‘Het boeddhisme wordt gekoloniseerd en onherkenbaar gemaakt door het Westen’

De internationaal bekende Tibetaans boeddhistische leraar Dzongzar Kyentse rinpoche bekritiseert westerse instellingen over wat hij noemt de ‘schaamteloze dubbele standaarden’ in hun behandeling van Aung San Suu Kyi, de eerste en zittende staatsadviseur van Birma (Myanmar), een positie die te vergelijken is met een minister-president. Zijn kritiek uit zich met name op de golf van intrekkingen van internationale onderscheidingen aan de Birmese politicus, zoals die van Amnesty International en Canada dat haar het ereburgerschap ontnam.

Hoewel hij erkent dat hij de behandeling door het Birmese leger van de Rohingya niet goedkeurt, stelt de leraar dat hij het Westen ziet als leverancier van ‘…koloniale structuren en wereldbeeld …. opgelegd aan ons (Aziaten) die tot op de dag van vandaag voortduren’. Hij prijst Aung San Suu Kyi voor het verzet tegen deze hypocrisie en smeekt de Aziaten ‘… om de waardigheid van onze eigen grote oosterse wijsheidstradities en erfenissen te herstellen’.

In een brief aan Aung San Suu Kyi, schrijft hij zijn diepe respect en waardering uit te drukken voor alles wat zij gedurende zoveel jaren heeft gedaan ‘om te vechten voor de vrijheid van uw volk, en vooral voor uw grote moed en doorzettingsvermogen in het handhaven van uw principes in de 15 bijna jaar huisarrest’.

Dzongzar Kyentse rinpoche: ‘U blijft in mijn gedachten als een ware heldin van deze tijd, die de Nobelprijs en andere onderscheidingen die u hebt ontvangen meer dan waardig is. Ik was de afgelopen maanden ontzet over het schrappen van veel van die uitingen, zoals door de steden Edinburgh, Oxford, Glasgow en Dublin en uw ereburgerschap van Canada. Deze schokkende acties tegen u onthullen een schaamteloze dubbele standaard.

Zonder iets te doen en slechts acht maanden in functie, werd president Obama bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede. Toch eiste niemand dat deze prijs zou worden ingetrokken nadat hij duizenden burgers had gedood in droneaanvallen en bombardementen in het Midden-Oosten. In feite zal het ontnucleariseren van Noord-Korea meer doen voor de wereldvrede dan wat Obama ooit heeft gedaan, waardoor Donald Trump en Kim Jong-un een Nobelprijs veel meer waardig zijn.

Nog subtieler is echter de hypocrisie van het ontnemen van deze onderscheidingen een teken van het verraderlijke kolonialisme dat Azië en de wereld blijft wurgen. Wij Aziaten hebben geleerd om onze eigen edele tradities in diskrediet te brengen en in plaats daarvan westerse waarden, literatuur en muziek te koesteren, op kauwgum te kauwen en vervaagde jeans te dragen, Facebook en Amazone en westerse manieren en instellingen te omarmen.

We voelen ons schuldig voor de Europese Holocaust van de Tweede Wereldoorlog, terwijl onze eigen holocausts gemakshalve worden vergeten en in de vuilnisbak van de geschiedenis wordt begraven. Hoeveel westerlingen treuren om de 15 miljoen ontheemden en miljoenen doden bij de opsplitsing van India of om de vijf miljoen burgers die in Korea en Vietnam zijn omgekomen?

Wie herinnert zich nog dat de VS tussen 1964 en 1973 twee miljoen ton bommen op Laos heeft laten vallen- bijna evenveel bommen als op Europa en Azië tijdens de hele Tweede Wereldoorlog – waardoor Laos het zwaarst gebombardeerde land in de geschiedenis is in verhouding tot de bevolkingsomvang. En hoe snel zijn we de genocidale holocausts van de 16e tot 18e eeuw vergeten, die naar schatting 130 miljoen inheemse Amerikanen – meer dan 90% van de inheemse volkeren daar – hebben gedood. Wij, niet-westerse allochtonen hebben veel reden tot grief tegen de Europese indringers die nu het morele gezag over ons leven opeisen.

