Juist door dat geloof aan een morele tegenstelling tussen goed en kwaad is de wereld voor hem overvol aan verfoeilijke, eeuwig te bestrijden dingen geraakt. ‘De goede’ ziet zichzelf als omringd door het kwaad en onder onophoudelijke stormloop van het kwaad, hij verfijnt zijn blik, hij ontdekt onder al zijn streven nog het kwaad: en zo eindigt hij ermee, zoals consequent is, de natuur als slecht, de mens als verdorven, het goed zijn als genade (dat wil zeggen als menselijkerwijs onmogelijk) te begrijpen. In summa: hij wijst het leven af, of hij begrijpt hoe het goede als hoogste waarde het leven veroordeelt…
Friedrich Nietzsche, Duits filosoof.
De goede mens die het kwaad heeft afgezworen, houdt helemaal niet op met oorlog voeren en vijanden hebben (Arnold Ziegelaar, Nederlands filosoof)
Waarom moet ik toch aan het gedrag van die zogenaamde boeddhisten in Birma en Sri Lanka denken en hun neiging anderen te vernietigen, als ik de tekst van Nietzsche lees?
Moedig voorwaarts!
Christiane zegt
Even laten bezinken…
Het zogenoemde goede of kwade komen uit dezelfde bron “bewustzijn”.
Ik merk dat balans tussen deze een kans is om bewustzijn als het ware op te tillen!
Christiane