Sinds de oprichting van het Nederlands Boeddhistisch Archief (NBA) in 2011 is er ijverig gewerkt aan het veiligstellen van de archieven van de Nederlandse boeddhistische organisaties. Onder het overkoepelende thema “geschiedenis van het boeddhisme in Nederland” hebben tal van organisaties en ook individuele personen de afgelopen jaren hun archieven reeds overgedragen aan het NBA.
In het prille westerse boeddhisme zit het bereiken er weer goed in. We zijn in de ban van de zelfverbetering. We verwachten vooral veel van meditatie. De meeste van die verwachtingen, inclusief de verlichting, hebben daarenboven nog maar weinig met boeddhisme te maken maar zijn louter westerse fantasie en naïeve pop-psychologie.
Tydeman blijft nog wel als leraar verbonden aan het centrum.
Instructeurs en leraren horen zich bij het onderricht voorbeeldig en zoals het een boeddhist past te gedragen: ethisch, vriendelijk, welwillend en met compassie voor anderen, geduldig, emotioneel gerijpt en pretentieloos. Leraren hebben voor alles het welzijn van hun leerlingen voor ogen. Dat geldt ook voor boeddhistische meesters.
André Kalden is de nieuwe voorzitter van de stichting Vrienden van het Boeddhisme. De eerste handeling die Kalden afgelopen zaterdag als voorzitter verrichtte, was het in ontvangst nemen van een Akte van Overdracht van de Auteursrechten op de Nederlandse vertalingen van de Pali-Canon, getekend door Rob Janssen en Jan de Breet als makers van deze vertalingen.
Tijdens het leven van Boeddha groeide het aantal volgelingen gestaag. De Eerwaarde zag daarom al snel de kracht van het delegeren in: zowel voor het aannemen van nieuwe monniken (en later nonnen) als voor het getuige zijn van de bekering (‘toevluchtname’) van een lekenvolgeling mocht elke monnik/non deze handelingen uitvoeren.
Het is de bedoeling dat deze prachtige collectie zen zien tekenen voor eenieder toegankelijk wordt gemaakt. Daarvoor zal de NBA in samenwerking met de universiteit van Leiden alle tekeningen ook digitaliseren.
Als de leraar (m/v) spreekt, dan spreekt de boeddha. Sommige mensen van buiten onze kring zeggen dan: “Daar ligt een beginpunt van autoritaire verhoudingen die meekomen met de Japanse traditie.”
In het prille westerse boeddhisme zit het bereiken er weer goed in. We zijn in de ban van de zelfverbetering. We verwachten vooral veel van meditatie. De meeste van die verwachtingen, inclusief de verlichting, hebben daarenboven nog maar weinig met boeddhisme te maken maar zijn louter westerse fantasie en naïeve pop-psychologie.
Er zijn maar weinig goede boeddhistische leraren, zei een boeddhistische vriend laatst tegen mij.
