Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Tot het stilstaat.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
vader
Waar is het ego van mijn vader gebleven – geworteld zijn
Een lezer vroeg me na het lezen van mijn vorige columns over het dementeren en de dood van mijn vader welke boeddhistische visies er zijn op het geheugen. Er is opvallend weinig gezegd of geschreven over ons ‘gewone’ geheugen, terwijl de westerse psychologie daar zeer veel theorieën over formuleert. Binnen het boeddhisme is het geheugen, net als andere psychische functies gewoon één van de vele middelen om al dan niet een dieper of breder bewustzijn te ontwikkelen.
Over de Lotus-soetra (33): Wat is de Tathagata
Wanneer iemand het over Shakyamuni als de Tathagata heeft, heeft ie het over de in Shakyamuni vleesgeworden WET. De mens is vleesgeworden Waarheid geworden. Dat was ie nog niet toen hij als zoon van een stamhoofd in de watten werd gelegd en ook nog niet toen hij definitief de poort uitreed om de waarheid te zoeken. Hij was het zelfs nog niet toen hij onder een lindeboom ging zitten mediteren met de idee ‘ de dood of de gladiolen’. Het werden uiteindelijk dus gladiolen, in die zin dat hij de Tatahagata werd.
Het jaar 2023 – dag 72 – stormfiets
De storm, de school en de fiets.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2023 – dag 38 -ziekzwakmisselijk (2)
Als het leven tegen zit, denk ik terug aan die tijd.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2022 – dag 325 – afwezig
Het sterven van mijn vader.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Dick – Mijn vader
Als ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt. Dat dit ook helemaal niet mogelijk is, wist ik destijds niet. Het was een verlangen waarvan ik dacht dat het te vervullen was als ik aan zijn wensen beantwoordde.
Het jaar 2021 – dag 269 – guur
Twee of vier minuten, moet ik twijfelen aan mijn vader?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
ZENZONDERZEN – literatuur en verder – vader
Vader is een gewezen wiskundige. Hij ligt in een ziekenhuisbed in de woonkamer, op de plaats waar hij altijd zat te werken, omgeven door boeken en paperassen. Nu kan hij niet veel meer dan zijn bril opzetten, de krant pakken en wat koppen lezen. Ze zeggen hem weinig meer.
‘Elke dode wordt duizendmaal begraven’
Wat doen we met moeder met de kerst
is elk jaar weer een wezenlijke vraag,
maar van veel wezenlijker aard is de vraag:
wat doen we met vader, in zijn graf?
De kern van yoga – Bhakti yoga (deel 2)
Je bereikt geen éénheid met alles en allen (dus ook niet met de geliefde, die alles en allen is) wanneer je ervan overtuigd bent dat jouw geloof en jouw wijze van beminnen de enige juiste is en dat dus alle andere geloven en wijzen van beminnen minder zijn, slecht, zondig of zelfs duivels. Bhakti yoga sluit geen enkel geloof uit.
Blijde boodschap
Hij stond vaak al op de uitkijk voor het raam. ‘Há!’ riep hij dan strijdlustig.
‘Laat ze maar komen! Ik lust ze rauw!’
ZENZONDERZEN – literatuur en verder – vader
‘We zitten vaak bij hem, dan is hij even tevreden. We doen het voor hem, voor moeder, voor ons zelf. Hij is onze vader. Hij leeft nog. We houden van hem.’
Het jaar 2019 – dag 319 – sisalsint
Sinterklaasje bonne, bonne, bonne.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over …ze verkloten je, je pa en ma
Als onze opvoeders op een wijze met ons omgaan waardoor we ons welkom en veilig voelen, dan zullen we een geloof ontwikkelen dat we welkom zijn en veilig ons zelf kunnen blootgeven. Bij dit geloof staan we niet stil, we beleven het als vanzelfsprekend.
Het jaar 2018 – de driehonderdenachtendertigste dag – knechten
Mijn vader was een rechtvaardige in hart en nieren, toch had hij knechten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ksaf – Waar is het ego van mijn vader gebleven (2)?
In een vorige column had ik het over mijn ervaring met het dementeren van mijn vader. Ondertussen is hij overleden. Ik heb voldoende tijd gehad om een diep doorvoeld afscheid te kunnen nemen en koester nu vooral goede, dankbare herinneringen aan hem.
Het jaar 2018 – de tweehonderdenzesentwintigste dag – gelekoan
Twee plus één is drie.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ksaf – Waar is het ego van mijn vader gebleven?
In het begin van zijn dementeren gedroeg ik me bij mijn vader af en toe op een manier waarvan ik zelf een afkeer heb. Ik begon te sussen om mijn machteloosheid te camoufleren. Of erger, ik begon een lezing te geven over wat ik wist over dementeren.
Het jaar 2017 – de tweehonderdentweeenzeventigste dag – brood
Ik ben een bovenste beste broodbakker. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Vrede en alle goeds.
Het jaar 2017 – de tweehonderdendrieentwintigste dag – huiszoeking
Mijn vader had een kip gestolen en wachtte niet op de speurhond. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Het jaar 2017 – de tweeëndertigste dag- mijn vaders dood
Het kaarslicht kringelde door de raampjes en deur naar buiten. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen
Hand in hand, kameraden…Het gaat slecht met Feyenoord. Hadden jullie een goede dag? Vrij van shit en onrecht. Geen kwaadaardige bazen die je het leven zuur maken? Even gelachten naar dat kleine hummeltje op straat. Moge iedereen gelukkig zijn.
Zenmeester
Zen gaat over de gewone man (of vrouw) die zonder poespas doet wat er gedaan moet worden. Niet vanuit verplichting, ook niet per se vanuit passie. Eerder vanuit een diep geworteld besef dat het zo moet omdat het zo gaat.
