onderwijzen van boeddhisme in India door westerse bekeerlingen verklaring behoeft, waaruit kunnen we opmaken dat jij, Ujukarin, daartoe de aangewezen persoon zou zijn?
Dat men jouw hulp ‘wenst’ kan allerlei redenen hebben – ook heel slechte. Er zijn allerlei redenen -ook heel goede- om niet op die wens in te gaan.
De uitdrukking ‘Een beetje geleerdheid is iets gevaarlijks’ gaat terug op Alexander Pope’s ‘Essay on criticism’ uit 1709, en geldt als waarschuwing tegen de aanname dat ieder vorm van kennisoverdracht de moeite waard is.
Spreekt die laatste aanname niet voor zich, dan behoeven jouw bezigheden in India een specifieke verklaring, en die heb jij -‘ik-zei-de-gek’- tot nu toe niet geleverd.
Zenmeester Peter Matthiessen schreef over de pogingen van westerse christenen Amazone-indianen tot het christendom te bekeren de roman ‘At Play in the Fields of the Lord’.
Wie daarvan kennis neemt -voor de niet-lezers: de roman is ook verfilmd- is voorgoed genezen van de idee dat ‘bekering’ (tot welke religie dan ook) een simpele zaak zou zijn, of dat iedere zendeling even goed tegen die moeilijke taak is opgewassen.
Zelf heb ik een jaar in India gewoond en gewerkt, en op mij komt de manier waarop jij over Indiërs schrijft nogal neerbuigend over.
Om eerlijk te zijn, tijdens het lezen drong zich een paar keer een herinnering aan mij op aan de manier waarop in mijn jeugd met een zekere vertedering over ‘zwartjes’ werd gesproken.
Voor wie op jouw suggestie ‘rondsnuffelt’ is evident dat er over Triratna, Sangharakshita en Ambedkar -én hun onderlinge relatie- meer ‘feiten’ te melden vallen dan jij tot nu toe hebt gedaan.
Sangharakshita’s Indiase jaren zijn minder schematisch verlopen -en dus minder eenduidig- dan uit jouw verhaal valt op te maken.
Wat onderwijs jij je leerlingen in India zoal over boeddhisme, en waar haal jij dat vandaan, vraag ik me af?
Waarom laat je dat onderwijs niet over aan leraren met meer kennis en ervaring dan jij?
Ujukarin zegt
Goh, het verbaast me hogelijk dat als ik duidelijk meld dat de discussie met PN, mede vanwege z’n respectloosheid en extreem schenden van de Boedddhistische spraakvoorschriften, hier wat mij betreft gesloten is iemand die nog beduidend meer als de bonte hond bekend staat en een gehele website vol negativiteit beheert ook maar het IDEE zou kunnen hebben dat ik dan wel bereid zou zijn diens vragen hier te beantwoorden :-)
Nee dus, laat het bepalen wat een korrekte Dharma-teaching is gaarne over aan _wel_ serieuze Boeddhisten Rob en laat het ook aan hen over om te bepalen wat de criteria zijn voor een leraar/Ordelid. Wij geven in principe dezelfde teachings wereldwijd al voeg ik natuurlijk lokale kleur toe; zie o.a. verslag 1 waar ik uitleg dat lokale issues zoals bruidsschat nuttig lesmateriaal zijn, en verslag 2 waar ik door schade en schande moest leren dat een uitleg van de Gotami Soetra die in Nederland en Srilanka prima werkt in India voor de gewone studenten een brug te ver blijkt.
Ik heb overigens, moge dat duidelijk zijn, het grootste respect voor wat m’n Indiase vrienden en vriendinnen in moeilijke omstandigheden klaarspelen en heb niet voor niets, dat is bij ons in de Orde relatief zeldzaam, een Indier als één van mijn twee ‘bloedbroeders’ (Kalyana Mitrata). Maar het bewandelen van beide culturen tesamen levert altijd ‘pret’ op en dat heb ik geprobeerd in deze reisverslagen uit te drukken, niets meer dan dat.
Wijsheid gewenst,
Rob Hogendoorn zegt
Je presenteert jezelf in de openbare ruimte met een zelfgeschreven verhaal dat serieuze, kritische vragen oproept, Ujukarin, niemand heeft je daartoe verplicht.
Het oordeel over de inhoudelijke kwaliteit van jouw of mijn inbreng in de discussie daarover kunnen we met een gerust hart aan de lezer overlaten, denk ik.
