In de regio krijgt politiek weer een gezicht. Dáár voelt een bestuurder de gevolgen van beleid, omdat hij de mensen bij de supermarkt tegenkomt. Dáár luistert een wethouder niet alleen naar cijfers, maar naar verhalen. Dáár weet een politicus wat er nodig is – niet omdat het in een rapport staat, maar omdat hij het hoort in de stem van de leraar, de zorgverlener of de mantelzorger. Regio’s kunnen iets wat het grote systeem niet kan: ze maken politiek weer persoonlijk.
weg kwijt
Taigu – Blablabla
Wat boeddhisme is, weet Taigu niet; wie het wel weet, is de weg kwijt.
Zuigen aan de tong – ‘Dalai Lama (87) heeft het niet meer scherp’
‘Het is aan het Tibetaans boeddhisme zelf om te bepalen of ze dit soort praktijken nog willen uitdragen. Het echte probleem is iets anders, dat we dit soort mensen überhaupt op een hoog voetstuk zetten. We verwachten veel wijsheid van een man van 87. Kan je dat wel eisen? Volgens mij heeft hij niet alles meer goed scherp.’
Het jaar 2020 – dag 50 – papakwijt
‘U moet mij helpen mijn vader te vinden’.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2019 – dag 225 – bijbeldorst
Hoog op die gele wagen rijd ik door berg en dal.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De weg kwijt
Er werd mij eens gevraagd welk pad ik wilde bewandelen: het smalle of het brede pad. De vraagtekens dansten door mijn hoofd en in een flits bedacht ik dat de middenweg voor mij passender zou zijn.