Vandaag de dag zijn we zo verliefd op het Westen en zo ondergedompeld in de westerse mentaliteit dat dergelijke kritiek als bijna heiligschennend wordt gezien. Ik moet hier dus aan toevoegen dat niets wat ik u hier schrijf een gebrek aan waardering betekent voor de grote bijdrage van het Westen aan de menselijke beschaving. Van prachtige muziek, kunst en literatuur tot briljante wetenschappelijke en medische doorbraken en filosofieën als anarchisme, de creaties van het Westen zijn verbazingwekkend.

Maar kijkend naar de zelfgerechtvaardigde westerse acties tegen u in de afgelopen maanden ben ik ervan overtuigd geraakt dat het eindelijk tijd is om de waarheid te vertellen over de koloniale structuren en het wereldbeeld dat ze ons hebben opgelegd en dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Bovenal is het tijd om de waardigheid van onze eigen grote oosterse wijsheidstradities en erfenissen te herstellen.

Velen denken ten onrechte dat het koloniale tijdperk van westerse invasie en controle lang voorbij is, aangezien de meeste Aziatische en Afrikaanse landen meer dan een halve eeuw geleden de schijnbare politieke onafhankelijkheid hebben verworven. Maar zoals postkolonialisten terecht opmerken, blijft de economische en politieke structuur van het koloniale tijdperk bepalend voor het leven in de wereld. In feite zijn de westerse ideologieën. levensstijlen en morele systemen nu dieper, subtieler en gevaarlijker verankerd dan ooit. Vreemd aan de diepe wijsheidstradities van het Oosten, blijft de huidige koloniale erfenis ons eigen erfgoed verkwanselen en vernietigen.

We wisten bijvoorbeeld ooit hoe we de natuur moesten respecteren en in harmonie met de natuur moesten leven. Vandaag de dag zijn we opgenomen in het westerse kapitalistische systeem, samen met zijn gulzige materialisme, verkeersopstoppingen, vervuiling, uitstoot van broeikasgassen en vraatzuchtige consumptie van grondstoffen. Als dat systeem niet eens in dienst staat van het Westen en de planeet letterlijk vernietigt, waarom zou het dan in dienst staan van het Oosten?

En om dat systeem in stand te houden. Het Westen is zo trots op zijn vermeende ‘mensenrechten’ en ‘democratie’ dat we het blindelings moeten imiteren. Maar het zijn slechts de beperkte individuele rechten waar het Westen om geeft: die van de rijken en machtigen. De VS en de meeste andere westerse grondwetten geven geen bescherming aan sociale rechten zoals het recht op werk, huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg en veilig drinkwater.

En als het goed uitkomt, schendt het Westen schaamteloos zijn geroemde individuele rechten. Door dit te schrijven maak ik gebruik van mijn recht op vrije meningsuiting. Maar de vrijheid van meningsuiting is een hoax als de toehoorders intolerant zijn en als ze de schrijver etiketteren, stigmatiseren en demoniseren.

(…)In feite, om in opstand te komen tegen het hele kapitalistische, liberaal-democratische syndroom, importeerden China, Vietnam, Laos en Noord-Korea het communisme, dat volledig in tegenspraak is met hun eigen geschiedenis en cultuur. Geen wonder dat het nepmodel overal ineenstort in de omarming van het kapitalisme dat het wilde omzeilen.

Zelfs het woord ontwikkeling is een westerse koloniale oplegging. De geïndustrialiseerde westerse landen worden beschouwd als ‘ontwikkeld’, terwijl wij geacht worden ons te ‘ontwikkelen’ naar hun disfunctioneel westers ideaal. Voor het Westen is er maar één aanvaardbare richting voor de hele wereld – kapitalistisch zijn. om roekeloos meer te consumeren.

