‘Iets zegt me, onophoudelijk, dat ik zoals u was, als ventje van zes’

Bijna vijf jaar geleden vertrok de toen 15-jarige Oost-Vlaamse Giel Foubert naar een Tibetaans klooster in India om daar een opleiding tot monnik te volgen. Zijn beslissing en voorgenomen vertrek veroorzaakte behoorlijk wat commotie in België. Zijn moeder stond achter de beslissing, maar net voor zijn vertrek naar India werd hij door Justitie tegengehouden. Het parket wilde meer duidelijkheid en ging onderzoeken of zijn vertrek wel degelijk zijn eigen beslissing was. Uiteindelijk mocht de jongen alsnog vertrekken.

Giel was dit voorjaar twee maanden met verlof in België, maar is van plan zijn boeddhistische studie, die 15 jaar duurt, in India af te maken. Hij studeert er negen uur per dag met de andere studenten. Dat gebeurt in het Tibetaans, Giel had er drie jaar voor nodig om die taal onder de knie te krijgen.

De Vlaming Sacha Blé schreef een gedicht voor en over de novice Giel.

Zelfportret

Ik mis u, hier, uw
ranke hoofd, uw

hoge lenden, naaktheid,
uw lange weg.

Sinds ik u ken, uit de krant,
weet ik meer zeker

dat ik hier niet ben,
niet in dit leven, niet

in een vorig, niet
in een distel, een suikerklont,

een bladblazer, steriel appartement.
Hoezeer reik ik

naar een nu
dat me in mijn diepte herstemt,

een niet-ik dat me open laat
en gretig verkent.

Iets in me zegt, onophoudelijk,
dat ik zoals u was, als ventje van zes,

geweldig braaf kliederend
in de maartse zon

met Oost-Indische verf,
op roze vloeipapier

met paardenbloemen doorvlochten,
toen ik nog bloot ging dus,

ten volle zeker
van mijn ouders en mezelf –