Menno prins zegt
Voor zover ik begrijp is er geen sprake van het tot het Boeddhisme willen bekeren van Indiërs door Ujukarin. De Dharma onderwijzen is iets anders dan “bekeren”. Toch? Ik heb in mijn leven best veel onderwijs gehad, zonder dat dit heeft geleid tot het bekeerd zijn tot. Het lijkt mij zinvol om het onderscheid tussen “leraar” en “zendeling” scherp in de gaten te houden, evenals het verschil tussen “onderwijzen” en “bekeren”. Ook zie ik niet waarom “wij” ergens uit op zouden moeten kunnen maken waarom “hij” (wie dan ook) daartoe de aangewezen persoon zou moeten / kunnen / willen of mogen zijn. Verder merk ik op dat “een beetje geleerdheid” inderdaad gevaarlijk kan zijn, net zo goed als “een beetje dwaasheid” dat kan zijn of “een beetje zelfingenomenheid.” Overigens zie ik regelmatig verschijnselen die erop wijzen dat “een heleboel geleerdheid”tot rampen kan leiden. Dat geldt eveneens voor een heleboel dwaasheid en ga zo maar door. Gaan wij elkaar in deze reacties de maat nemen? Dat mag natuurlijk: graag uitleg over de maatsoort dan, en over hoe te meten. En ook wil ik dan weten wie er meet, wat er precies wordt gemeten en ga zo maar door. Dit bedoel ik nu met “ik wordt moe van alle reacties”. Ik vind er weinig wijsheid in. Voor de goede orde: wijsheid is van een andere orde dan geleerdheid. Volgens de Dikke van Dale is wijsheid:
de juiste, hoogste, op inzicht en levenservaring berustende kennis (en het handelen daarnaar). Er zijn wijzen zonder veel “scholing en zelfs minder dan een beetje geleerdheid” Er zijn geleerden die alles behalve wijs zijn. Wanneer ik juist ben geïnformeerd, was Boeddha zelf een wijze, en géén geleerde.
Rob Hogendoorn zegt
Het enige wat je over Ujukarin’s bezigheden in India kunt zeggen is dat er sprake is van pogingen tot kennisoverdracht.
Meer is niet duidelijk. Vandaar mijn vraag naar de inhoud van wat hij onderwijst. Of Ujukarin daar ook goed aan doet valt nu niet vast te stellen.
Het aan Matthiessen’s zendelingen ontleende voorbeeld illustreert de complexiteit en risico’s van inter- of transculturele pogingen tot het geven van religieus onderricht.
Dat ligt, denk ik, niet anders voor pogingen tot het overbrengen van wijsheid.
Of die pogingen wel of niet tot bekering leiden is minder belangrijk, al is het goed aan te tekenen dat ook ‘schijnbekering’ tot de mogelijkheden behoort.
Boek én film maken ook duidelijk dat de ontvangers van die kennis of wijsheid een veelheid aan redenen kunnen hebben om zendelingen -‘witte mannen’- aan te horen.
Ujukarin schrijft zelf dat er een soort ‘karmische logica’ in zijn bezigheden in India te ontwaren valt (‘net als bij herintroductie van de bever zijn er soms karmische factoren die dingen toch logisch maken’) en plaatst zichzelf in de traditie van Sangharakshita en Ambedkar.
Het is nogal wat.
Tegelijk levert Ujukarin als enige verklaring voor zijn eigen bezigheden dat hij daarmee tegemoet komt aan een uitgesproken wens.
Dat is -mede in het licht van de aan Matthiessen ontleende argumenten- een beetje mager, vind ik, vandaar de vraag om een nadere toelichting: wat maakt nu juist hem zo geschikt voor de rol die hij aanneemt?
de redactie zegt
Hallo Rob, je bent weer lekker bezig hier; je kaapt het lijstje met meest recente reacties. Het is een spervuur aan Kritiese Vragen. Dusdanig veel dat ik me afvraag waarom je er zo’n punt van maakt. Waarom, Rob? Mag het wat minder vol op het orgel?
Rob Hogendoorn zegt
Het is een opvallend verschijnsel, inderdaad, maar houd het toch maar op toeval. Ik reageerde in één moeite door op meerdere reacties. Bovendien, zeg nou zelf, zo lang is dat lijstje niet.
Het waarom van mijn deelname aan deze discussie lijkt me evident: de serie artikelen zelf roept meerdere serieuze en interessante vragen op, en daar zijn in de discussie meerdere serieuze en interessante vragen bijgekomen.
Het gaat over zaken van belang, die meer licht werpen op een onderwerp dat de redactie zelf (minstens) drie afzonderlijke berichten waard vond.
Overigens, herlees mijn bijdragen nog eens rustig: deze omvatten veel meer feitelijke vaststellingen, inhoudelijke argumenten, voorbeelden en verwijzingen dan kritische vragen.
