Hoe lang blijft de mensheid nog doorgaan in de cyclus van conflict naar conflict? Het is onmiskenbaar de rode draad in het werk van elke historicus.
En als er geen oorlog is, is er dan wel vrede is ons hoofd?
Die vragen kunnen we stellen na een jaar oorlog aan de Europese grens. In de basis ontstaan conflicten in ons brein, ons besturingsapparaat. Het wordt elke dag gevoed met nieuwe ervaringen, en omgezet in overtuigingen genereert dat nieuwe conflicten. Het zijn de nuchtere alledaagse feiten van het leven.
Maar we kunnen ons niet allemaal opsluiten in een klooster om dat hoofd leeg te houden. We hebben immers een gezin te onderhouden en moeten werken voor voedsel en een dak boven datzelfde hoofd.
Zou het dan de kunst zijn om in die overlevingsmodus tóch elke dag vanuit leegte te leven?
De utopische mindset waar elk moment geboren wordt en weer doodgaat, zodat je geen mogelijkheid hebt om in dualiteit te verzanden.
Het is een angstig vooruitzicht, want je hebt geen enkele zekerheid. Wat gebeurt er met mijn baan, wat gaan ze van mij vinden, overleef ik dat wel?
Is de leegte, het alom bekende niet-weten, dan de echte kern van het leven? Vind je daar die zeldzame mensen die leven vanuit het hart, met mededogen en nederigheid, en zich elke seconde overgeven aan het lot?
Veel vragen, maar wie weet slaat u met deze woorden na 24/2 een nieuwe weg in.
En begint u een jaar vol bewustwording en onderzoek naar uw eigen conflicterende denkpatronen, op zoek naar niets.
