Deze week was het thema hulp bij zelfdoding en de rechtszaak tegen Alex S. volop in het nieuws. De NVVE vindt dat er meer (wettelijke) mogelijkheden moeten komen voor eigen regie op een waardig levenseinde. De NVVVE pleit dan ook voor afschaffing van de strafbaarheid van hulp bij zelfdoding, de mogelijkheid van stervenshulp door professionele hulpverleners die niet per se arts zijn en de gereguleerde verkrijgbaarheid van een legaal, waardig, veilig en betrouwbaar stervensmiddel.
Het is volgens deze organisatie belangrijk dat Nederland loskomt van incidenten en serieus het debat voert over de eigen regie over het levenseinde; een doel dat wordt gesteund door 2/3e van de Nederlanders.
De NVVE vindt dat mensen moeten kunnen kiezen voor een waardige dood in eigen regie – óók als zij niet ziek zijn en dus niet voor euthanasie in aanmerking komen. Mensen met een weloverwogen persisterende doodswens moeten toegang krijgen tot een legaal, waardig, veilig en betrouwbaar stervensmiddel, zodat zij niet hoeven te kiezen voor een gruwelijke suïcide die veel leed toebrengt aan de persoon in kwestie, omstanders en familie. Daarbij moeten zij openlijk steun van hun naasten kunnen vragen en krijgen, zodat zij niet in eenzaamheid of met angst voor vervolging van dierbaren sterven. Hulp bij zelfdoding moet volgens de NVVE niet alleen zijn voorbehouden aan een arts, maar ook mogelijk zijn door naasten of andere professionele hulpverleners. Hulp is geen misdaad en zou niet verboden moeten zijn.
Wat is nu het probleem?
Mensen met een weloverwogen persisterende doodwens, bij wie geen sprake is van lijden met een medische oorzaak, komen niet in aanmerking voor levensbeëindiging op verzoek of hulp bij zelfdoding (euthanasie). Er is geen legaal, waardig, veilig en betrouwbaar stervensmiddel verkrijgbaar waardoor mensen met een weloverwogen persisterende stervenswens ongelukkig verder leven óf overgaan tot gruwelijke suïcide, met veel leed voor de persoon in kwestie, omstanders en familie. Zelfdoding is niet strafbaar; hulp bij zelfdoding is dat op dit moment wel. Daardoor sterven mensen in eenzaamheid, uit angst voor vervolging van dierbaren. Voor mensen die hun zelfdoding niet geheel op eigen kracht kunnen of willen voorbereiden en uitvoeren, is geen professionele stervenshulp (buiten de arts). Denk daarbij aan morele hulp om tot een goed besluit te komen, maar ook aan praktische hulp bij het verkrijgen van de middelen voor een waardige dood.
De NVVE steunt het principe dat er een door de overheid gereguleerd betrouwbaar levensbeëindigend middel moet komen waarmee mensen weloverwogen en op een waardige wijze een einde aan hun leven kunnen maken. Daarmee wordt het recht op zelfbeschikking bevestigd en kunnen gewelddadige suïcides, die vaak traumatiserend zijn voor naasten en omstanders, worden voorkomen. Voor de NVVE staat niet vast dat Middel X zorgt voor een snel, waardig en pijnloos overlijden. Deskundigen spreken elkaar tegen. De NVVE verwijst voor objectieve informatie over de voor- en nadelen van verschillende methoden voor zorgvuldige zelfdoding naar het handboek De vredige pil van Philip Nitschke en Fiona Stewart en het boek Uitweg van B. Chabot.
Harm Morsink zegt
Wie erover denkt om zelfmoord te plegen, moet zich ervan bewust zijn dat de volgende wedergeboorte zeer pijnlijk zal worden. Zelfmoord is gewoonweg een slecht idee en – boven alles – biedt het geen oplossing voor de langere termijn. Vanuit een boeddhistisch oogpunt kan men het alleen maar afraden omdat zelfmoord een gewoonte creëert om het in toekomstige levens weer te doen. Dit verklaart ook waarom veel suïcidale mensen ‘verliefd zijn’ met deze gedachte en vaak, in weerwil van zorgzame pogingen van familie en vrienden, of vele uren van behandeling, simpelweg het idee niet meer los kunnen laten. Bij elke zelfdoding worden de vooruitzichten voor gunstige leefomstandigheden in de toekomst verergert, omdat men direct ingaat tegen de eigen boeddha-natuur. Het maakt wel een eind aan het lijden op dit moment, maar het maakt geen eind aan het lijden op zichzelf.
kees moerbeek zegt
Je reactie komt mij oudtestamentisch, hard en zeer stellig over en dat mag. Me dunkt dat de Boeddha minder wettisch was en vooral belang hechtte aan mededogen en medemenselijkheid. Hoewel zeer weinig boeddhisten abortus, euthanasie en zelfmoord actief propageren zijn velen er niet blind voor dat mensen drastische stappen nemen om hun lijden te stoppen. Daarover is diverse malen in BD geschreven. Beweren dat mensen die deze stappen ondernemen getekend zijn zelfs in komende levens is iets dat een boeddhist niet zou moeten doen. Ten eerste omdat we dit niet kunnen weten en omdat dit lijden alleen maar vergroot, vooral ook voor de nabestaanden. Het zal je gebeuren dat je kind in een boeddhistische hel terecht komt.
Ik betwijfel overigens of de Boeddha zich werkelijk zo bezig hield met wedergeboorte, karma en dergelijke, hij had immers wel wat anders te doen. Hij had nogal wat brahmaanse volgelingen en wilde je destijds als spiritueel leider serieus genomen worden in India en dan moest je niet al te zeer een buitenbeentje zijn. Dit is mijn mening.
Sorry als ik je gekwetst heb, maar je reactie raakte me diep.