Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

meditatie

Bang voor het kussen?

door

In mijn hoofd is meditatie iets heel groots geworden, iets dat zó belangrijk is dat ik er helemaal van dichtklap. Als je verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het soms verleidelijk om er maar helemaal niet aan te beginnen, zodat je dat hele belangrijke ding ook niet kunt verpesten.

Een diepgaand onderzoek naar de praktijk van boeddhistische meditatie

door

Na de dood van de Boeddha ontstond er veel discussie en twijfel over wat nu precies jhāna is. Aan deze discussies is nog steeds geen einde gekomen. Het begint al met de vaststelling dat het begrip samādhi ook al voor het boeddhisme bestond en nog steeds ook in andere kringen met een andere betekenis wordt gebruikt. Het betekent in het boeddhisme meestal zoiets als concentratie of verzonkenheid. Shankman omschrijft het als “een geest die kalm en stabiel is en die niet wordt afgeleid” (a mind that is calm and settled without distraction). Er zijn verschillende meningen over hoe diep je verzonkenheid moet zijn. Moet je niet verder gaan dan voorverzonkenheid (acces concentration), of moet je de vier jhāna’s helemaal doorlopen? De leraren de methode van het inzicht of vipassana voorop stellen neigen tot het eerste, anderen vinden echter dat een diepe verzonkenheid onmisbaar is voor fundamenteel inzicht.

Marc – De onzin van intensief mediteren

door

Vele mensen zeggen dat mediteren vooral je hoofd leegmaken is, wat een onzin. Je hoofd trachten leeg te maken tijdens meditatie is als een tuin waarin je obsessief harkt en te kijkt naar elk plantje (gedachte) dat aarzelend de kop opsteekt waarna je het kordaat wiedt. Het resultaat is dat je tuin (hoofd) verandert in een dorre woestijn waar niets groeit en desolaat verlaten is een plaats die de energie uit je zuigt in je obsessieve poging elk plantje dat je nog maar ziet verschijnen de nek om te draaien, nutteloze inspanningen.

Wedergeboorte – gewoon een feit?

door

Erik Hoogcarspel: ‘Zelfs als de Boeddha telkens kon ‘voorpiepen’ bij zijn geboorte, dan nog moet zijn eerste geboorte 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden. Dit is ruim 1 miljoen jaar voordat de eerste mens verscheen op aarde. De getallen kloppen dus niet en de latere toevoeging van de vele hemelen en hellen die we in het Tibetaanse model van de vijf of zes rijken aantreffen, maken de afwijkingen alleen maar groter.’

‘Dat felle, echt geëngageerd zijn, is wel een beetje geschiedenis voor mij’

door

Joop Romeijn: ‘Met een aantal dingen in de theravada, zoals wedergeboorte, heb ik moeite. Moet ik daar nou in geloven? Nog niet zo heel lang geleden, na lange gesprekken met boeddhistische vrienden, en het lezen van boeken en deelnemen aan retraites van Steven Batchelor, zei ik: nou laten we het maar helder hebben, daar geloof ik gewoon niet in. Ik ervaar daar niets van, ook niet om mij heen. En zonder dat te accepteren moet het mogelijk zijn dat ik gewoon een theravada boeddhist ben. Op zich is dat wel lastig, want het zit natuurlijk helemaal vervlochten in die traditie.’