De man werd ongeveer 50 keer gebeten en moest worden geopereerd in een ziekenhuis.
klooster
‘Jij bent de waarheid, de weg en het leven’
In het Japanse klooster is mij bijna niets verteld. Toen ik na een maand op privéonderhoud bij mijn meester zat vroeg hij mij: ‘Wat voor meditatie doe je?’. Mijn antwoord was ‘zenmeditatie’.
Zeshin – kiku-regels voor de dagelijkse routine
Zen bestaat niet alleen uit zitten op een kussentje, zen werkt door in je dagelijkse leven, en gaat over in balans komen. Al deze regels en voorschriften helpen je daar bij. Kiku zijn de verkeersregels van zen.
Meeste oude jaargangen BD beetje bij beetje weer in te zien –negentien-
En vanaf vandaag 30 januari zijn de columns van Bertjan Oosterbeek over zijn verblijf in het Japanse klooster Sogenji weer her-gepubliceerd.
Wel de lusten maar niet de luchten
Mijn vader was toen hij nog leefde actief in een volkstuinvereniging en uiteraard had hij zelf ook een tuin. Aan het begin van de weg waar het volkstuincomplex gelegen was lag een melkvee-boerderij. Mijn vader voorzag bijna de hele volkstuin van mest die hij per kruiwagen bij de boerderij haalde.
Zeshin – de adem van de draak
De adem van de draak is het nieuwste boek van Zeshin van der Plas. In het boek wordt een inkijk gegeven over de boeddhistische monnikstraining. Hoe de psyche worstelt met de onmetelijke omvang van nieuwe inzichten. Hoe deze inzichten gepaard gaan met grote twijfel.
China getergd door bezoek Dalai Lama aan Indiaas klooster
China verzette zich al eerder tegen het bezoek met het argument dat het schade zal toebrengen aan de banden tussen beide landen. Waarop India de voorwaarden van het bezoek juist vergemakkelijkte.
Het dagboekje tien en slot – bath day
Roshi-sama roept: ‘Kornelius Itsumo Fura Fura shimasu’ (dat altijd heen en weer lopen’), dit is niet goed voor zazen‘.
Het dagboekje 9 – boog, pijlen en een handschoen
Niets hoeft, maar iedereen doet uit vrije wil soms het dubbele wat in de dagelijkse bezigheden nodig is. Wat drijft hen om te zitten en steeds weer pijn te overwinnen.
Het dagboekje 7 – de villa
Af en toe begin ik aan het hele gedoe te twijfelen. Ik begrijp er echt niks meer van. Je hebt nergens, maar dan ook nergens houvast aan. Alles staat op losse schroeven.
Het dagboekje 6a – elke spier doet pijn
Het mediteren lukt me voor geen meter, iedere keer gaat mijn kop met de boel aan de haal.
Het dagboekje 6 -nerveus
Ik voel me vreemd en krijg een soort geestelijk orgasme als ik de grote bel (bonsho) hoor, en hetzelfde heb ik bij de gong in de tempel.
Het dagboekje 5 – Ik kom er nooit, uitzichtloos
Ik weet wat verlichting is, maar het helpt me geen reet, want ik ben het niet.
Het dagboekje 3 – het kunstgebit
Het eten zag eruit als bagger, en het smaakte net zo. Ze hadden alle kliekjes van die dag door elkaar gegooid. Het leek wel kots.
Het dagboekje 2 – badderen
‘The wonderful soupstone’, uit het liedje van Dr. Hook is een koninklijk maal, vergeleken bij wat er bij ons in de pannen zit. En toch wil ik hier niet weg.
Het dagboekje 1 – Vandaag is het een goede dag…
Vanochtend sneeuwde het, en hoe kouder het wordt, hoe bloter Kanbe-San wordt.
De ziel kent geen woorden
Leven en werk van Chris Smoorenburg o.p. , dominicaan en leraar zenmeditatie.
Sogenji desu: DOZO
Als het om eten ging, dan was het ieder voor zich. Ik kan me nog goed herinneren dat toen ik nog maar net in Sogenji was, iemand tijdens yakuzeki – de maaltijd om vijf uur ’s middags waar de opgewarmde restjes van de lunch geserveerd werden – iemand recht voor mijn neus ongegeneerd letterlijk alle stukjes tomaat uit de salade viste.
Sogenji desu: KANNON
Net een week ervoor had Peter me verteld dat hij hier in Sogenji pas gemerkt had hoe jaloers hij eigenlijk was. ‘En dat terwijl ik van mijzelf dacht dat ik dat helemaal niet was! Maar man… ik ben zó jaloers… en de hele tijd ook… op iedereen… om niks!’ Dat kwam me akelig bekend voor.
Sogenji desu: NIN’NIKU
Maar toch: één van de weinige redenen waarom je uit Sogenji ‘weggestuurd’ kon worden, was de liefde. Als je verliefd zou worden en een relatie met iemand zou beginnen, dan was het einde verhaal.
Sogenji Desu: MU
In de zes maanden die ik met MU heb kunnen oefenen heb ik maar één keer een écht goede MU gegeven. ‘Now THAT’s a real MU,’ riep de Roshi enthousiast uit.
Sogenji desu: Hiroshima
In de vuurbal die op de explosie volgde werden mensen levend verbrand. Hun huid werd eerst plakkerig, dan vloeibaar en liet tenslotte los.
Sogenji Desu: OFURO
De irritatie die ik toen voelde. Toegesproken worden alsof ik een kleine jongen was! En dat natuurlijk alleen maar omdat Keisan, die als koban voorop liep, zélf als eerste het bad in wilde!
Sogenji Desu: KOMAKU (deel 2)
Het was nog maar twee dagen geleden dat ik mijn trommelvlies gescheurd had, maar ik zat dus alweer bij de oorarts. Met een bezorgde blik keek hij me aan. Niet vanwege mijn oor, maar vanwege mijn gezicht. Het zat vol met krassen en schrammen. Hij gebaarde dat ik op de stoel kon gaan zitten.