Ondertussen worden onze eigen opvattingen en tradities die de mensheid letterlijk zouden kunnen redden, bestempeld als ‘onontwikkeld’ en ‘bijgelovig’. Terwijl van ons wordt verwacht dat we toegeven aan de westerse moraal, negeren we de diepe morele waarden die voortkomen uit onze oosterse wijsheidserfenis, die de kolonisatoren ons geleerd hebben te haten en te vervangen door hun eigen waarden.

En die delen van onze traditie die het Westen nuttig vindt, zijn nu ook gekoloniseerd en gecoöpteerd, waardoor de diepgaande Indiase wijsheidserfenis van yoga volledig ontbreekt. Florida en Californië ‘certificeren’ nu yogadocenten. Sommige westerse ‘boeddhistische leraren’ schrijven boeken die de boeddhistische leer op een handige manier aanpassen aan hun eigen rationele, wetenschappelijke neigingen. En zelfverklaarde ‘goeroes’ bewerken en plagiëren handige stukjes van die leer als hun eigen uitvinding, waarbij ze de essentie missen en nooit de bron erkennen.

In feite. Het boeddhisme zelf wordt gekoloniseerd en onherkenbaar gemaakt doordat zijn buitengewone inzichten en methoden worden veranderd, ontmanteld en van de eigenheid wordt ontdaan om te passen bij de westerse wetenschap en zelfhulpgrillen.

Om ‘objectiviteit’ te behouden en sociaal geaccepteerd te worden, verbergen boeddhistische academici zich in kostuums en breken banden met hun eigen affiliatie, vermijden ze boeddhistische terminologie en reserveren ze elke weergave van de oosterse cultuur voor fancy dress parties. Zelfs oosterse leraren schuwen nu bewust de boeddhistische iconografie en beelden en op maat gemaakte vipassana en andere meditaties om aan de westerse seculiere verwachtingen te voldoen. Meer in het algemeen zijn Aziatische professionals snel geneigd zich neer te leggen bij de westerse waarden om hun eigen tradities als archaïsch en bijgelovig af te wijzen, om modernisering ten onrechte gelijk te stellen aan verwesterlijking, en zo de vruchten te plukken van het label ‘modern’. ‘progressief’ en ‘open-minded’. Zonder westerse validatie zien zij hun eigen prestaties als waardeloos.

De ironie is dat wanneer Japanse. Koreaanse en Chinese musici westerse klassieke muziek leren spelen, ze het grootste respect hebben voor de integriteit van de muziek zoals ze is en zoals ze gecomponeerd is. Zelfs in het dagelijks leven en de populaire cultuur proberen Aziaten trouw de manier te kopiëren waarop westerlingen denken, kijken en handelen, in schril contrast staat dat veel westerse geleerden manipuleren en zelfs veranderen wat ze uit het Oosten halen en ons vervolgens hun eigen aangepaste versie opdringen met eigenzinnig moreel gezag.

Dit soort psychologisch en moraliserend kolonialisme is subtiel en gevaarlijk, zoals je dat zelf pijnlijk ervaren hebt. Voor het Westen zijn de enige gekwalificeerde ‘slachtoffers’ de slachtoffers die het Westen zelf heeft onderdrukt, en van de rest van ons wordt verwacht dat we ons aansluiten bij hun koor van schuld en boete.

Wij durven er niet op te wijzen dat hun zogenaamde slachtoffers ons volk al eeuwenlang op brute wijze tot slachtoffer heeft gemaakt. Voor mij is de toekenning en verwijdering van uw onderscheidingen kenmerkend voor de cultuur van hypocrisie die door die alomtegenwoordige koloniale erfenis is ontstaan. Die onderscheidingen betekenen niets anders dan een andere manier om ons te koloniseren en ons in het westerse waardensysteem te trekken, terwijl ze zichzelf feliciteren. In feite betaal ik persoonlijk de portokosten voor u om uw Canadese ereburgerschap terug te sturen naar Ottawa. U heeft het niet nodig!