Als ik de redactie een tegenvraag mag stellen: wat vinden jullie zelf van het niveau van de discussie?
de redactie zegt
Wat betreft je wedervraag: als het niveau van de discussie onvoldoende was hadden we ingegrepen, dat weet je. Dank voor je bijdrage daaraan.
Maar ik tel voor vandaag en gisteren 10 reacties van Rob Hogendoorn. Dat is bijna een derde van alle reacties in die periode. Dat is geen toeval; dat is opvallend veel. De vraag was: waarom reageer je zo fanatiek? En mag het wat minder een Rob-Hogendoorn-show zijn? Is er een reden dat je dit weekend minder gezeglijk bent? Is het toeval dat je reageert op stukken van Ujukarin of Dick Verstegen?
Henk Molenaar zegt
Waarom moeten sommige mensen hun moraliteit publiekelijk ten toon spreiden? Als we maar steeds de nadruk leggen op de splinter bij de ander dan missen we onze eigen balk. Een kritische blik is natuurlijk heilzaam maar laten we ook eens durven te kijken naar wat er wel goed gaat.
Rob Hogendoorn zegt
Wees gerust: ik ben altijd en overal even geïnteresseerd of kritisch, zonder aanziens des persoons. Mijn opmerking over gezeggelijkheid kun je maar het best als een vorm van zelfspot beschouwen.
Ik heb zelf ook even geteld: de meeste betrokken deelnemers aan deze discussie zijn Menno Prins (1353 woorden), Para Nirvana (1242 woorden) en ik (1261 woorden, mijn reactie op de meta-discussie van de redactie niet meegerekend). Ujukarin gebruikte voor zijn reacties 706 woorden.
Mogelijk is er sprake van optisch bedrog en zijn jullie afgeleid door het feit dat ik (anders dan Menno en Para Nirvana) voor het gemak van de lezer witregels gebruik en (anders dan Menno en Para Nirvana) op één reactie tegelijk reageer.
Zo beschouwd zouden jullie dus met evenveel recht van een Menno Prins- of een Para Nirvana-show kunnen spreken. En jullie zouden mij zelfs een compliment kunnen geven omdat ik mijn reacties zo keurig over de discussie spreid.
Mogen Menno en Para Nirvana zich nu ook op een meta-discussie met jullie over hún reacties verheugen? Noem je hen nu ook ‘fanatiek’? Vragen jullie hen ook om een verklaring?
Het is natuurlijk géén toeval dat ik op Ujukarin en Dick Verstegen reageer. Zij schreven zaken die mijn interesse wekten, en datzelfde gold voor een aantal reacties.
Ik reageer alleen op berichten of onderwerpen die mijn interesse hebben en waaraan ik inhoudelijk iets bij kan dragen. Dat geldt voor maar een (heel) klein deel van jullie berichtgeving, helaas. Ik moet er ook tijd voor hebben, en dat is lang niet altijd het geval.
de redactie zegt
We juichen de combinatie van kritisch met zelfspot van harte toe. Het aantal reacties van Menno en PN bij elkaar opgeteld is net iets meer dan het aantal reacties dat je hier hebt achtergelaten. Dus nee.
Orandajin zegt
“Monks, if anyone spoke words which insult me, the Dhamma, and the Sangha, don’t let this thing prompt you to hate, take revenge, and turn against them. If, because of this, you become angry or annoyed, then it will become an obstacle in your quest to liberate yourself, and cause you upset. However, if someone speaks insulting or false accusations about me, the Dhamma, and the Sangha, then you should state which is wrong and point out the mistake by explaining that because of this proof and that, then that is not true, or it is not like that, that kind of thing is not us, or occurring in us.”
“But if someone praises me, the Dhamma, or the Sangha; don’t let this thing make you feel proud, joyful, and happy. If you act like that, then it will become an obstacle in your efforts to achieve your own final liberation. If someone speaks like that, you should state which is right and show the fact by saying, ‘Based upon this and that fact, it is indeed so; that thing does indeed exist in us, or is true about us.’ Even only due to small matters, worthless, or even due to the Precepts (Śīla).”
– Brahmajala Sutta
Menno prins zegt
Gasho
Joost zegt
Liefste vlinders, Wij schiepen om onszelf in pure liefde te bewonderen, maar wij zijn vergeten te luisteren, luister en heb alles lief, om uzelf te begrijpen, Angst wijst ons de weg, luister, en oneindig zal onze dankbaarheid zijn, daarom zullen wij van haar houden
Ujukarin zegt
En een staartje van deze serie, we hadden wat problemen met de Engelse website vandaar dat er een pijplijn van bijdragen ontstond…
http://thebuddhistcentre.com/news/item/dharmaduta-touring-india