Deze omschrijving ‘keuzeloos gewaarzijn’ wordt vaak met de leraar Jiddu Krishnamurti geassocieerd. Zoals non-dualiteit met advaita en Jezus met de kerk.
Maar wat is nieuw en wie heeft het alleenrecht?
Er wordt dan ook divers gedacht over zulke zaken. K. zei dat zijn boeken voor zichzelf spreken en dat hij geen vertegenwoordiger had (heeft). Als we geworteld zijn in goed-en-kwaad denken kan er onmogelijk sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn. Want er is sprake van een innerlijke positie, nietwaar? Zelfs een rechter kan beïnvloed zijn door eenzijdige informatie. En kan op die manier een man of vrouw onschuldig in de gevangenis terechtkomen. Het zal je maar overkomen.
Binnen onze denkgeest heerst er beperktheid. Daarom is het van groot belang dat je geest gericht is op feiten. Hoe weet je iets zeker?
Twijfel hoort ook bij zelfonderzoek. Maar heel veel – spirituele – gelukzoekers zien twijfel als iets negatiefs. Een mooi verhaal dient geloofd te worden. Hoe anders kun je bekend en rijk worden of verlicht?
Meisjes en jongens die naar Hollywood gaan om voor de camera te komen, hier als voorbeeld. Maar deze jonge mensen worden heel makkelijk een prooi van dubieuze figuren binnen de showbusiness.
Verkondigde Boeddha een makkelijke weg?
Maar op het moment dat hij tot God wordt gemaakt is het einde verhaal. De vergoddelijking en het mythologiseren van leraren door de eeuwen heen, heeft het zoeken en vinden van de Waarheid geen goed gedaan. Ook Jiddu Krishnamurti wordt op een voetstuk gezet. Eigenlijk zet je dan je eigen verlichting buitenspel.
Keuzeloos gewaarzijn als feit dien je natuurlijk zelf te ontdekken en heeft helemaal niets te maken met enige afhankelijkheid. Keuzeloos gewaarzijn is ook geen bepaald object dat je binnen jezelf kunt begeren. Zoals er voor de rups geen innerlijke vlinder bestaat. Er is slechts een potentie aanwezig, dat is alles. De mens is niet van nature goed of slecht.
Als we willen ontwaken, zoals de Boeddha, dan kun je niet om je leven heen zoals deze is. Emoties kunnen niet ontkend worden. Liefde kan niet ontkend worden. Je pijn in je grote teen, is geen leugen. Kiespijn vraagt om de juiste aandacht. Enzovoort.
Maar… hecht je gewoon simpelweg nergens aan. Het gevaar van je hechten ergens aan leidt gegarandeerd tot goed-en-kwaad denken. Je ziet het vaak bij slachtoffers.
De Boeddha waarschuwde hier ook voor:
‘Wie vijandigheid in zich draagt zoals: ‘Hij heeft mij beledigd en geslagen, hij heeft mij verslagen en beroofd.’ In hen waarin zulke gedachten steeds terugkeren, verdwijnt haat nooit.’ – Dhammapada.
Het steeds opnieuw dramatiseren van onze emoties leidt echt nergens toe maar onze pijn negeren ook niet. Emoties zijn van nature zuiver. Het zijn signalen. Het geeft ook ons bestaan een menselijk gezicht. Boeddha noemde zichzelf geen God maar een ontwaakt mens. Hij verkondigde op zijn manier het einde van het lijden.
Zolang als er sprake is van ik-en-mezelf, is er sprake een van innerlijk conflict. Zolang als sprake is van een denker en het denken, is er sprake van een innerlijk conflict. Pas als de waarnemer en de persoon tegen elkaar wegvallen, zal er sprake zijn van een innerlijke transformatie, zal keuzeloos gewaarzijn een feit zijn.
Maar in de positie van Ik en mezelf is er geen keuzeloos gewaarzijn. Je bent de wereld die je waarneemt. Er is geen apart zelf. Het leven omvat alles en niets. Keuzeloos gewaarzijn staat voor gewaarzijn (bewustzijn) dat gelijk is aan zijn inhoud.
Siebe zegt
Hoe verhoudt *keuzeloos* zich dan met emotioneel? Als emoties ons een menselijk gezicht geven (moet dat trouwens?), zoals je zegt, dan zet je mensen toch ook op het spoor van een bewustzijn met afkeer, met voorkeur, eigenwaan, verlangens etc)?
Is keuzeloos gewaarzijn van pijn niet wat anders dan bewustzijn van die pijn met afkeer?
Ik zie geen voordeel in het promoten van menselijkheid want daar zit net het probleem. Zo houden we nou net de bekende patronen in stand. Wraakzucht, agressie, trots, objectiveren van anderen, starheid, nietsontziendheid, dominate houding, gewelddadig worden, gewetensloos.. heel veel onheilzaams is heel menselijk.
Als Boeddha zich zorgen zou maken om verlies van zulke menselijkheid zou ie volgens mij nooit ontwaakt zijn.
Nathanji Rozenhart zegt
Hallo Siebe,
Hij vroeg ons de middenweg te bewandelen.
Daarin ontmoeten het eeuwige en het tijdelijke elkaar.
In liefdevolle vriendelijkheid.
Het begeren van het nirvana is niet anders dan het begeren van een hotdog. Je zou maar honger hebben!
Wat heb je aan liefde zonder het menselijke?
Of ben jij een Scrooge die liever al zijn geld op zijn bankrekening houdt? En dan beweert rijk te zijn.
Geld krijgt juist zijn betekenis in de praktijk, nietwaar?
Wie worstelt met zijn eigen emoties weet niet wat liefde is.
Liefde dat enkel liefde kent en zoekt is als een vette bankrekening.
Geen mens is zonder emoties, alleen ernstig verstoorde mensen.