Voor mij blijft u de heldin die u werkelijk bent. En voor zoveel mensen die niet durven te spreken, maar die het stiekem eens zijn, belichaamt u onze eigen MeToo-beweging.

Geen van wat ik hier schrijf rechtvaardigt de misstanden van het Birmese leger. Wat ik zeg is eenvoudigweg dat de westerse acties tegen u en de hele historische en voortdurende koloniale erfenis die ze weerspiegelen, verkeerd zijn. De postkoloniale impact van economische overheersing en ideologische oplegging is veel schadelijker voor onze volkeren en voor de planeet dan alles wat u hebt gedaan. Een schuldige kan geen rechter zijn en heeft geen geloofsbrieven om een onderscheiding te geven of te verwijderen.

Ook niets wat ik hier schrijf ontkent het lijden van het Rohingya-volk. Maar in plaats van u de schuld te geven, zullen de Britten in ieder geval hun koloniale verantwoordelijkheid moeten erkennen om de meeste Rohingya uit Bengalen in de negentiende en twintigste eeuw als goedkope arbeidskrachten naar de Birmese rijstvelden te brengen.

Als de Britten er echt om geven en de schade die ze Birma en de Rohingya hebben aangedaan willen herstellen, zullen ze de Rohingya naar het Verenigd Koninkrijk migreren en hun het staatsburgerschap geven in plaats van ze te laten wegkwijnen in vluchtelingenkampen. En in plaats van het intrekken van uw onderscheiding zoals zij hebben gedaan, zullen Oxford, Sheffield, Newcastle, Edinburgh en Glasgow daar Rohingya hervestigen.

Velen zullen etiketteren wat ik hier aan u als ‘partijdig’, ‘het Westen-bashing’ en meer. Maar we zijn al zo lang zo diep ingepakt door het westerse kolonialisme dat we nu geen andere keuze hebben dan de stilte te doorbreken, te spreken en aan te pakken wat al lang taboe is. We hebben lang Amerikaanse en Britse oorlogsoverwinningen gevierd, maar durven we te kijken naar wat die westerse wereldheerschappij voor ons heeft betekend?

Als we dit gesprek niet zelf beginnen, en als India, China en anderen blijven zuigen naar westerse modellen, dan zijn de enigen die zich uitspreken- degenen die geen geheim maken van hun haat voor het Westen- ISIS en de ergste andere extremisten in het uitdagen van westerse arrogantie?

En daarom schrijf ik dit aan u – want voor velen van ons vertegenwoordigt u die middenweg uitstekend. U hebt sterk gestaan, vastgehouden aan uw principes, onvermoeibaar gevochten voor uw volk en weigerde te buigen voor de zelfgerechtvaardigde westerse moraliseringsgezindheid die zich nu openbaart in het ontnemen van waardering. U kunt er zeker van zijn dat u onze bewondering en steun hebt.

Het is moeilijker om een effectieve strategie voor te stellen voor een echte dialoog over de moeilijke kwesties die ik hier aan de orde stel. Het lijkt erop dat de westerse kolonisatoren alleen zullen luisteren als we veel olie of andere hulpbronnen hebben die ze nodig hebben.

Of we moeten op zoek naar de zwakke plek van de westerlingen, die hun trots en schuldgevoelens lijken te raken. Tegenwoordig durven ze geen kritiek te leveren op moslims of joden uit angst om als islamofoob of antisemitisch te worden bestempeld. Dus misschien moeten we beginnen met het verzinnen van nieuwe woorden voor anti-boeddhistische en anti-Aziatische vooringenomenheid om hun schuld en angst voor die fobieën op te roepen.’

Bron – buddhist channel.