Tijdens zijn bezoek aan Hamburg sprak de Dalai Lama met een aantal journalisten over een aantal brandhaarden in de wereld- Irak en Syrië en de situatie in Tibet. Hij is positief over het groeiend aantal Tibetaanse boeddhisten in China. Maar zegt de Dalai Lama over Tibet en een mogelijke terugkeer naar dat land: ‘Hoop op het beste, bereid je voor op het ergste.’
De Dalai Lama benadrukt dat hij geen politieke verantwoordelijkheid meer heeft maar antwoordt op de vraag over een volledige Tibetaanse autonomie:
‘We zien dat een aantal Chinezen onze fundamentele rechten steunen omdat we niet op zoek zijn naar onafhankelijkheid. We gaan uit van de rechten die worden genoemd in de Grondwet. Deze moeten worden nagekomen. Een aantal Chinese intellectuelen– met inbegrip van Liu Xiaobo (bekroond met de Nobelprijs voor de vrede in 2010 die op dit moment een elf jaar lange gevangenisstraf uitzit) steunt ons daarin. Tijdens de afgelopen vier jaar hebben we gemerkt dat er ongeveer duizend artikelen in het Chinees, sommige geschreven door Chinezen in China, sommige daarbuiten, zijn verschenen, waarin volledig onze middenweg aanpak wordt gesteund. De auteurs zijn zeer kritisch over het beleid van hun eigen regering. Dus dit is niet onze kritiek, het is kritiek binnen de Chinese gemeenschap.’
Op basis van een onderzoek door een Chinese universiteit wordt aangenomen dat China driehonderd miljoen boeddhisten telt. Veel van deze boeddhisten zijn goed opgeleide mensen die ook belangstelling tonen voor het Tibetaans boeddhisme. Onder hen zijn zelfs leden van de Chinese communistische partij, zelfs hoge ambtenaren tonen volgens de Dalai Lama interesse in het Tibetaans boeddhisme.
De Chinese regering is zeer bezorgd over het imago van China. De Volksrepubliek China moet moreel gezag, meer respect tonen en daarmee het vertrouwen van de buitenwereld winnen. De Dalai Lama: ‘Ook de bevolking van China is zeer bezorgd over het imago van China. Veel Chinezen vertelden me dat er een tekort is aan moreel gezag of morele macht. Voorzitter Xi Jinping pakt nu serieus de corruptie in zijn land aan. En ook tijdens zijn bezoek aan Europa, in Parijs, verklaarde Xi openlijk dat het boeddhisme een zeer belangrijke rol in de Chinese cultuur speelt. Dus moeten de boeddhisten meer verantwoordelijkheid nemen. Voor mij was dit iets heel ongewoon: een communistische leider die in het openbaar positieve opmerkingen plaatste over het boeddhisme. Dus dingen veranderen.
Onze strijd is de strijd tussen de macht van het pistool en de kracht van de waarheid. Op de korte termijn is de kracht van het pistool veel sterker, zeer beslissend. Maar op de lange termijn is de kracht van de waarheid veel sterker. Er zijn zelfs tekenen dat Chinese leiders en intellectuelen zich nu afvragen of het bestaande beleid op lange termijn echt nuttig is voor de Volksrepubliek. Maar tot nu toe is mijn indruk dat de Chinese leiders nog steeds denken dat de juiste manier om met de etnische minderheden in Tibet of Xinjiang om te gaan ir een is van repressie en investeringen. Het gebruik van geweld is vaak contraproductief, hoe oprecht de motivatie ook is. Kijk naar de Irak-crisis en president Bush. Ik weet dat zijn motivatie zeer goed was: het brengen van democratie in Irak. Maar de methode was verkeerd. Met als gevolg onverwachte consequenties.’
De Dalai Lama wordt gevraagd wat hij vindt van het –door Duitsland- bewapenen van de Koerden in Noord-Irak om de strijders van de Islamitische Staat uit te schakelen. Past dat binnen het denken over dialoog en tolerantie van de Dalai Lama?
Dalai Lama: ‘Ik bestudeer de boeddhistische psychologie. En ik geloof ook in de wet van causaliteit. Er vinden ondenkbare, trieste gebeurtenissen plaats: het vermoorden van mensen op een meedogenloze manier, met inbegrip van kinderen en vrouwen. Ik denk dat dit het resultaat is van bepaalde oorzaken. De Irak-crisis is een gevolg van het Amerikaanse beleid om Saddam Hoessein omver te werpen. Als dat op een niet-gewelddadige manier was gebeurd, denk ik, zou de situatie nu waarschijnlijk wel beter zijn. Ik denk dat de crises in het begin van de 21ste eeuw is het gevolg zijn van fouten in vorige eeuwen.
Het is veel beter en veiliger om geen geweld te gebruiken. Maar de realiteit is dat zoveel mensen lijden. Als de wereld onverschillig blijft, dat zou ook immoreel zijn. Maar het beste is nog altijd het gesprek. Als dat niet lukt…Het is zeer moeilijk te beoordelen wat er dan zou moeten gebeuren.’
Bron DW.
Francis Gastmans zegt
Ik heb een andere mening. De Dalai Lama bevestigt eens te meer dat hij de Middle Way van Nagarjuna niet heeft begrepen. Verwijzen naar causale oorzaken is net het tegenovergestelde. Daarenboven getuigt verwijzen naar mogelijke oorzaken uit het recente verleden over een kortzichtige visie. De moeilijkheden van vandaag zijn niet gisteren begonnen! De Dalai Lama is reeds vele jaren een obstakel in de oplossing van het ‘Tibet-dilemma’. Hij zegt dat hij geen politiek leider meer is maar hij blijft er zich mee bemoeien. Hij blijft de leider van een ‘volk’ i.p.v. de bezieler van een boeddhistische strekking. Voor de Chinezen zijn dat twee verschillende zaken. Zolang de Tibetanen de Chinezen niet begrijpen komt er geen duurzame oplossing. Het onrechtmatig en volledig fout vervormen van de Middle Way van Nagarjuna in een politieke strategie is een groot obstakel.
Borisboyo zegt
Hoi Francis, ik heb je mening gelezen en het is een geheel andere visie als ik menigeen heb ik gehoord en gelezen. Maar wat bedoel je met zolang de Tibetanen de Chinezen niet begrijpen? In wat voor opzichte bedoel je dat, wat moeten de Tibetanen begrijpen van de Chinezen? Kan je dat verduidelijken. Want het komt mij vreemd over, want het is voor mij duidelijk dat de Chinezen een volk onderdrukken, en daarbij geen beste praktijken gebruiken.
Dharmapelgrim zegt
Je schrijft: “Hij zegt dat hij geen politiek leider meer is maar hij blijft er zich mee bemoeien.” Impliceert dat dan dat je je er niet mee mag bemoeien wanneer je niet de leider bent? Of dat je automatisch de leider bent wanneer je je er wel mee bemoeit? Of dat hij gewoon zijn mond moet houden? Vreemde redenering, is mijn mening.